Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες για το Κυπριακό

Του Πανίκου Παναγιώτου

Όταν τον Ιούλιο του 1987, συμπατριώτες μας φοιτητές διοργάνωσαν πορεία για την Κύπρο από τη Νέα Υόρκη στην Ουάσιγκτον, ο γερουσιαστής Τζο Μπάιντεν υποδέχθηκε τους πεζοπόρους στο Γουίλμινγκτον του Ντέλαγουερ.

Τότε, όπως και μερικά χρόνια μετά, όταν ομογενείς διοργάνωσαν στην Αστόρια εκδήλωση για ενίσχυση της προεκλογικής εκστρατείας του, επέκρινε έντονα την κυβέρνηση της χώρας του επειδή δεν ανάγκαζε την Τουρκία, όπως είχε αναφέρει, να αποσύρει τα κατοχικά στρατεύματά της από το νησί μας. Από τις 20 Ιανουαρίου 2009 (πέρασαν επτά χρόνια), ο Μπάιντεν είναι ο Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών κι όμως η κατοχή εξακολουθεί να είναι κατοχή.

Οι πρόσφυγες εξακολουθούν να είναι πρόσφυγες και οι έποικοι εξακολουθούν να είναι έποικοι. Ο κ. Μπάιντεν θα βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2017, όταν μαζί με τον Πρόεδρο Ομπάμα θα παραδώσουν την εξουσία στους νικητές των εκλογών της 8ης Νοεμβρίου. Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος γνώστης και ένθερμος υποστηρικτής των ελληνικών θέσεων στο δεύτερο υψηλότερο αξίωμα των ΗΠΑ και ο οποίος χειρίζεται τα θέματα Κύπρου–Ελλάδας–Τουρκίας με αρμοδιότητες προέδρου. Δηλαδή, ό,τι έπραξε και δεν έπραξε είναι με βάση μια συγκεκριμένη πολιτική.

Τα σημειώνουμε όλα αυτά με αφορμή την προεκλογική περίοδο στις ΗΠΑ και επειδή επανεμφανίζονται κάποιοι «άσχετοι» και μερικές φορές «επικίνδυνοι» για τα εθνικά θέματα του Ελληνισμού. Εκμεταλλευόμενοι την ελληνική καταγωγή τους, δημιουργούν ψευδαισθήσεις ότι αν εκλεγεί η τάδε υποψήφια ή ο τάδε υποψήφιος «θα λύσει το Κυπριακό» ή «θα ανοίξει τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης» κ.λπ. Ο κάθε εκατομμυριούχος ομογενής ή ο κάθε αυτοαποκαλούμενος λομπίστας ή παράγοντας μπορεί να υποστηρίζει όποιον θέλει και να λέει ό,τι θέλει.

Το πρόβλημα είναι ότι δημιουργούν ξανά λανθασμένη εικόνα και πουλάνε ψεύτικη ελπίδα σε σχέση με την αμερικανική πολιτική και τις δυνατότητες-προοπτικές λύσης του Κυπριακού. Και, όπως αποδείχθηκε επανειλημμένα, η Αθήνα, η Λευκωσία και αρκετοί ομογενειακοί φορείς κάνουν το λάθος να επενδύουν σε άτομα που έχουν προσωπικές ατζέντες και να παρασύρονται από υποσχέσεις που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Και δεν έχουν κανένα αντίκρισμα γιατί δεν υπάρχει ούτε οργανωμένη Ομογένεια και πραγματικός συντονισμός, αλλά ούτε συγκροτημένη και διεκδικητική πολιτική.