Επέτειος 6ης Απριλίου 1941

Ας θυμηθούμε ενδεικτικά με συντομία, μερικά από τα λιγότερο γνωστά έως τελείως άγνωστα στους πολλούς συγκλονιστικά και σημαντικά περιστατικά, που δόξασαν και ξεχώρισαν τότε την Ελλάδα, δίνοντάς της διεθνή αναγνώριση από εχθρούς και φίλους.

 

Η Ελλάδα είχε από το 1936 προαποφασίσει να πει ΟΧΙ σε διαφαινόμενη έκτοτε επίθεση του Άξονα και επέτυχε με δικά της μέσα και χωρίς ξένη οικονομική βοήθεια, να προετοιμάσει συστηματικά και αποτελεσματικά την άμυνά της. Στα κυριότερα εκτενή έργα αυτής της προετοιμασίας περιλαμβάνοντο:

 

Η Ελλάδα, μετά το ΟΧΙ της 28^ης Οκτωβρίου 1940, πολεμώντας γενναία και ουσιαστικά μόνη επί πεντάμηνο, νίκησε την επιτιθέμενη Ιταλία. Κουρασμένη από την μακρότερη κάθε άλλης Ευρωπαϊκής χώρας Ελληνική άμυνα, η Ελλάδα δεν δίστασε να επαναλάβει στην Γερμανία, που ήλθε στις 6 Απριλίου 1941 να προστεθεί στις δυνάμεις του επιτιθέμενου Άξονα, ένα υπερήφανο δεύτερο ΟΧΙ! Γιά την ολοκλήρωση της καταλήψεως της Ελλάδας, που συντελέστηκε μετά τη Μάχη της Κρήτης, ο Άξονας χρειάστηκε 216 ημέρες, ήτοι 7 ολόκληρους μήνες! Να σημειώσουμε ότι την μεγαλύτερη διάρκειας άμυνα, 45 μόλις ημερών, είχε αντιτάξει η κραταιά Γαλλία. Τα περισσότερα κράτη της Ευρώπης είχαν ήδη μέχρι τότε καταρρεύσει σε λίγες ημέρες, ακόμη και ώρες, ή είχαν προσχωρήσει αμαχητί στον Άξονα. Η πρώτη συμμαχική Νίκη επί του μέχρι τότε αήττητου Άξονα, ήταν η Ελληνική επί της Ιταλίας.

 

Γιά την ολοκληρωτική κατάληψη της Ελλάδας ο Χίτλερ χρειάστηκε δύο μήνες, παρά το ότι χρησιμοποίησε όχι κοινές στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά τις εκλεκτότερες και πλέον εμπειροπόλεμες μάχιμες Γερμανικές μονάδες που διέθετε. Σ' αυτές περιλαμβανόταν αρχικά η διαβόητη σκληροτράχηλη προσωπική του φρουρά των Waffen SS "Leibstandarte SS Adolf Hitler", ως και το πλέον επίλεκτο συγκρότημα του τακτικού Στρατού "Gross Deutschland", καθώς μετέπειτα και οι περίφημες αερομεταφερόμενες Μεραρχίες αλεξιπτωτιστών, που αποδεκατίστηκαν στην Κρήτη και δεν ξαναχρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλα εγχειρήματα. Το ότι την Ελλάδα προσέβαλαν οι εκλεκτότερες Χιτλερικές δυνάμεις παραβλέπεται συνήθως και ρίπτεται ανάθεμα τον Έλληνα Στρατηγό, ο οποίος, έχοντας εξαντλήσει κάθε αμυντικό όριο, συνυπέγραψε με έντιμους αρχικά όρους ανακωχή με τον Γερμανό Στρατηγό, Διοικητή της "Leibstandarte SS Adolf Hitler".

 

Περιγραφή της ιδιαίτερα χαρακτηριστικής σκληρότητας Ελληνικής άμυνας το 1941, δίνει στα απομνημονεύματα που δημοσίευσε μεταπολεμικά νεαρός τότε Γερμανός Αξιωματικός, διοικητής μονάδας των επίλεκτων Waffen SS. Ο Kurt Meier, διοικητής Τάγματος ανιχνευτών της "Leibstandarte SS Adolf Hitler", γράφει ότι η μονάδα του, που διέθετε διαλεχτούς και έμπειρους πολεμιστές, είχε καθηλωθεί από σφοδρότατα Ελληνικά πυρά στην Κλεισούρα και επειδή οι άνδρες του δεν υπάκουαν σε αλλεπάλληλες διαταγές του να επιτεθούν, αναγκάστηκε, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να προχωρήσουν, να εκσφενδονίσει μία χειροβομβίδα πίσω από τον τελευταίο του άνδρα…..! Τέτοια ήταν η Ελληνική άμυνα!

 

Τι όμως έκανε το Χίτλερ να διατάξει την επίθεση κατά της Ελλάδας και τι του κόστισε αυτή η απόφαση; Τρεις ήταν οι βασικές αιτίες, που κορυφώθηκαν στα τέλη Μαρτίου και ωδήγησαν στην ταυτόχρονη Γερμανική επίθεση κατά Ελλάδας και Γιουγκοσλαβίας αρχές Απριλίου 1941: 1) Είχε αποτύχει πλήρως και η τελευταία μεγάλη Ιταλική ανοιξιάτικη Επίθεση "Primavera", που επιμελημένα προετοίμασε ο ίδιος ο Μουσολίνι με προσωπική του παρουσία στη Αλβανία και κατόπιν αυτού αναγκάστηκε ο «Ντούτσε» να επιστρέψει ηττημένος στη Ρώμη. 2) Είχαν αρχίσει από το τέλος του πρώτου δεκαημέρου του Μαρτίου να αποβιβάζονται στην Ελλάδα κατά πανηγυρικό τρόπο μικρές Βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις, που δεν επαρκούσαν ώστε να συμβάλλουν ουσιαστικά στην Ελληνική άμυνα και γι' αυτό τις είχε αρνηθεί όσο ζούσε ο Πρωθυπουργός Ι. Μεταξάς. Αυτές οι δυνάμεις απέβλεπαν κυρίως στο να τονώσουν το ηθικό της Γιουγκοσλαβίας και Τουρκίας, στην προσπάθεια να μην συνταχθούν με τη Γερμανία. Η εμφάνισή τους σε Ελληνικό έδαφος, προκάλεσε φυσικά τον Χίτλερ. 3) Η Γιουγκοσλαβία που αρχικά προσχώρησε στον Άξονα στις 25 Μαρτίου, δύο ημέρες αργότερα μεταπήδησε στο Συμμαχικό στρατόπεδο.

 

Το βαρύτατο κόστος της Βαλκανικής εκστρατείας γιά τον Χίτλερ ήταν η απόσπαση σ' αυτή του ενός περίπου τρίτου των δυνάμεων στρατού, αρμάτων μάχης και πολεμικών αεροπλάνων που είχε συγκεντρώσει και προώριζε γιά την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ενώσεως στις 15 Μαΐου 1941 και που σημαντικό τους μέρος δεν πρόλαβε να επιστρέψει εγκαίρως γιά να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις κατά της Ρωσίας, πού αναγκαστικά αναβλήθηκαν και άρχισαν 22 Ιουνίου 1941. Η καθυστέρηση της Γερμανικής επιθέσεώς κατά 5 και πλέον εβδομάδες, είχε ως αποτέλεσμα, όπως παραδέχτηκε μετέπειτα μεταξύ άλλων και ο ίδιος ο Χίτλερ, να τον προλάβει ο βαρύς ρωσικός χειμώνας και να τον κάμψει μπροστά στη Μόσχα.

 

Θα μπορούσαν να αναφερθούν και πολλά άλλα γεγονότα και στοιχεία, τα οποία χωρίς ερμηνείες ή παρερμηνείες, αναδεικνύουν από μόνα τους το μεγαλείο της Ελληνικής δράσεως.

 

Η Ελληνική εποποιία του 1940-41 δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την πολιτική απόφαση που έχε ληφθεί ήδη από το 1936 και την έγκαιρη υλική προπαρασκευή, που είχε αρχίσει έκτοτε μεθοδικά και ολοκληρώθηκε αποτελεσματικά χωρίς ξένη οικονομική βοήθεια. Την υλική υποδομή συμπλήρωσε η ψυχική προετοιμασία και η ομοψυχία που είχαν επίσης καλλιεργήσει οι Πολιτικοί, Θρησκευτικοί, Πνευματικοί και Στρατιωτικοί ταγοί της εποχής εκείνης, τα ονόματα των οποίων έχουν αφεθεί στη λήθη, γιά λόγους σημερινών πολιτικών σκοπιμοτήτων.

 

Έχουν περάσει ήδη περισσότερα από 60 χρόνια από την εν λόγω επέτειο, και η Ελληνική Πολιτεία και ειδικότερα το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) δεν έχει φροντίσει να συγκεντρωθούν σε ένα βιβλίο και να προβληθούν τα σημαντικότερα από τα σκόρπια ιστορικά στοιχεία και από τα πολλά άγνωστα συγκλονιστικά γεγονότα, που κάνουν την περίοδο αυτή της Ελληνικής Ιστορίας να ξεχωρίζει και δικαιολογούν τα εγκώμια των ξένων γιά την Ελλάδα. Ένα τέτοιο ανθολόγιο σημαντικών γεγονότων από πρωτογενείς αδιαμφισβήτητες ιστορικές πηγές, θα έπρεπε να είχε συνταχθεί από το ΥΕΘΑ, μεταφρασθεί στις βασικότερες ξένες γλώσσες και διανεμηθεί σε Σχολεία, Πανεπιστήμια, Βιβλιοθήκες, Διπλωματικές Αποστολές κτλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ 6^ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

Η ιστορική μνήμη απαιτεί να τιμούμε τους Έλληνες μαχητές και να φωτίζουμε το παρόν για να συνεχίσει το Έθνος μας την ύπαρξη του στο μέλλον.

Στην 6^η Απριλίου 1941 ο Αδόλφος Χίτλερ εξαπέλυσε εναντίον της αιμοραγούσας από τον πόλεμο με την Ιταλία Πατρίδας μας 24 Επίλεκτες Μεραρχίες υπό τον Στρατάρχη Φον Λιστ σε εφαρμογή του Σχεδίου "ΜΑΡΙΤΑ" (12^η Γερμανική Στρατιά).

Η επίθεση έγινε στα ονομαστά φρούρια της "Γραμμές Μεταξά", στην Μακεδονία και Θράκη, όπου οι ολιγάριθμοι Έλληνες μαχητές πολεμούν τον εισβολέα, αμύνονται, κερδίζουν και χάνουν μάχες και τελικώς, όταν λήγει ο άνισος αγώνας τους, δέχονται "Στρατιωτικές τιμές" από τον ίδιο τον αντίπαλο τους.

Την 0515' ώραν της 6^ης Απριλίου, τα εν Βουλγαρία ευρισκόμενα Γερμανικά στρατεύματα, "χωρίς να τηρηθούν τα συνήθη διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας προς απάντησιν", εισέβαλαν στον ελληνικό έδαφος και την 0530' ώρα της ίδιας ημέρας ο εν Αθήνας Γερμανός Πρέσβης επέδωσε στον Έλληνα πρωθυπουργό διακοίνωση, δια της οποίας "διετυπούντο αστήρικτοι ισχυρισμοί παραβιάσεως της ουδετερότητας" και ανηγγέλετο η εισβολή.

9 Απρ. 1941. Η Ταξιαρχία του Έβρου, μετά τον αγώνα προκαλύψεως (από το Παπίκιο όρος μέχρι τον Έβρο ποταμό), σύμφωνα με το πολεμικό Σχέδιο, εισέρχεται στη Δυτική Θράκη και αφοπλίζεται. Ο Διοικητής της, Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης, ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ στα ύψαλα.

18 Απρ. 1941. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξανδρος Κορυζής δεν αντέχει την ατιμωτική ανακωχή, δεν αποποιείται την οποιαδήποτε ευθύνη, δε δέχεται την άδικη μοίρα της Ελλάδας και ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ στην Αθήνα.

23 Απρ. 1941. Ο Ταγματάρχης πυροβολικού Νικόλαος Βερσής, Διοικητής μοίρας πυροβολικού, όταν αναγκάζεται να παραδώσει τα πυροβόλα του στους Γερμανούς, σύμφωνα με τους όρους της ανακωχής, εκεί στην τιμημένη Ηπειρωτική γη, ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ, ενώ οι άνδρες του ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο.

27 Απρ. 1941. Η Αθήνα, νεκρή πόλη, κρύβει το πρόσωπο της, ενώ ο κατακτητής περνά από τους δρόμους της. Εκεί ψηλά στην Ακρόπολη, ο ανάλγητος Γερμανός Αξιωματικός, δίνει εντολή στον εύζωνο Κωνσταντίνο Κουκίδη, φρουρό της Σημαίας μας, να την αφαιρέσει για να αναρτήσει τη σβάστικα με τον αγκυλωτό σταυρό και εκείνος περήφανος την υποστέλλει κλαίγοντας και ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο, τυλίγεται με το "Γαλάζιο Σύμβολο του Ελληνισμού" και εμπρός στα μάτια του έκπληκτου εχθρού ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ, πέφτοντας από τον Ιερό Βράχο.Μάιος 1941. Η μεγάλη Ελληνίδα Πηνελόπη Δέλτα, μη αντέχοντας την παρουσία του γερμανικού κατακτητή, ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ στην Κηφισιά.

Ας ψάξει να βρει ο αναγνώστης Ιστορία άλλου Έθνους που να αναφέρει παρόμοια γεγονότα.

Ο ίδιος ο Χίτλερ, το Μάιο του 1941, ενώπιον του γερμανικού Ράικσταγ, ομολόγησε: "Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρέωσε να διατυπώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν και εσυνθηκολόγησαν μόνον όταν η περαιτέρω αντίσταση του ήτο αδύνατος και κατά συνέπειαν ματαία".

Το οχυρό της Νυμφαίας, το τελευταίο προς ανατολάς συγκρότημα της "γραμμής Μεταξά" σχεδιάστηκε και κατασκευάσθηκε από ελληνικά χέρια μεταξύ 1936-1940.

Η επίθεση των Γερμανών άρχισε την 0605' ώρα με την 50η Μεραρχία και το πυροβολικό του 30ου Σώματος Στρατού έβαλε καταιγιστικά πυρά. Περί την 0830' τμήματα του γερμανικού πεζικού κατάφεραν να εγκατασαθούν στα υψώματα ΔΡΑΓΑΤΗΣ και ΦΡΟΥΡΟΣ, ενώ συγχρόνως εμφανίστηκαν μηχανοκίνητα τμήματα στο δρομολόγιο Κίρτζαλι – Νυμφαία.

Το οχυρό εβάλετο από όλες τις πλευρές. Οι προσπάθειες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού συνεχίζονταν με πείσμα, αλλά αποτύγχαναν εμπρός στον ηρωισμό των ολιγάριθμων υπερασπιστών. Την 2100' ώρα της 7 Απρ., οι Γερμανοί κατορθώνουν με χρήση φλογοβόλων να καταλάβουν ένα μεμονωμένο πολυβολείο και μετά από αγώνα στις στοές να μπουν στο εσωτερικό του οχυρού.

Περί την 2330' ώρα ο Διοικητής του οχυρού Ταγματάρχης Αλέξανδρος Αναννωστός (πολέμισε από τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-13 μέχρι τη μάχη των οχυρών) διέταξε την παύση των πυρών και παρέδωσε το ηρωικό οχυρό.

Η γιγαντομαχία της Νυμφαίας τελείωσε, αφού στοίχισε στους Γερμανούς ακριβό φόρο αίματος. Οι απώλειες της φρουράς του οχυρού ήταν μόνο 7 νεκροί και 20 τραυματίες.

Το χάραμα της νέας ημέρας, βρίσκει το Διοικητή του οχυρού να οδηγείται, αιχμάλωτος πλέον, στο Στρατηγό Διοικητή του 30ου Γερμανικού Σώματος Στρατού. Ο Στρατηγός σηκώθηκε από τη θέση του, έλαβε τη στάση της προσοχής, του έσφιξε το χέρι και του είπε: "Το γερμανικό Έθνος, δι εμού συγχαίρει τους υπερασπιστές του οχυρού, οι οποίοι επεσκίασαν τη δόξα του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή. Σας παρακαλώ πολύ, αυτά να τα διαβιβάσετε σε όλους τους αξιωματικούς και οπλίτες του οχυρού. Χθες το βράδυ, τα ραδιόφωνα του Βερολίνου και του Λονδίνου, έψαλαν ύμνους για σας". Και ο Διοικητής του οχυρού, απάντησε: "Ουδέν επράξαμε. Στρατηγέ, παρά μόνο το καθήκον μας, σαν υπερασπιστές τμήματος του πατρίου εδάφους".

Το οχυρό του Εχίνου αποτελούνταν από 4 συγκροτήματα υπόγεια/ που κατασκευάσθηκαν και αυτά από το 1936 έως το 1940.

Οι Γερμανοί επιτέθηκαν από τις πρωινές ώρες της 6^ης Απριλίου, τα ελληνικά τμήματα προκαλύψεως υποχώρησαν προς Μελίβοια καταστρέφοντας το δρόμο και ανατινάζοντας τις γέφυρες ενώ ταυτόχρονα εκκενώθηκαν τα χωριά βορείως του οχυρού και οι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο στο Κένταυρο.

Απέναντι στην ελληνική αποφασιστικότητα οι Έλληνες υπερασπιστές εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι έβγαιναν τη νύχτα από τα οχυρά και εξουδετέρωναν τις ομάδες δολιοφθοράς που προσπαθούσαν να ανατινάξουν τα έργα.

Μετά από σφοδρές μάχες, στις οποίες οι Γερμανοί έχασαν περί τους 200 άνδρες (χωρίς καμία ελληνική απώλεια), το πρωί της 8^ης Απριλίου οι Γερμανοί άλλαξαν την τακτική τους. Επικέντρωσαν την προσοχή τους στο προωθημένο συγκρότημα "Μ" του οχυρού με σφοδρής βομβαρδισμούς και μετά από αγώνα σώμα με σώμα εισέβαλαν στις στοές. Αργότερα οι Γερμανοί στράφηκαν κατά των άλλων 3 συγκροτημάτων, όπου κατόρθωσαν να διοχετεύσουν μέσα στους αεραγωγούς ασφυξιογόνα αέρια. Τη νύχτα η εκκένωση πραγματοποιήθηκε με τάξη και η φρουρά του οχυρού αποσύρθηκε στον Κένταυρο, όπου ήσαν συγκεντρωμένοι οι κάτοικοι της περιοχής. Εκεί πληροφορήθηκε ότι οι πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής είχαν πέσει στα χέρια των Γερμανών. Μετά από αυτό η φρουρά εξαναγκάσθηκε σε παράδοση. Στο χωριό Εχίνος υποδέχθηκε τους άνδρες ο ίδιος ο Διοικητής της γερμανικής Μεραρχίας που τους είχε επιτεθεί και τους συνεχάρη με τα λόγια "Είστε γενναίος Στρατός και άξιος καλύτερης τύχης". Στη συνέχεια επετράπη ο ενταφιασμός των νεκρών που έπεσαν ηρωικά μέσα στις στοές του προωθημένου Συγκροτήματος και η φρουρά οδηγήθηκε στην Ξάνθη. Ο αγώνας του οχυρού του Εχίνου είχε τελειώσει. Οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ήσαν δέκα άνδρες ενώ των Γερμανών υπερέβαιναν τους 300 νεκρούς και τους 1000 τραυματίες.

Ακολούθησε το μεγαλείο του Έλληνα της Εθνικής Αντίστασης.

Και μετά ο αλληλοσπαραγμός.

Και μετά ο εξανδραποδισμός των πόλεων και της ελληνικής υπαίθρου.

Και μετά η ανασυγκρότηση.

Και σήμερα… οι νικημένοι νικητές και τα λιοντάρια σκλάβοι.

Αιωνία η μνήμη σ' αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ΠΑΤΡΙΔΑ.

Νικόλαος Φωτιάδης

Αντγος ε.α.

Επίτιμος Υδκτής Δ'ΣΣ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ", 5-4-2002

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941: ΤΟ ΔΕΥΤΕΤΟ ΟΧΙ

 

Τον Απρίλιο του 1941, οι έλληνες έδιναν από τις πιο μεγάλες μάχες στη μακραίωνη Ιστορία τους. Η εαρινή, διπλή επίθεση Ιταλών και Γερμανών, η οποία ξεκίνησε στις 9 Μαρτίου, βρισκόταν στο αποκορύφωμα, λίγο πριν η χώρα μας λυγίσει κάτω από τις υπέρμετρες δυνάμεις του Άξονα. Χιλιάδες νεκροί στα πεδία των μαχών στην ελληνική μεθόριο. Αναγκαστική υποχώρηση και τετράχρονη σκλαβιά.

 

6 Απριλίου 1941 αρχίζει η γερμανική Κατοχή. Πείνα, φτώχεια, μαρασμός, θάνατοι, εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εκτοπίσεις, διώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις, βομβαρδισμοί, ερείπια, αλλά και το ηρωικό Έπος της Αντίστασης.

27 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί μπαίνουν στην έρημη πόλη της Αθήνας. Η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτονεί, μην μπορώντας να διαννοηθεί πως η πατρίδα της σκλαβώθηκε. «Σιωπή»: Η μόνη λέξη που ζήτησε να γραφεί στο κρύο, λευκό μάρμαρο του τάφου της.

Την ίδια μέρα, στην Ακρόπολη, ο εθελοντής φρουρός της Σημαίας, νεαρός Κωνσταντίνος Κουκίδης, αρνείται να παραδώσει το ελληνικό σύμβολο στους Γερμανούς, έτοιμους να υψώσουν τη σβάστικα, και πέφτει από τον Ιερό Βράχο.

Η κατάληψη της χώρας μας άργησε κατά πολύ σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες κατελήφθησαν μέσα σε λίγες ώρες ή μέρες. Οι ελληνικές δυνάμεις, έχοντας γράψει το νικηφόρο Έπος της Πίνδου, με εισχώρηση στο έδαφος της Αλβανίας κι απελευθέρωση των πρώην ελληνικών εδαφών εκεί, άντεξε από τις 28 Οκτωβρίου 1940, μέχρι τον Απρίλιο του 1941. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη Μάχη της Κρήτης, η οποία ακολούθησε, το Μάιο του ιδίου χρόνου, ανάγκασαν τον Χίτλερ να καθυστερήσει την επίθεσή του εναντίον της Ρωσίας, με αποτέλεσμα να πιάσει ο βαρύς ρωσικός χειμώνας του 1942 τα γερμανικά στρατεύματα, και να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για Ναζισμό – Φασισμό. Η καθυστέρηση κατοχής της Ελλάδας συνετέλεσε και στο να συντριβεί η ιταλική Στρατιά, στη Β. Αφρική, αλλά κι έδωσε χρόνο στο Φρ. Ρούσβελτ να επανεκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ και να προωθήσει την κατά του Άξονα πολιτική του.

Η Ελλάδα και η κατεχόμενη από τους Άγγλους μικρή Κύπρος «πλήρωσαν» για την Ειρήνη, αναλογικά με τον πληθυσμό τους, το μεγαλύτερο φόρο αίματος από όλους τους συμμάχους μας, κάτι το οποίο, δυστυχώς, εκείνοι λησμόνησαν, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

«ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ», ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ (Απόσπασμα)

 

«Ξημερώνοντας του Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερνές και σχόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω από τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου φορές εκατοβούλιαζε ίσαμε το γόνατο, επειδή το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας».

 

ΤΣΟΡΤΣΙΛ, ΑΓΓΛΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: «Του λοιπού, δε θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες».

 

ΧΙΤΛΕΡ: «Αν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί εις την Ελλάδα και δεν εχρειάζοντο την βοήθειάν μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετικήν τροπήν. Θα είχαμε προλάβει να κατακτήσωμεν το Λένινγκραντ και την Μόσχαν, πριν πιάσει το Ρωσικόν ψύχος» (συνέντευξη).

 

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΡΟΥΣΒΕΛΤ: «Η Ελλάς εδημιούργησε το παράδειγμα, το οποίον ο καθείς από ημάς οφείλει να ακολουθήση μέχρις ότου οι άρπαγες της ελευθερίας αχθούν τελικώς εις την δικαίαν εξόντωσίν των».

 

 

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΚΕΪΤΕΛ: «Η απροσδόκητη και ισχυρή αντίσταση των Ελλήνων εβράδυνε την επίθεση κατά της Ρωσίας, για περισσότερο από δύο μήνες. Αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση αυτή, η εξέλιξη του πολέμου θα ήτο διαφορετική, τόσο εις το Ανατολικό μέτωπο, όσο και εις τον πόλεμο γενικώς».

 

ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΓΚΕΜΠΕΛΣ: «Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχηταί…  Και αυτός ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς Ελληνικής καταγωγής εις αυτούς».

 

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΜΟΣΧΑΣ: «Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμεν χρόνον διά να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σάς ευγνωμονούμε».

 

ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΓΙΑΝ ΣΜΑΤΣ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ν. ΑΦΡΙΚΗΣ: «Πραγματικώς εγεννήθη μία νέα Ελλάς, όπως την ωνειρεύθησαν οι ποιηταί».

 

«Και πιστεύω κι ελπίζω και είμ' ελεύθερος».

Εξώφυλλο περιοδικού "Life", της εποχής.

 

«ΘΥΣΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΥΚΙΔΗ»,

Άργησε η Άνοιξη να 'ρθει εκείνο τον Απρίλη.

Παράπονα ο ουρανός έβρεχε κάθε δείλι.

Το γιασεμί ολάνθιστο μαράθηκε στην πάχνη,

θρυμματισμένα πέταλα έμειναν, μόνο, κι άχνη.

Άνοιξε τις φτερούγες του τ' αγριοπεριστέρι,

πέταξε σ' άλλους ουρανούς να βρει το καλοκαίρι.

Πάνω στο Βράχο στάθηκε, σαν Δωρική κολόνα,

λευκή μαρμαρυγή φωτός, να φέγγει στον αιώνα.

Τυλίχτηκε με όνειρα γαλαζιοπλουμισμένα,

στης Λευτεριάς τα κύματα χάθηκε τ' αφρισμένα.

Νίκος Μπατσικανής, συγγραφέας – ποιητής.

 

 

Οχυρό Ρούπελ 6 Απριλίου 1941

 

Τα Έθνη τα μικραίνουν ή τ' απαθανατίζουν οι πολίτες τους. Κάθε πατρίδα χαίρεται τόση ευτυχία, όση αναλογεί στη σωφροσύνη των πολιτών της. Είναι όμως ν' απορείς! Άμα μπήκαν οι Γερμανοί στο συγκρότημα "Μολών λαβέ"  του οχυρού Ρούπελ, απάνω απ' τους νεκρούς βρήκαν γραμμένη με κιμωλία τη φράση: "Στις Θερμοπύλες σκοτώθηκαν οι Τρακόσιοι. Εδώ θα πέσουν οι Ογδόντα".

Οι Σπαρτιάτες οι παλιοί ετοιμάζονταν από παιδιά με προσεχτική αγωγή για μεγάλα έργα. Τούτους τους φαντάρους, πότε νοιάστηκε η δική μας πολιτεία να τους διαπαιδαγωγήσει; Το κράτος τους είχε εγκαταλείψει στην τύχη τους κι οι διάφορες αναρχικές προπαγάνδες τους κατηχούσαν ελεύθερα. Ποιός είχε σταλάξειστις καρδιές τους, το μοναδικό δίδαγμα της αυτοθυσίας;

Η Ράτσα!

Αυτή ένωσε μπροστά στον κίνδυνο τους Έλληνες, χωρίς εξαίρεση. Όταν τα χιόνια σταμάτησαν την προέλαση του στρατού μας στην Αλβανία, κάποιος μέραρχος φοβήθηκε πως οι αφάνταστες κακουχίες, θα μπορούσαν να κλονίσουν το ηθικό του μετώπου και ζήτησε στα συντάγματά τουνα του στείλουν πίνακες από τους στρατιώτες εκείνους που ήταν γνωστοί ως κακόγνωμοι, για να τους απομακρύνει. Άμα όμως έλαβε τους πίνακες αυτούς, διάβασε έκπληκτος : "Δεκανεύς τάδε, εφονεύθη εις την μάχη της Μόροβας. Στρατιώτης τάδε, ετραυματίσθη εις την επίθεσιν της Ντούσνιτσας. Στρατιώτης τάδε, επροτάθη για πολεμικόν σταυρόν".

Σε μια εποχή που μεγάλα κράτη κλονίσθηκαν κι είχαν διαλυθεί οι στρατοί τους, η φωνή της ράτσας οδήγησε τους δικούς μας φαντάρους, να πολεμήσουν σα να είχαν αναστηθεί, από την ίδια την αρχαία Αθήνα……

Απόσπασμα από το βιβλίο Ρούπελ του Χ. Ζαλοκώστα