Το colpo grosso της διεθνούς “διπλωματίας” (ή επί το απλούστερο “συνομωσίας”)
Γράφει ο Παναγιώτης Κούφας
Aξιωματικός Τεθωρακισμένων Ελληνικού Στρατού
Ίσως το μεγαλύτερο κόλπο (colpo grosso) της διεθνούς “διπλωματίας” (ή επί το απλούστερο “συνομωσίας”):
1. Εξαθλιώνεις οικονομικά ένα περήφανο λαό, αφού προηγουμένως τον ύπνωσες σε ατμόσφαιρα εικονικής (ή πιστωτικής) ευμάρειας.
2. Ξυπνάς απότομα το λαό, θυμίζοντάς του, ότι χρεοκόπησε.
3. Εξευτελίζεις (“καις” κατά την ορολογία των media) τους ηγέτες του, ως ανεπαρκείς, ώστε να αναγκάζεις τον λαό να τους εναλλάσει με απελπισμένες ή σπασμωδικές κινήσεις στην εξουσία.
4. Επιτίθεσαι στο θυμικό του λαού, αναγάγοντας τα ήθη, τα έθιμα, τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την ιστορία του σε απλές χρηματικές αξίες, ή ακόμη χειρότερα, σε ανεξόφλητα χρεόγραφα.
5. Στήνεις εσωτερικό μηχανισμό προπαγάνδας, ώστε ο λαός να αφομοιώσει τη νοοτροπία του υποτελούς με μοντέρνους όρους (πχ. “εξευρωπαϊσμένος”, “εκσυγχρονισμένος”, “μεταρρύθμιση”, “προσαρμογή”, “αξιολόγηση”).
6. Μόλις δείχνει σημεία ανάκαμψης και λαϊκής συσπείρωσης, τότε αποσταθεροποιείς την ευρύτερη γειτονιά του λαού και πληρώνεις την εισροή λαθρομεταναστών υπό την κάλυψη μειονότητας προσφύγων.
7. Με τον γνωστό τρόπο, επεμβαίνεις στα ιδιαίτερα αντανακλαστικά του λαού (φιλοτιμία, κοινωνικός αυτοματισμός αλληλεγγύης) και τον εμπλέκεις σε ένα ατέρμονο και φθοροποιό αγώνα επιβίωσης με σύγχρονη συμπαράσταση των υποτιθέμενων “προσφύγων”, που απασχολεί και εκτονώνει τις όποιες άλλες μη επιθυμητές αντιδράσεις του.
8. Μόλις δημιουργηθεί το αδιαχώρητο εντός επικράτειας, και αποδομείται ο κοινωνικός ιστός, τότε δηλώνεις “σύμμαχος” του λαού, και θέτεις όρους του τύπου “‘ή εκτέλεση ή ισόβια δεσμά”, ώστε να τον εξαναγκάσεις να αποδεχτεί το μη χειρότερο.
Η εφαρμογή της θεωρίας του Γκαίμπελς, εμπλουτισμένη με “γιρλάντες” από το Μαρξιστικό μανιφέστο, σε πλήρη εξέλιξη……..
