H Αμφισβητούμενη Συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Γράφει ο Κάσσανδρος
Πριν από ένα μήνα ο Ντόναλντ Τούσκ, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε ένα δραματικό μήνυμα του προειδοποίησε για τον κίνδυνο διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της ακαμψίας που έδειχνε η ΕΕ στις διαπραγματεύσεις της με την Βρετανία κυρίως στα οικονομικά και τον κίνδυνο Brexit .
Δεν είναι αυτός ο μόνος κίνδυνος για την διάλυση της Ευρώπης.
Το πρώτο και κύριο πρόβλημα συνοχής της ΕΕ είναι η πολύ ανομοιογενής κατανομή του πλούτου και της Οικονομικής Ανάπτυξης στα διάφορα κράτη. Η πολιτική λιτότητας που επιβλήθηκε από την Γερμανία σε όλους δεν βοήθησε την Ανάπτυξη και τα χειρότερα αποφεύχθηκαν χάρις στις θαρραλέες δράσεις του κ. Ντράγκι .
Το οικονομικό πρόβλημα δεν έχει τελειώσει όμως και δεν είναι η Ελλάδα το μεγαλύτερο. Τα ομολογημένα κόκκινα δάνεια είναι το 20%των δανείων των Ιταλικών Τραπεζών και το 40% των Τραπεζών του Ιταλικού Νότου και βαίνουν αυξανόμενα. Ταυτόχρονα οι δανειακές παροχές στην άνευ Κυβέρνησης Ισπανία είναι στο χαμηλότερο σημείο από τότε πού υπάρχουν στοιχεία. Τα προβλήματα Γαλλίας και Πορτογαλίας είναι γνωστά.
Εκτός αυτών υπάρχει θέμα δημοκρατικής ομοιογένειας μεταξύ της δυτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και την κρατών της ανατολικής Ευρώπης που προσχώρησαν μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ . Εκεί μετά τον εμφύλιο της Ουκρανίας, η Πολωνία και οι Βαλτικές έπαψαν να ακολουθούν την Γερμανία και ετέθησαν υπό την προστασία των ΗΠΑ. Άλλος πυρήνας δημιουργήθηκε με τις χώρες του Βίσεγκραντ, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία ,που έχουν να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα στην ΕΕ με τρόπο ελάχιστα Ευρωπαϊκό που συχνά αντιβαίνει σε Βασικές Συνθήκες της ΕΕ .
Υπάρχει έτσι και ένα πρόβλημα πολιτικής ανομοιογένειας πριν μιλήσουμε για τα θέματα του Ευρωπαϊκού Νότου
Όλα αυτά ήρθε να αναδείξει έντονα το προσφυγικό πρόβλημα.
Το προσφυγικό πρόβλημα ανέδειξε την αδύναμη πλευρά της Συμφωνίας Σένγκεν. Η αδυναμία της Ελλάδας να ελέγξει τα σύνορα της ,μπροστά στό τεράστιο ανθρώπινο κύμα,και να διαχωρίσει πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες, έργο δύσκολο, πέραν των θεμάτων ιδεοληψίας και χειρισμών, μαζί με την επιθυμία όλων να φύγουν από την Ελλάδα προς ευημερούσες Χώρες όπως η Γερμανία και η αποδοχή τους, δημιούργησε την Βαλκανική λεωφόρο μέχρις ότου οι χώρες βόρεια της Ελλάδας έκλεισαν τα σύνορα τους και η Συνθήκη Σένγκεν ακυρώθηκε στην πράξη.
Η κυρία Μέρκελ υπήρξε σαφής από τον Ιανουάριο:
“Κανείς δεν μπορεί να υποκριθεί ότι μπορούμε να έχουμε κοινό νόμισμα αν δεν μπορούμε να διασχίσουμε τα σύνορα μας σχετικά εύκολα.”
Για τους ίδιους και μεγαλύτερους κινδύνους προειδοποίησαν οι Πρωθυπουργοί της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας όπως και ο κ. Σόιμπλε και άλλοι επίσημοί.
Εκτός λοιπόν από τις έντονες διαφορές που διεφάνησαν μεταξύ Ανατολικών, Βορείων και Νοτίων κρατών της Ευρώπης, το καθένα από τα οποία φροντίζει μόνο για το εθνικό του και όχι το ευρωπαϊκό συμφέρον οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις και απόπειρες απέδειξαν ότι η Ευρώπη δεν έχει καμία αμυντική συνοχή, ούτε καν στο επίπεδο συνεργασίας και συντονισμού των Υπηρεσιών Πληροφοριών και Ασφαλείας. Αν οι διάφορες Βελγικές αστυνομίες δεν επικοινωνούν μεταξύ τους πως είναι δυνατόν να συντονιστούν όλες οι Υπηρεσίες Εσωτερικής και Εξωτερικής Ασφάλειας της ΕΕ;
Το πρόβλημα είναι τεράστιο διότι περιέχει πολιτικά, οικονομικά και τεχνικά εμπόδια.
Πολιτικά τα κράτη δεν δέχονται να δρουν υπό τις εντολές μίας Κεντρικής Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασφαλείας όπως η Home Security των ΗΠΑ. Το εθνικό συμφέρον και η εθνική κυριαρχία προέχουν. Και φυσικά υπάρχουν ενστάσεις από κράτη για συνολική συνεργασία με Ρωσία, ΗΠΑ, Κίνα, Αραβικά κράτη κλπ
Οικονομικά διότι είναι πολύ δαπανηρό. Ακόμη και οι πλούσιοι Γερμανοί παραδέχονται ότι τα δις που διαθέτουν κάθε χρόνο δεν φτάνουν.
Τέλος είναι τεχνικά δύσκολο γιατί ενώ το τεχνικό επίπεδο της Γερμανίας, Γαλλίας και Βρετανίας είναι υψηλό, τα άλλα κράτη, όπως απέδειξε το Βέλγιο αλλά και η Ελλάδα και άλλες χώρες δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες.
Όμως οι εμφανιζόμενες και κυοφορούμενες απειλές θα υποχρεώσουν την διευρωπαϊκή και διεθνή συνεργασία αφού όμως θρηνήσουμε και άλλα θύματα από την Τρομοκρατία.
Παραμένει η βόμβα του Ευρωπαϊκού Δημόσιου χρέους. Εκεί κάποια στιγμή θα γίνει η αμοιβαιοποίηση του και η απορρόφηση του υπό κάποια μορφή από την ΕΚΤ. Ταυτόχρονα θα επιβληθούν σε όλα τα κράτη μηδενικά ελλείμματα προϋπολογισμών. Αυτό θα αδυνατίσει το Ευρώ, πράγμα που δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Οι Γερμανοί θα αναγκασθούν τελικά να το δεχτούν γιατί οι μισές τους εξαγωγές είναι προς την ΕΕ και το Ευρωπαικό χρέος είναι κυρίως προς τους Γερμανούς και αλλοιώς θα μείνει ανεξόφλητο.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να πάει πίσω, παρά το μεγάλο πρόβλημα ηγεσίας πού έχει.
Η Γερμανία δεν θέλησε να αναλάβει τη πολιτική ηγεσία αλλά μόνο την υιοθέτηση ενός οικονομικού μοντέλου που έγινε κατ’ επιβολή και το οποίο ήδη ξεφτίζει.
Η Γαλλία μετά την ένωση των Γερμανιών δεν μπορεί να ηγηθεί ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά και το ίδιο ισχύει για την Βρετανία η οποία επίσης δεν το θέλησε και ποτέ.
Η υπερεθνική ευρωπαϊκή Ηγεσία θα εμφανιστεί όπως όλα στην ΕΕ σταδιακά, όπως σταδιακά και καθυστερημένα εφαρμόστηκε η ποσοτική χαλάρωση, μπροστά στο φάσμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης.
Η Ηγεσία αυτή θα ενεργοποιηθεί όταν γίνει κατανοητό από τα κράτη ότι η διάλυση μίας ΕΕ η οποία έδωσε Ειρήνη και αυξανόμενη ευημερία σε όλες τις χώρες, παρ’ ότι πολύ άνισα ,θα τους στοιχίσει πολύ περισσότερο σε Ασφάλεια καί Ευημερία, από την ηθελημένη μείωση της Εθνικής τους Κυριαρχίας.
Η διαδρομή είναι μακρά αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση.
Δυστυχώς θα υπάρξει ακόμη πολύ αίμα και πόνος μέχρι να φτάσουμε εκεί.
