Ποια «αγκάθια» ξεπροβάλλουν στο δρόμο για τη συμφωνία
Νέες απαιτήσεις προβάλλει το ΔΝΤ – Το «κλειδί» της αξιολόγησης κρατούν Βερολίνο, Ουάσιγκτον
Του Βαγγέλη Δουράκη
Τόσο ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κρατούν το «κλειδί» που ανοίγει την «πόρτα» σε μία συμφωνία για την ελληνική αξιολόγηση: Το Ταμείο επιμένει να βάζει εμπόδια προβάλλοντας απαιτήσεις που αδυνατεί να εκπληρώσει η Αθήνα και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών μοιάζει να το «σιγοντάρει».
Όσο ο χρόνος μετρά αντίστροφα για το Eurogroup της Δευτέρας, τόσο περισσότερα «αγκάθια σπέρνει» στον δρόμο για την συμφωνία η Ουάσιγκτον, με το Βερολίνο όμως να την … ενθαρρύνει.
Αν και το ΔΝΤ φαίνεται να συζητά πλέον την ελληνική πρόταση για τον «κόφτη» στις δαπάνες, εντούτοις έβγαλε άλλον έναν «λαγό από το καπέλο» του –σύμφωνα με πληροφορίες- βάζοντας εμπόδια στις εν εξελίξει διαβουλεύσεις καθώς απαίτησε στο «προληπτικό πακέτο» να υπάρχει πρόβλεψη και για απολύσεις στο Δημόσιο! Και σύμφωνα με την κυβέρνηση μία τέτοια συμφωνία είναι «ασύμβατη» με την παρούσα Βουλή..
Πάντως, κοινοτικός παράγοντας έλεγε πως η επιδιωκόμενη συμφωνία θα μπορούσε να ολοκληρωθεί στο έκτακτο Eurogroup της Δευτέρας 9 Μαΐου, αλλά οι «κωδικοί» του προϋπολογισμού στους οποίους η ελληνική πλευρά εναποθέτει τις «διορθώσεις» σε περίπτωση ενεργοποίησης του πακέτου των έκτακτων μέτρων, δεν αξιολογούνται ως επαρκείς για το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Αφήνουν, δε, εκτός «διόρθωσης» το βασικό στοιχείο του προϋπολογισμού στο οποίο το ΔΝΤ αλλά και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένουν, δηλαδή τις δαπάνες μισθοδοσίας του δημοσίου, των οποίων η «διόρθωση» προϋποθέτει απολύσεις.
Το πακέτο των έκτακτων μέτρων φτάνει το 2% του ΑΕΠ, καθώς το ΔΝΤ επιμένει ότι το πακέτο των μέτρων που έχει ήδη συμφωνηθεί επιτυγχάνει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ και όχι 3,5% που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο.
Ο αριθμός των απολύσεων που θα πρέπει να ενσωματωθεί στα υπό αίρεση μέτρα για την επίτευξη των στόχων του έκτακτου πακέτου, κυμαίνεται μεταξύ 10.000 και 20.000.
Και σ’ αυτό φαίνεται να επιμένει ο Πολ Τόμσεν, ο οποίος θα παραβρίσκεται στο έκτακτο Eurogroup, όπου και αναμένεται να αναπτύξει τις απόψεις του για «συγκεκριμένης αποτίμησης» μέτρα και όχι γενική αναφορά περικοπής στους κωδικούς του προϋπολογισμού.
Από την πλευρά της Αθήνας η άρνηση αποδοχής μιας τέτοιας πρόβλεψης, αφορά στο γεγονός ότι μία συμφωνία που θα περιλαμβάνει απολύσεις ακόμα και με το ενδεικτικό της «υπό αίρεση» εφαρμογής της, θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή πολιτική αποσταθεροποίηση και να αποτρέψει την αποδοχή της από την παρούσα Βουλή.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι και μεταξύ των ευρωπαϊκών Θεσμών υπάρχουν ευήκοα ώτα όσον αφορά την ανησυχία αυτή. Και σύμφωνα με πληροφορίες από την πλευρά της προεδρίας της Κομισιόν γίνονται προσπάθειες για να αποφευχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Οι προσπάθειες στρέφονται προς το Βερολίνο στο πλαίσιο μιας συνολικότερης προσέγγισης η οποία συνδέει τις ανησυχίες αυτές με τις συνδυασμένες επιπτώσεις στην Ε.Ε. από την ανοικτή ακόμα υπόθεση του προσφυγικού, το βρετανικό δημοψήφισμα, αλλά και τις επικείμενες ισπανικές εκλογές
Και εάν για το βασικό «πακέτο», όπως και για το «προληπτικό» η «χρυσή τομή» ενδεχομένως και να βρεθεί παρά τις διαφορές που υπάρχουν, η απόσταση για το χρέος ανάμεσα σε Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και -κυρίως- την Γερμανία μοιάζει να είναι χαώδης, αφού απέναντι στην σύσταση της Ουάσιγκτον για «γενναία» ελάφρυνση, βρίσκεται ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που εκτιμά ότι δεν απαιτούνται «βαθιές» παρεμβάσεις.
Το παράδοξο εδώ μάλιστα είναι πως ενώ το ίδιο το Βερολίνο θέλει το Διεθνές Νομισματικό ταμείο εντός του ελληνικού Προγράμματος, εντούτοις εκείνο είναι που αντιδρά και θέτει «εμπόδια» σε οποιαδήποτε ελάφρυνση του χρέους.
Πάντως, η Ευρώπη φέρεται να έχει επεξεργαστεί ήδη συγκεκριμένο σχέδιο για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, σχέδιο που είναι μάλιστα καλύτερο από εκείνο που είχε τεθεί επί τάπητος και είχε συζητηθεί στις αρχές της χρονιάς στις Βρυξέλλες.
