Του Άριστου Μιχαηλίδη

Έχει τους λόγους του ο Μπαν Κι Μουν να τηρεί ισορροπίες στις εκθέσεις του, όπως έκανε και τώρα με την εξαμηνιαία έκθεση για την Ουνφικυπ. Αλλά, εμείς γιατί πρέπει να δηλώνουμε την ικανοποίηση μας σαν να είμαστε αναγκασμένοι να κρύβουμε την πραγματικότητα για να μην τον κακοκαρδίσουμε; Συντηρεί αυτός, ο θεματοφύλακας του διεθνούς δικαίου, μιαν απάτη σε βάρος του κυπριακού λαού, καλύπτει μεθοδικά τον εγκληματία κατακτητή κι ακούμε ηγέτες μας να τον δικαιολογούν.

Ξέρετε, μας λένε, ήταν αναμενόμενο ότι θα τηρεί ισορροπίες για να μην δημιουργήσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις και γενικά είμαστε ικανοποιημένοι διότι υπάρχουν και θετικά στοιχεία στην έκθεση. Μα, αν δεν πιστεύεις εσύ, ω ηγέτη, στο δίκαιο σου για να αντιδράσεις όταν σου το καταπατούν γιατί να μην σε πατήσουν στο λαιμό, με το συμπάθιο και κάθε φορά να σε πατούν και περισσότερο; Όταν κάνει έκθεση ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ για την κατάσταση στην Κύπρο και δεν λέει λέξη για την πιο επίκαιρη παρανομία, το ότι τουρκικά πολεμικά πλοία και αεροπλάνα απείλησαν πολιτικά πλοία εντός της «Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας», όπως ο ίδιος ο ΟΗΕ την καθορίζει, τι περιμένεις για να σηκώσεις φωνή και να απαιτήσεις δικαιοσύνη; Όταν, οι συνομιλίες, που διεξάγονται εδώ και εφτά μήνες, με αποδεδειγμένη (και σε γραπτές συμφωνίες, όπως της 23ης Μαΐου) τη βούληση της ελληνοκυπριακής πλευράς, δεν προχωρούν διότι εμποδίζονται από την Άγκυρα, γιατί να θεωρούμε αναμενόμενες τις ισορροπίες του ΟΗΕ; Όταν, ο ίδιος ο ΟΗΕ διαγράφει ορολογίες με ιδιαίτερη σημασία, όπως το ότι η «πολιτική ισότητα» καθορίζεται από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και αφήνει ανοικτή την ερμηνεία στις ορέξεις της Άγκυρας, τι άλλο περιμένεις για να αντιληφθείς ότι σου την έχουν στημένη στο όνομα των ισορροπιών; Είναι ικανοποιημένοι οι ηγέτες μας επειδή επικρίνει την Τουρκία για την αλλαγή του στάτους κβο στα Στροβίλια, όπως κάνει κάθε έξι μήνες εδώ και τόσα χρόνια χωρίς να μπορεί να επιβάλει την αποκατάσταση της παρανομίας και δεν βλέπουν ότι αυτό που έχει σημασία είναι ότι αλλάζει η προσέγγιση συνολικά και προσεγγίζει περισσότερο την τουρκική φιλοσοφία. Πρώτον, παραπέμποντας στον όγκο εργασίας που προηγήθηκε, δηλαδή στο σχέδιο Ανάν, που απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι και δεύτερον, απαλλάσσοντας πλήρως και επισήμως την Άγκυρα, αφού οι δυο ηγέτες Χριστόφιας και Ταλάτ, όπως λέει έχουν πάρει «την ιδιοκτησία και την πλήρη ευθύνη της διαδικασίας». Δηλαδή, η Άγκυρα, που μέχρι και τις σημειώσεις του Ταλάτ διαβάζει, όπως είπε ο ίδιος, δεν έχει καμιά ευθύνη για το πρόβλημα, ούτε έχει καμιά πίεση να βοηθήσει στην επίλυση, ούτε θα έχει καμιά επίπτωση για το αποτέλεσμα της διαδικασίας και κυρίως για το πιθανό αδιέξοδο. Γιατί να έχει, αφού, ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ με έκθεση του εξηγεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι πρέπει να αφήσουν την Τουρκία στην ησυχία της και να ποντάρουν όλοι μαζί, όλη η υφήλιος, στην «εξαίρετη προσωπική χημεία» Χριστόφια – Ταλάτ…