Το χρονικό της πώλησης των Λιμανιών…
Του Γιώργου Ε. Μουργή
Με το Νόμο 2688/1.3. 1999 της κυβέρνησης, του πασοκικού εκσυχρονιστή Κ. Σημίτη ( ποιανού άλλου άραγε;) αρχίζει η προετοιμασία για την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά καθώς και του Οργανισμού Λιμένα Θεσσαλονίκης. Τα λιμάνια και οι εμπορευματικοί σταθμοί τους μετατρέπονται πρώτα σε ανώνυμες εταιρείες για «να λειτουργούν κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας και να απολαμβάνουν «διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας».
Πάνω σ’ αυτό το πλαίσιο που ψήφισε το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, τα ΔΣ του ΟΛΠ και του ΟΛΘ αποφασίζουν να προκηρύξουν διεθνή δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό για την παραχώρηση των λιμενικών υπηρεσιών στους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων.
Τον Νοέμβρη του 2008, με κυβέρνηση ΝΔ και πρωθυπουργό το άλλο «κομμάτι» του δεξιού εκσυχρονισμού Κώστα Καραμανλή, υπογράφεται η σύμβαση παραχώρησης του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) από τον ΟΛΠ στην Cosco Pacific, κάτω από διαρκείς και συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις των λιμενεργατών.
Η αντίδραση όλων των κομμάτων της τότε αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ) δημιουργεί προσωρινά κλίμα πολίτικης έντασης.
Ένα χρόνο αργότερα τον Οκτώβρη του 2009, λίγο μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και την άμεση αλλαγή στάσης της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, οι βουλευτές του τότε ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας και Παναγιώτης Λαφαζάνης αντιδρώντας σθεναρά δήλωναν : «Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αντί να καταγγείλει και να ακυρώσει την αποικιοκρατική σύμβαση παράδοσης του λιμανιού του Πειραιά στην COSCO, υπαναχωρεί και αναδιπλώνεται σε ανούσιες διαπραγματεύσεις που δεν θα θίγουν την ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού».
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν τη δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού υπέρ της ακύρωσης της σύμβασης με την Cosco προσθέτοντας :« Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σύρεται και μάλιστα πολύ γρήγορα πίσω από τα δήθεν τετελεσμένα του κ. Κ. Καραμανλή, αλλά και τις μετεκλογικές πιέσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, η οποία,« βασιλικότερη του βασιλέως», εμφανίστηκε με δηλώσεις της ως εκπρόσωπος των κινέζικων συμφερόντων».
Το ίδιο συμβαίνει σε επίπεδο αντιδράσεων για την επίσπευση των κρατικοποιήσεων που προαναγγείλει ο Γ. Παπανδρέου, στη δήθεν προσπάθεια του να αντιστρέψει το κλίμα με το μάτι στραμμένο προς τις αγορές, για την ΕΥΑΘ, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, τον ΟΤΕ και μια σειρα άλλες κρατικές κερδοφόρες εταιρείες.
Τον επόμενο μήνα, στις 3 Νοεμβρίου του 2009 ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησε σαν πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη πώληση του ΟΛΠ, ζητά «να παγώσει η σύμβαση παραχώρησης και να μην εγκατασταθεί στο λιμάνι του Πειραιά η κινέζικη εταιρεία Cosco».
Ταυτόχρονα ζητά να δοθεί άμεσα στην δημοσιότητα η ατζέντα διαπραγμάτευσης με την Cosco «καθώς απαιτείται να διασφαλιστούν τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων και οι αποφάσεις να ληφθούν με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον».
Επικρίνοντας την κυβέρνηση, υποστήριξε δε ότι «υπάρχει ασάφεια στην πολιτική της για το μέλλον του εμπορικού λιμανιού» και επανέλαβε ότι η σύμβαση με την Cosco είναι «αποικιοκρατικού χαρακτήρα», αφού παραχωρεί φορολογικά και άλλα προνόμια στην κινεζική εταιρεία, γεγονός για το οποίο έχει ζητήσει εξηγήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση για τους δικούς της ευνόητους λόγους μιας και τα «παιδιά των δικών της κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων» δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη πώληση του λιμανιού στους Κινέζους.
Το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ κορυφώθηκε, με έντονες αντιδράσεις εργαζομένων αλλά και της εκάστοτε αντιπολίτευσης όλα τα μνημονιακά μαύρα χρόνια της εκποίησης του δημοσίου πλούτου της χωράς από το 2010 έως το 2014.
Το σωτήριο μνημονιακό έτος 2011 του ξεπουλήματος ή αλλιώς … (ΤΑΙΠΕΔ)
«Σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο (Ν. 3986/2011), το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) αξιοποιεί την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, που του έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και τις προβλέψεις των Μεσοπρόθεσμων Πλαισίων Δημοσιονομικής Στρατηγικής».
Ο νόμος, μνημονιακής επιταγής της τότε τρόικα, έρχεται και επίσημα, καθώς ξεπουλάει τη δημοσιά περιουσία της χώρας έναντι πινακίου φακής, να προσελκύσει επενδύτες στο όνομα της ανάπτυξης.
Τα επονομαζόμενα κερδοφόρα φιλέτα του δημόσιου πλούτου, ένα ένα αρχίζουν να εκποιούνται με fast track διαδικασίες και το συστημικό τύπο με τα τηλεοπτικά μέσα διαπλοκής, να σκούζουν υπέρ της δήθεν πραγματικής αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας από το ΤΑΙΠΕΔ για τη πολυπόθητη ανάπτυξη.
Τον Αύγουστο του 2013 το περιοδικό Εconomist και με αφορμή τη παραίτηση του τότε πρόεδρου του ΤΑΙΠΕΔ «συχωρεμένου» σήμερα, Στέλιου Σταυρίδη σημειώνει :«Είναι πολύ σπάνιο να παραιτηθεί ένας Έλληνας αξιωματούχος για “ηθικούς λόγους“ και η παραίτηση του κ. Σταυρίδη αποτελεί εξαίρεση. Μάλιστα αυτό «είναι ακόμη ένα σημάδι ότι οι αποκρατικοποιήσεις αλλά και το μέλλον της κυβέρνησης Σαμαρά είναι ασταθή».
Το άρθρο με τίτλο «Ένας ήδη προβληματικός οργανισμός χάνει το αφεντικό του, ξανά, στην Ελλάδα» χαρακτηρίζει ως σπάνιο φαινόμενο την παραίτηση του κ. Σταυρίδη επισημαίνοντας το αβέβαιο μέλλον των αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα καθώς η απομάκρυνση Σταυρίδη αποτελεί “ένα ακόμη σημάδι των προβλημάτων που μαστίζουν το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα».
Ο Εconomist αναφερόμενος μάλιστα στο μέλλον της κυβέρνησης Σαμαρά δεν παραλείπει να επισημάνει πως «η πολιτική είναι αμφιλεγόμενη και η κεντροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά, έχει μόνο πλειοψηφία πέντε εδρών».
Τέλος στο ίδιο το άρθρο και σε ότι αφορά τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση των αποκρατικοποιήσεων, το περιοδικό εκτιμά ότι με τέτοιους ρυθμούς δεν θα είναι δύσκολο να πετύχει τις εξαγγελίες και τις προγραμματικές του δεσμεύσεις αν και εφόσον εκλεγεί μιας και οι συμβάσεις νομικά και οικονομικά μπορούν να προσβληθούν.
Οι αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ , υπερασπιζόμενος το Δημόσιο συμφέρον και αυτές ειδικότερα του Τμήματος Ναυτιλίας με συνεχείς ανακοινώσεις του για τη πώληση του ΟΛΠ με την Cosco είναι σφοδρές, «καλώντας την κυβέρνηση Α. Σαμαρά και τους αρμόδιος Υπουργούς της, να αποσύρουν άμεσα την Τροπολογία για το λεγόμενο «φιλικό διακανονισμό» μεταξύ Ο.Λ.Π. Α.Ε. – ΣΕΠ Α.Ε. COSCO», επισημαίνοντας σε κάθε τόνο ότι «σε περίπτωση όπου αυτή επικυρωθεί, θα αναζητηθούν ευθύνες για την εφαρμογή της, προς κάθε κατεύθυνση».
Η υπογραφή, ο υπουργός, τα Ζάππεια και ο πέμπτος…
Παρουσία του Αλέξη Τσίπρα υπογράφτηκε σήμερα Παρασκευή 8 Απριλίου 2016, στο Μέγαρο Μαξίμου, η συμφωνία πώλησης του 67% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΛΠ Α.Ε. στην Cosco Group.
Ωστόσο, ακόμα και τώρα, πολλά κρίσιμα θέματα παραμένουν ανοιχτά.
Το σημαντικότερο, η Δημόσια Αρχή Λιμένα Πειραιά (ΔΑΛΠ), που προωθεί ο υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας.
Πρόθεση του είναι η άσκηση δημόσιου έλεγχου στον ΟΛΠ ζήτημα που διαφαίνεται σαν το αγκάθι της συμφωνίας άλλα και αυτό το ΤΑΙΔΕΠ υπό τον Στέργιο Πιτσιόρλα το ξεπέρασε, μιας και μόλις πριν από λίγο καιρό δρομολόγησε την αλλαγή μελών του διοικητικού συμβουλίου του ΟΛΠ ώστε να εξασφαλίσει την μετάβαση στο νέο καθεστώς ιδιοκτησίας του ομαλά.
Άμεσα μάλιστα προχωρά στην προκήρυξη έκτακτης γενικής συνέλευσης μέσα στο μήνα με σκοπό να εγκριθεί η σύμβαση παραχώρησης, ενώ πριν το νέο διοικητικό συμβούλιο θα έχει αποφασίσει κομβικές αλλαγές στο καταστατικό της εταιρείας.
Το μοναδικό μάλλον που διασώζεται είναι η εξαίρεση από την πώληση της μεγάλης έκτασης στη Δραπετσώνα, όπως και η πρόβλεψη μέρους από το αντάλλαγμα παραχώρησης του λιμανιού να αποδοθεί στους τέσσερις παραλιμένιους δήμους.
Γίνεται αντιληπτό ότι άλλη μια προγραμματική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για τη μη πώληση δημοσίου πλούτου και αγαθών ανατρέπεται ύστερα από τη συμφωνία μνημόνιο που υπέγραψε και ψήφισε τον περασμένο Αύγουστο.
Η διαχείριση της ήττας, μετά από εκείνο το εκβιαστικό πραξικόπημα μεταλλάσσεται αργά και σταθερά σαν κυβερνητική διαχείριση των μνημονιακών επιταγών. Κατά παρέκκλιση ακόμα και της προγραμματικής δέσμευσης του παράλληλου προγράμματος στο όνομα της οσονούπω αξιολόγησης.
Αλήθεια γιατί χρειάζεται να το πανηγυρίζουν στη κυβέρνηση στήνοντας τη σημερινή φιέστα υπογράφων στο Ζάππειο; Ακόμα κι αν επιβλήθηκε η πώληση του ΟΛΠ από τα μνημονιακά συμφωνηθέντα ποιος είναι ο λόγος αυτή κυβέρνηση να το γλεντάει, με ποιους και γιατί τελικά;
Δεν είναι προτιμότερο αλήθεια να θυμούνται και να τιμούν πολιτικά τις προγραμματικές δεσμεύσεις, τις θέσεις του κόμματος, του τμήματος ναυτιλίας τις ενστάσεις του υπουργού, δια της σιωπής που επιβάλει η ντροπή; Άντε και με κανένα δάκρυ αλλά και πάλι στα βουβά…
Εκτός αν πλέον κάποιοι επιχαίρουν που κατάφεραν να πέσουν από τον πέμπτο επιλέγοντας να μην πέσουν από τον έβδομο.
Η απουσία του Α.Τσίπρα και του υπουργού Θ. Δρίτσα είναι επιβεβλημένη. Ας λάμψουν δια της απουσίας τους σαν ελάχιστο φόρο τιμής, σεβόμενοι το ίδιο το κόμμα, τις προγραμματικές του αρχές, τα μέλη του ή τους εν δυνάμει ψηφοφόρους, που αγωνιστικά συμμετείχαν σε κάθε κάλεσμα, σε κάθε κινητοποίηση, συμπαραστάτες σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση των λιμενεργατών ενάντια στο ξεπούλημα του ΟΛΠ .
Αποδεικνύοντας έτσι τον εκβιασμό που επιβλήθηκε το περασμένο καλοκαίρι και πόσο επίκαιρος ξαναγίνεται με τις διαρροές των WikiLeaks.
Διαφορετικά η σημειολογία του Ζαππείου και μόνο στη περίπτωση της «πρώτη φορά αριστερά» θα έχει να κάνει μόνο με τη νεκροψία.
Όποιος αναρωτιέται αν έχει διάφορα ο έβδομος από το πέμπτο στο πέσιμο θα απαντήσω με τα μακάβρια λόγια ενός φίλου ιατροδικαστή :
«Ούτε στο θόρυβο. Το γκουπ είναι το ίδιο και το αυτό…Για τον νεκρό μη ρωτάς, ένα δευτερόλεπτο διαφορά. Για τους ζωντανούς, ίσως ένα Ζάππειο διαφορά…»
