Μια ευκαιρία να μάθουμε από τα (εθνικά) μας λάθη
Ο Στεφανόπουλος που όλοι πληγώσαμε…
Γράφει ο Βασίλης Χιώτης
Σήμερα που η χώρα αποχαιρετά τον Κωστή Στεφανόπουλο και υποκλίνεται στις πολιτικές αρετές του, είναι ίσως η καταλληλότερη στιγμή για να κάνουμε όλοι την αυτοκριτική μας.
Οι πολίτες για τα κόμματα και τους πολιτικούς που επιλέγουμε. Και τα κόμματα για τις στρατηγικές επιλογές που κάνουν, τις οποίες αν τις δεις από μια χρονική απόσταση, δείχνουν εντελώς ανεξήγητες ή ακόμη και γελοίες.
Η πολιτική πορεία του Κωστή Στεφανόπουλου προσφέρει πάμπολλα παραδείγματα:
Η Πάτρα που τον αποχαιρετά σήμερα, περήφανη για το πολιτικό της τέκνο, χρειάστηκε έξι χρόνια για να ανακαλύψει τα προσόντα του και να τον στείλει στην Βουλή. Ο Στεφανόπουλος πολιτεύθηκε για πρώτη φορά το 1958, αλλά εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αχαϊας το 1964.
Το κόμμα που τον ανέδειξε ως βουλευτή και υπουργό και που σήμερα θα βρίσκεται σύσσωμο στη κηδεία του, του αρνήθηκε δύο φορές την ηγεσία του κόμματος, επιλέγοντας την πρώτη φορά τον Ευάγγελο Αβέρωφ και την δεύτερη φορά τον Κώστα Μητσοτάκη.
Ο Στεφανόπουλος δικαιώθηκε για την αρνητική του στάση του απέναντι στην παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ο ελληνικός λαός του γύρισε και πάλι την πλάτη, αρνούμενος να του χαρίσει έστω και μια έδρα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στις ευρωεκλογές του 1994 αναγκάζοντάς τον στην αποχώρηση από την ενεργό πολιτική.
Και το πιο τραγικό είναι, ότι δεν θα είχε γίνει ποτέ πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν είχε εκλεγεί το 1994 ευρωβουλευτής.
Διότι τα κόμματα διαλέγουν τα τελευταία χρόνια “απόμαχους” της πολιτικής, για να ικανοποιήσουν τους ψευτοεγωισμούς τους. Για να μην παραδεχθούν ότι επιλέγουν πρόσωπα από αντίπαλους χώρους για να επιτύχουν αυξημένη πλειοψηφία.
Ούτε ο Στεφανόπουλος, ούτε ο Παπούλιας, ούτε ο Παυλόπουλος θα είχαν γίνει πρόεδροι της Δημοκρατίας, αν στις προηγούμενες εκλογές είχαν κατορθώσει να εκλεγούν…
Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν, που διδάσκει στους αντιπάλους της πολιτικό πολιτισμό, αρνήθηκε δύο φορές να εκλέξει ως αρχηγό της τον Κωστή Στεφανόπουλο. Κι αρνήθηκε την πρώτη φορά να τον εκλέξει και πρόεδρο!
Στις προεδρικές εκλογές του 1995, ο Αντώνης Σαμαράς που φοβόταν τις εκλογές, τον προτείνει για το ύπατο αξίωμα. Αλλά το κόμμα του με αρχηγό τον Μιλτιάδη Έβερτ, που επιδίωκε εκλογές με αντίπαλο τον ασθενή αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, του αρνείται την ψήφο κι ο Στεφανόπουλος εκλέγεται μόνο με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Άνοιξης.
Κι όταν ήλθε η ώρα της επανεκλογής του τον Φεβρουάριο του 2000, η Ν.Δ. επανόρθωσε το λάθος της, αλλά του αρνήθηκαν την θετική ψήφο, ο Συνασπισμός, το ΚΚΕ και το ΔΗΚΚΙ, ενώ είχε προηγηθεί αυτή η ιστορική ομιλία του Στεφανόπουλου στο δείπνο προς τιμήν του Μπιλ Κλίντον που χειροκρότησε μέχρι και η Αριστερά…
Η πολιτική πορεία του Κωστή Στεφανόπουλου λοιπόν, είναι μια αφορμή για να αναλογιστούν τα κόμματα, αλλά και οι πολίτες για το πως ψηφίζουν και για το ποιους επιλέγουν.
Την εποχή που ψάχνουμε με το φανάρι τους πολιτικούς με υπεύθυνο και σοβαρό πολιτικό λόγο και την περίοδο που ο λαϊκισμός κυριαρχεί στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, ο αποχαιρετισμός στον Κωστή Στεφανόπουλο, είναι μια καλή ευκαιρία για να κοιτάξουμε όλοι πίσω και να διδαχθούμε από τις λανθασμένες επιλογές μας.
Διότι όταν βλέπεις τα λάθη σου από μια χρονική απόσταση, δείχνουν ακόμη πιο μεγάλα…
