Μακρόθεν
Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη
Δεν θα γράψω σήμερα για τη βεβήλωση του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη απο μιά ομάδα ανεξέλεκγτων αντιηρώων, ούτε θα αναφερθώ στο κάψιμο της σημαίας και την ταπεινωτική υποστολή της απο το κεντρικό Πανεπιστήμιο της χώρας, γιατί όλο αυτό το σκηνικό μού προκαλεί ένα βαρύ πένθος.
Δεν με θλίβουν μόνο οι νεαροί κουκουλοφόροι και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης που αδυνατεί να θέσει υπό έλεγχο την κατάσταση. Με ταλαιπωρούν οι συνάδελφοι που ξαφνικά κάνουν κορώνες εθνικισμού και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, ενώ με τα ειδησεογραφικά δελτία τους επί χρόνια σαρκάζουν τα σύμβολα της τιμής και της αξιοπρέπειας καταλύοντας την όποια εθνική συνείδηση της νέας γενιάς.
Δυστυχώς η κοινωνία της νεότατης Ελλάδας παρέχει φτηνά και έωλα πρότυπα: μόδα ,καταναλωτισμός, επώνυμα προίόντα, σινιέ ρουχισμός, τηλεοπτικός τζόγος, τηλεοπτική αερολογία, φτηνές κουτσομπολίστικες εκπομπές, ποδοσφαιρικοί αγώνες, ριάλιτι παιχνίδια είναι τα συστατικά της νέας εποχής.
Η πλήρης απουσία σοβαρών ειδήσεων απο το ελληνικό τηλεοπτικό πεδίο αποτελεί κατά τη γνώμη μου τη μεγαλύτερη αιτία στο έλλειμμα διαμόρφωσης εθνικής συνείδησης της νέας γενιάς. Στα καθημερινά δελτία δε γίνεται ούτε η παραμικρή αναφορά στα μείζονα εθνικά ζητήματα που εξακολουθούν να ταλανίζουν τη χώρα μας. Το Μακεδονικό θεωρείται φολκλορικό πλέον απο τους μοδάτους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, το Κυπριακό δεν αφορά αφού βολεύτηκε η συνείδηση με την εύσχημη ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση και οι διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο περνούν σε ψιλά γράμματα αφήνοντας χώρο μόνο στην ελληνοτουρική φιλία των φτηνιάρικων ριάλιτι παιχνιδιών.
Το πρόσφατο επεισόδιο του Αη Στράτη ούτε κάν αναφέρεται στα δελτία ειδήσεων, που ανεβάζουν τους παλμούς της τηλεθέασης αναπαράγοντας τις σκηνές των επειδοσίων στις κινητοποιήσεις της παιδείας, κουρελιάζοντας πρόσωπα και ανάγοντας τα πάσης φύσεως εγκλήματα σε πρώτα θέματα .
Κι όμως όπως αναφέρει σε εκτεταμένο ρεπορτάζ στα Νέα η συνδελφος Ειρήνη Καρανασοπούλου το θέμα του Αη Στράτη είναι μιά σκληρή αναδίπλωση της Τουρκίας στις διεκδικήσεις της για το Αιγαίο:
«Στην επιστολή της – την οποία ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας δεν έκανε τον κόπο να κοινοποιήσει στην ελληνική αντιπροσωπεία, σε μία ακόμη ένδειξη της «ουδετερότητας» του ΝΑΤΟ στα θέματα του Αιγαίου – η Τουρκία δίδει σαφείς ενδείξεις για τις προθέσεις της. Χαρακτηρίζει τον Αϊ-Στράτη «αποστρατικοποιημένη ζώνη» – κάτι που δεν προβλέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάννης – και άρα προϊδεάζει πως δεν πρόκειται στις διεκδικήσεις της να στηριχθεί στις υπάρχουσες συνθήκες.
Το πιο σοβαρό στοιχείο από όλα όμως είναι ότι ο Αϊ-Στράτης στην τουρκική επιστολή αναφέρεται και με το τουρκικό του όνομα και αφήνονται αιχμές επί της κυριότητάς του – για πρώτη φορά σε έγγραφο προς τη Συμμαχία. Αυτή ήταν μια πρακτική που η Άγκυρα ακολούθησε στην υπόθεση των βραχονησίδων, τις οποίες ονομάτιζε με τουρκικές ονομασίες που ουδείς εγνώριζε, μέχρι που η Τουρκία υιοθέτησε το 1996 και με την κρίση των Ιμίων την πολιτική των γκρίζων ζωνών.
Διπλωματικές πηγές, υπόψη των οποίων ετέθη από «ΤΑ ΝΕΑ» το θέμα της τουρκικής επιστολής, έλεγαν πως είναι σαφές ότι η Άγκυρα όχι μόνο επαναφέρει το θέμα των γκρίζων ζωνών στην ατζέντα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά επιπλέον το διευρύνει: από έκει που μιλούσε για κάποιες διαφιλονικούμενες βραχονησίδες κοντά στα παράλιά της, που υποτίθεται ότι έφεραν και ερωτηματικά ως προς τις διεθνείς συνθήκες μεταβίβασής τους προς την Ελλάδα, τώρα προωθεί την αντίληψη ότι γκρίζες ζώνες μπορεί να υπάρχουν σε ολόκληρο το Αιγαίο και μάλιστα σε κατοικημένα νησιά!»
Οπως έγραψα και στην αρχή αυτού του αρθρογραφήματος δεν θα κλάψω για τα ακραία επεισόδια στην πλατεία Συντάγματος και στο Πανεπιστήμιο ούτε για τη Γαλανόλευκη που ποδοπατείται διαρκώς, αφού ούτε κράτος ούτε ενημέρωση δεν συνεργούν για την έπαρσή της στη συνείδηση των νέων παιδιών.
Θα δακρύσω για τη χαμένη αθωότητα της ελληνικής κοινωνίας, που αλέθεται στο βωμό μιας μονοσήμαντης εφήμερης επικοινωνιακής πολιτικής συρρικώνοντας αμετάκλητα την εθνική συνείδηση της νέας γενιάς των Ελλήνων.
