Τι φοβάται ο Σούλτς;
Της Κατερίνας Μενεγάτου
«Bρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό στην Ευρώπη σε κατηφορικό δρόμο. Η εμπιστοσύνη πολλών ανθρώπων στους θεσμούς συνολικά, είτε πρόκειται για εθνικούς είτε για ευρωπαϊκούς, έχει χαθεί», τονίζει σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) o Μάρτιν Σούλτς.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μάλιστα βλέπει κίνδυνο «κατάρρευσης» της Ε.Ε, αφού «εάν οι Βρετανοί εγκαταλείψουν την Ε.Ε., θα υπάρξει απαίτηση και για άλλα δημοψηφίσματα για αποχώρηση».
O Mάρτιν Σούλτς δεν έχει ρόλο περιορισμένο στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, αντίθετα κατέχει υψηλή θέση στην ιεραρχία, καθώς είναι ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αναμφισβήτητα έχει ευθύνη γιαυτό που συμβαίνει. Όμως, μιλάει λες και δεν έχει δει τα σημάδια στα χρόνια της κρίσης που επισημαίνουν τους κινδύνους.
Δεν ανησυχούσε με τη δυσφορία των Ευρωπαίων πολιτών για τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες που προκαλούσαν οι πολιτικές λιτότητας; Δεν προβληματίστηκε από τα μεγάλα ποσοστά αποχής στις εθνικές εκλογές και τις ευρωεκλογές; Δεν τον κατέλαβε τρόμος με την ενίσχυση της εκλογικής δύναμης των ακροδεξιών κομμάτων;
Του ήταν αδιάφορο το γεγονός της αύξησης της επιρροής στο εκλογικό σώμα πολιτικών κομμάτων που ζητούν την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα; Του φαινόταν λογικό να κυριαρχεί η άποψη ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την πολιτική της λιτότητας, που και ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας υπηρέτησε πιστά; Δεν κατάλαβε ότι η Ευρώπη αποκάλυψε το πιο επαχθές της πρόσωπο με το τρίτο μνημόνιο που συντέλεσε και αυτός να εκβιαστεί η Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015;
Όταν και πριν την κρίση ακόμα, πολλοί μιλούσαν και έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για αυτά που θα έρθουν και τα ζούμε σήμερα, ζητώντας αλλαγή πορείας της οικονομικής πολιτικής, ο κ. Σούλτς και οι γραφειοκράτες της ΕΕ, εξοργίζονταν αποκαλώντας τους εξτρεμιστές.
Τώρα, ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μιλάει με τα δικά τους λόγια. Αυτό δεν σημαίνει ότι άλλαξε μυαλό. Ο φόβος τον έχει κυκλώσει από την πιθανότητα ενός Brexit και από το γεγονός ότι αυξάνεται η επιρροή της Λεπέν στη Γαλλία και του Γκρίλο στην Ιταλία, ενώ πλησιάζουν οι εκλογές στις δύο αυτές χώρες.
Εάν μπορούσε να εξασφαλίσει την αποσόβηση των κινδύνων αυτών, πάλι θα ξεκινούσε την ακάματη προσπάθεια για να πείσει ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πορεία από αυτή των μνημονίων.
Πηγή
