Η διχοτόμηση του Αιγαίου απώτερος στόχος της Αγκύρας
Γράφει ο ΕΥΘ. Π. ΠΕΤΡΟΥ
Ουδέποτε οι Τούρκοι προβαίνουν σε προκλήσεις χωρίς κάποιο απώτερο σχέδιο. Είναι βεβαίως γνωστό, ότι ο τελικός τους στόχος είναι η διχοτόμηση του Αιγαίου ώστε να θέσουν υπό τον επιχειρησιακό και οικονομικό τους έλεγχο όλη τη θαλάσσια περιοχή ανατολικώς του 25ου μεσημβρινού.
Όμως αφ’ ενός ξέρουν να περιμένουν τις κατάλληλες συγκυρίες και αφ’ ετέρου κατά περίπτωση θέτουν ενδιαμέσους στόχους τους οποίους ευκολότερα επιτυγχάνουν.
Για παράδειγμα, κατά τη δεκαετία του ’80 παραβίαζαν τον εναέριο χώρο του Αιγαίου κινούμενοι από βορράν προς νότον, ελπίζοντας ότι μια αβλεψία της Πολεμικής μας Αεροπορίας θα τους επέτρεπε να ισχυρισθούν ότι η αμερικανική βάση της Σούδας ήταν ευπρόσβλητη σε επιθέσεις σοβιετικών αεροσκαφών και να διεκδικήσουν έτσι «ενισχυτικό» ρόλο στην αεράμυνα του ελληνικού Αρχιπελάγους.
Τρεις μέρες τώρα έχουν αποδυθεί σε πολυεπίπεδες κλιμακούμενες προκλήσεις. Παραβιάζουν τα εθνικά χωρικά ύδατα και κάνουν υπερπτήσεις σε ακριτικά νησιά. Έτσι αμφισβητούν την μέση γραμμή οριοθετήσεως των συνόρων θέτοντας στην πράξη θέμα «γκρίζων ζωνών». Παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο. Έτσι αμφισβητούν την ζώνη των δέκα μιλίων όλων των ελληνικών νησιών.
Διεξάγουν ασκήσεις στην μέση του Αιγαίου χωρίς να υποβάλλουν σχέδια πτήσεως. Έτσι αμφισβητούν την αρμοδιότητα της ελληνικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας να ελέγχει την ασφάλεια πτήσεων στο FIR Αθηνών.
Και όλα αυτά ενώ την θάλασσα περιπολούν πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ… Τα οποία δια των ηλεκτρονικών συσκευών τους, έχουν πλήρη εικόνα όλων των τεκταινομένων. Το λιγότερο που μπορεί οι Τούρκοι να επιδιώκουν είναι η δημιουργία τετελεσμένων και μάλιστα μπροστά στα μάτια του ΝΑΤΟ.
Ήδη επέτυχαν να έχουν «λόγο» στο Αιγαίο, αφ’ ότου αφρόνως η Ελλάς παρασύρθηκε να συμφωνήσει στην διεξαγωγή μιας ΝΑΤΟϊκής ναυτικής επιχειρήσεως για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Η επιχείρηση αποδείχθηκε επί της ουσίας ατελέσφορη, ενώ η χώρα μας απέτυχε να εκδοθεί έγγραφο επιχειρησιακών οδηγιών της Συμμαχίας που να αναγνωρίζει τα ελληνικά δίκαια. Αυτό και μόνον συνιστά αποτυχία εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Μόνον πρόσωπα που στερούνται γνώσεως των διαδικασιών του ΝΑΤΟ, μπορεί να ισχυρίζονται ότι μια απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών είναι «ευαγγέλιο» για τη Συμμαχία. «Ευαγγέλιο» είναι μόνο τα O Plans (Σχέδια Επιχειρήσεων). Και τέτοιο δεν εκδόθηκε για το Αιγαίο.
Και αυτό ήταν μόνο το πρώτο βήμα για τους Τούρκους. Τώρα γινόμαστε μάρτυρες ενός δευτέρου βήματος που άρχισε με υπερπτήσεις και παραβιάσεις που κλιμακώνονται επί τριήμερο. Οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίζονται σε ενέργειες ρουτίνας, χωρίς κάν να δίδεται ευρεία δημοσιότητα στο σύνολο των προκλήσεων. Γνωρίζουμε δε εκ πείρας την τακτική των Τούρκων, οι οποίοι δεν σταματούν αν δεν τους σταματήσει κανείς. Και αυτό δεν είναι έργο μόνον των πιλότων που αναχαιτίζουν. Απαιτεί κυρίως σταθερή πολιτική αποτροπής.
