ΑΞΙΑ  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Της Δέσποινας Συριοπούλου

Νέα Υόρκη

ΑΞΙΑ  σελ22   σελ23   σελ24  σελ25        

Η Αμερική γύρισε σελίδα στην ιστορία της,  την Τρίτη της 4^ης Νοεμβρίου 2008 τα μεσάνυχτα εκλέγοντας ως  44^ο πρόεδρο τον έγχωμο Γερουσιαστή από το Ιλλινόϊς Μπάρακ Ομπάμα.  Οι ΗΠΑ μετά από σχεδόν 50 χρόνια ισχυρής επιρροής και επιβολής της Pax Americana άλλοτε δια της -σε πολλές περιπτώσεις- μονομερούς χρήσης βίας, και άλλοτε δια της επιβολής μέσα από άλλες δραστηριότητες,  αλλάζει κεφάλαιο.  Η χώρα που επέδειξε αυτοκρατορική αλλαζονία μετά από την νίκη της έναντι της πάλαι ποτέ Ένωσης Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Κουμουνιστικής Ρωσίας) στον υπερ50ετή ψυχρό πόλεμο και της χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο επικυριαρχίας της επί του πλανήτη, από τις αρχές του 21^ου αιώνα,  τα τελευταία οκτώ χρόνια είχε χάσει τον πλήρη έλεγχο. Η χώρα με την τεράστια οικονομική και στρατιωτική δύναμη και ισχύ, σε λιγότερο από τον χρόνο που χρειάστηκε για να αναδειχθεί σε μια και μόνη υπερδύναμη, άρχισε να καταρρέει και αναζητούσε μιαν άλλη  δίοδο και διαφυγή.  

Η Αμερική του G. Bush και ενώ ήταν εκείνη η χώρα που μέσω της Κοινωνίας των Εθνών (μετέπειτα ΟΗΕ) προσπάθησε να επιβάλει αξίες όπως η ελευθερία, η δημοκρατία, η έκφραση γνώμης στις «δημοκρατίες» του ανατολικού μπλόκ, ήταν η  ίδια χώρα που καταστρατήγησε τις ίδιες αξίες για τις οποίες κάποτε διακρίθηκε με άξιους ηγέτες στο τιμόνι της (από τις αρχές του 20^ου αιώνα μέχρι και τον Ρόναλντ Ρήγκαν με την συμφωνία του Ρέκιεβικ)     

Η καταρρέουσα  υπερδύναμη εναπόθεσε τις ελπίδες της για επανάκαμψη ως ηγέτιδας δύναμης του κόσμου που θα εμπνέει σεβασμό χωρίς την απειλή και τη χρήση μονομερούς βίας αλλά επίλυση των διαφορών  μέσα από διάλογο και επιστροφή στην διπλωματία, σε έναν διαφορετικό άνθρωπο. Ένα άνθρωπο που πρόσεφερε ελπίδα μέσα από λόγο Μεσσιανικό. Ένα λόγο που ήθελε να ακούσει ο κάθε πολίτης, όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι εικόνες υποδοχής του σε ολόκληρο τον κόσμο που ταξιδεύουν με τον δορυφορο  λένε πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να περιγράψει  ένα απλό κείμενο ανάλυσης.

Η οικονομική κρίση που η ίδια η χώρα δημιούργησε μέσα από άστοχες και αψυχολόγητες ενέργειες της διακυβέρνησης George G. Bush ήταν το επισφράγισμα αυτής της συγκλονιστικής περιόδου γεμάτης απρόβλεπτα γεγονότα και αναζητούσε  διέξοδο από το σκοτεινό  αδιέξοδο τούνελ που η ίδια (ως χώρα) οδήγησε μέσα σε μια οκταετία γεμάτη πόλεμους. Σφαγές. Στρατιωτικές επιχειρίσεις σε όλο τον κόσμο  από το 1991 στον πόλεμο του κόλπου και τα Βαλκάνια το 1992 μέχρι και σήμερα. Παντού  ανθρώπινα αθώα θύματα. Αίμα. Φέρετρα. Παράπλευρες απώλειες. Τρομοκρατικές ενέργειες. Όλα αυτά δημιούγησαν το κατάλληλο σκηνικό και εκείνο το υπόβαθρο καταρχήν για την αναζήτηση Εκείνου που θα έδινε ελπίδα, όχι πια στον Αμερικανικό Λαό αλλά στον πλανήτη ολόκληρο ως πλανητάρχης! Η Αμερική  αναζητούσε την χαμένη ελπίδα για το αμερικανικό όνειρο. Ο κόσμος αναζητά στο πρόσωπο το Μπάρακ Ομπάμα την ειρήνη. Την ελπίδα. Έναν νέο κόσμο. Αυτή την χαμένη ελπίδα έδωσε στους Αμερικανούς (έγχρωμους και λευκούς)  μέσα από τον έντονα θρησκευτικό πολιτικό του  λόγο. Ένα πολιτικό Λόγο με θρησκευτικές αποχρώσεις που από κάποιο σημείο και έπειτα προσέλαβε έντονες  μεταφυσικές διαστάσεις. Ο λαός που γίνεται μάζα και χάνει τη σημασία του Προσώπού του πλέον διψά για να ακολουθήσει κουρασμένος τον δικό του Μωυσή που θα τον βάλει από το αδιέξοδο της ερυθράς θάλασσας, βρήκε τον ηγέτη προσδίδοντας του χαρακτηριστικά Μεσσία. Έναν απλό άνθρωπο τον μετατρέπει και τον αλλάζει… Βρήκε εκείνον που θα τον οδηγήσει. Το ερώτημα είναι προς τα πού; Έναν άνθρωπο στον οποίο όμως προσβλέπει ολόκληρη η ανθρωπότητα να δώσει ίσως πολύ περισσότερα από τις φυσικές του δυνατότητες. Ποτέ άλλοτε η ανθρωπότητα ολόκληρη, (μια ματιά μόνο στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία αρκεί για να διαπιστώσει ότι) -ακόμα και γνωστοί αντίπαλοι όπως ο Φιντέλ Κάστρο, ο Ούγκο Τσαβες, ο Μεντβέντεφ και άλλοι πολλοί- δεν χαιρέτισαν την «εκλογή» και επιλογή ενός μόνο πολιτικού, τόσο όσο του Μπάρακ Ομπάμα.  Και εδώ ακριβώς είναι το υφέρπον επικίνδυνο σημείο του «φαινόμενου Ομπάμα». Ένα φαινόμενο το οποίο για να αναλυθεί θα χρειασθούν μήνες ίσως και χρόνια. Οι πανυγυρικές εκδηλώσεις -τις οποίες η Αμερική ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε ζήσει με τον κόσμο να πανυγηρίζει κορνάροντας στους δρόμους με σημαίες στα χέρια και την φωτογραφία, το σκίτσο ή την εικόνα του Ομπάμα λένε πολύ περισσότερα όχι μόνο  για την αποδοδή και υποδοχή του από τον Αμερικανικό Λαό αλλά και την προσμονή της ελπίδας που προσδίδουν στον άνθρωπο αυτό. Η αλλαγή που επαγγέλθηκε ο 46χρονος έγχρωμος γερουσιαστής με τον ήρεμο πολιτικό λόγο και τα έντονα θρησευτικά στοιχεία στην ρητορική δεινότητα, δεν είναι κάτι απλό. Είναι πέρα και πάνω από τα όρια της πολιτικής. Ο Ομπάμα μέρα τη μέρα ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό προσλαμβάνει χαρακτηριστικά Μεσσία για την μεγάλη αυτή Νέα Γη της Επαγγελίας (για πολλές εθνότητες).  Ο Λόγος του Μπάρακ Ομπάμα με στοιχεία και αποχρώσεις- ενδείξεις που θυμίζουν περισσόρερο πάστορα παρά πολιτικό είναι αυτά που τον καθόρισαν αλλά και τον επέβαλαν. Αυτή η ήρεμη και ψύχραιμη δύναμη που δίνει ελπίδα,  θυμίζει έντονα  ένα νέο  μαύρο Χριστό όπως Εκείνον που υμνούσαν στα gospels και στα spirituals εδώ και αιώνες οι έχρωμοι στα πέτρινα χρόνια της σκλαβιάς τους στους λευκούς. Τα χρόνια που ανέδειξαν τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ  και τους αγώνες μέχρι την τελική θυσία για την ελευθερία και την δημοκρατία. Σήμερα η Aμερική στις απαρχές του 21^ου αιώνα με καθυστέρηση οκτώ ετών αναδεικνύει τον νέο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, όχι πια της Αμερικής αλλά του κόσμου ολόκληρου. Η Αμερική «γέννησε» τον νέο «Μεσσία» της. Τον άνθρωπο από τον οποίο όλοι θα περιμένουν να κάνει θαύματα. Να προβεί σε υπεράνθρωπες πράξεις. Να φέρει την ειρήνη. Ας μη ξεχνάμε ότι είναι ο πρώτος υποψήφιος πρόεδρος που κατά την διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας ξέφυγε από τα στενά γεωργραφικά όρια της χώρας του και έκανε ανοιχτές συγκεντρώσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, στον Ιράκ και στην Μέσα Ανατολή. Αυτές οι κινήσεις δεν είναι τυχαίες. Κάτι προιωνίζουν… Κάτι σηματοδοτούν. Κάτι απεικονίζουν. Κάτι κρύβουν…Κάτι συμβολίζουν… είναι τα στοιχεία ενός μυστικού κώδικα που σιγά σιγά, αργά αργά θα αρχίσει να ανοίγει… Αυτοί που σχεδιάζουν ξέρουν. Γνωρίζουν πού το πάνε. Ξέρουν τι θέλουν. Γνωρίζουν το πότε  και το γιατί. 

 Ο πολιτικός του λόγος, χωρίς να έχει τις λύσεις για όλα -άλλωστε είναι το πρώτο πράγμα που είπε αμέσως μετά την εκλογή του- με τις μεταφυσικές διαστάσεις που προσδίδει ο ίδιος ο Λαός (του) ακούγοντάς τον να δια-κυρήσσει παρά να επιχειρηματολογεί πολιτικά, είναι αυτό το στοιχείο που ήθελε ο μέσος Αμερικανός πολίτης. Είναι αυτό ακριβώς που πρώτη η «Αξία» διαπίστωσε και επεσήμανε από τις αρχές κιόλας του 2007 όταν τον πρωτοακούσαμε και πρωτοαντικρύσαμε στις οθόνες μας. Αυτά τα χαρακτηριστικά του που step by step αναλύουμε και παρουσιάζουμε ατιολογώντας πρώτα το γιατί θα προκριθεί μεταξύ των υποψηφίων για το χρίσμα, έχοντας απένταντι του ολόκληρο τον κομματικό μηχανισμό να έχει παραδοθεί στην  υπηρεσία της  οικογένειας Κλίντον, και εν συνεχεία το  γιατί θα είναι εκείνος που θα εκλεγεί και θα πάρει το χρίσμα από τον Λαό (του) και τον κόσμο ολόκληρο. Οι εικόνες με τις κατάμεστες εκκλησίες και τα δακρυσμένα μάτια και λευκά κεριά δίνουν αυτό ακριβώς το στοιχείο. Την προσδοκία της ελπίδας.  Την μεταφυσική διάσταση στην πολιτική του λόγου που χρησιμοποίησε όχι τυχαία ένας βαθιά έξυπνος και επικίνδυνα  χαρισματικός σε μια χώρα έντονα θρησκευόμενη. Το σόκ από την μεγάλη οικονομική κρίση, την οποία ένιωσε για πρώτη φορά να του χτυπά την πόρτα του ο μέσος αμερικανός πολίτης μετά από μια μεγάλη οικονομική ευφορία που έχτισε δουλεύοντας σε κατάλληλε συνθήκες  μετά το 1929, όπου με ταχείς ρυθμούς ανέβηκε οικονομικά αλλά και παγκόσμια, ήταν μεγάλο. Απίστευτα μεγάλο. Τα αποτελέσματα της κρίσης αυτής είναι που κεφαλαιοποίησε ο χαρισματικός υποψήφιος δημοκρατικός. Ο Μπάρακ Ομπάμα είναι ο άνθρωπος που με εύστοχες προσωπικές ενέργειες σήκωσε μόνος του όλο το βάρος της προβολής των θέσεων και απόψεων του. Είναι ο άνθρωπος που επένδυσε στις λέξεις «αλλαγή» και «ελπίδα». Κατάφερε  με απίστευτη και πρωτόγνωρη για τα πολιτικά δεδομένα ευελιξία λόγων και πράξεων να κάνει εχθρούς και φίλους να πιστέψουν σε Εκείνον και να προσδοκούν την ελπίδα που θα φέρει. Μια ελπίδα που υπόσχεται έναν άλλο κόσμο. Έναν πολύ διαφορετικό από αυτόν που τώρα μπορούμε να φανταστούμε…  Έναν κόσμο άγνωστο που έρχεται με επιταχυνόμενη (!) ταχύτητα. Έναν κόσμο διαφορετικό. Το ερώτημα είναι αν αυτός ο κόσμος θα είναι ελεύθερος και δημοκρατικός ή περισσότερο ολοκληρωτικός και απόλυτα ελεγχόμενος. Είναι τέτοια δύναμη που μπορεί να συγκεντρώσει στα χέρια του ένας και μόνον άνθρωπος που προκαλεί ρίγη, όχι από συγκίνηση αλλά από φόβο για το άγνωστο που φέρνει μαζί του.

Το άγνωστο που εκπροσωπεί… ο Μπάρακ Ομπάμα δεν είναι απλά ένας πολιτικός ηγέτης. Είναι ο ηγέτης του 21^ου αιώνα.

Τέτοιες χαρισματικές προσωπικότητες έχουν προδιαγεγραμμένο μέλλον και είναι προορισμένες  από την ιστορία και την προσωπική μυστική δύναμη που διαθέτουν, είτε να κυριαρχήσουν και να διακυβερνήσουν τον κόσμο ολόκληρο, έχοντας τέτοια δύναμη στα χέρια τους, είτε απλά να θυσιαστούν…

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΣΤΙΣ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008