Του Σάββα Ιακωβίδη

Εδώ και πολλά χρόνια το ΑΚΕΛ, οι κομματικές παραφυάδες του όπως και διάφοροι ξενέρωτοι μεταμοντέρνοι των σεμιναρίων ή ημεδαποί πουρκουάδες και προαγωγοί της βολικής και δουλικής λήθης, ακολουθούν μια συνειδητή πολιτική επιβολής συλλογικής και ατομικής ενοχοποίησης, απαξίωσης και προσβολής της αξιοπρέπειας, της τιμής και της εθνικής καταγωγής των Ελλήνων της Κύπρου, για τα όποια δεινά των καημένων των Τουρκοκυπρίων. Κατηγορούν τους Έλληνες ότι φταίνε για την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν οι Τ/κύπριοι και, φυσικά, τη μεγαλύτερη ευθύνη φέρει, κατά τη συλλογιστική τους, ο Μακάριος. Ναι, εκείνον τον Μακάριο, που το ΑΚΕΛ πρώτα καθύβρισε ως έναν άθλιο εκμεταλλευτή του λαού και βασιλόφρονα και, ύστερα, έκρινε ότι ήταν αποδοτικότερο να θερμαίνεται υπό τα ράσα του. Τι υποβάλει αυτή η αήθης προσπάθεια αυτοενοχοποίησης και αυτομαστιγώματος των Ελλήνων;

Ότι ευθύνονται επειδή οι Τ/κύπριοι διενήργησαν το πραξικόπημα – η ανταρσία, τι ήταν; – κατά του νόμιμου κράτους. Ότι ευθύνονται επειδή οι Τ/κ αυτοεγκλωβίστηκαν μεταξύ της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, του Κιόνελι και της Κερύνειας. Ότι ευθύνονται, που οι καημένοι οι Τουρκοκύπριοι δήθεν υποφέρουν. Ακόμα πρόσφατα, από τη Ν. Υόρκη, ο πρόεδρος Χριστόφιας ισχυρίστηκε ότι για μια 14ετία δεν συμπεριφερθήκαμε όπως έπρεπε στους Τ/κ, των οποίων τα δικαιώματα «παραμελήσαμε», δηλ. ο Μακάριος και το συνένοχο ΑΚΕΛ.

 

Ακόμα λίγο θα μας πουν ότι ευθυνόμαστε για τη λεγόμενη απομόνωση των Τ/κ, που έχουν ως αιχμή της πολιτικής τους εναντίον μας. Τέτοια είναι η… απομόνωση των καημένων των Τ/κυπρίων, που τους «λιώνει η μίλλα μας» με τα πολυτελέστατα και πανάκριβα αυτοκίνητα, που χρησιμοποιούν στους κυπριακούς δρόμους. Με τα δεκάδες εκατομμύρια που τους δίνουμε υπό μορφήν δωρεάν παροχής ιατροφαρμακευτικών και άλλων υπηρεσιών. Για το χρυσοφόρο τρίπορτο που παίζουν – ψευδοκράτος, Κυπριακή Δημοκρατία, ΕΕ – και για τις ταυτότητες και τα διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας, που δεν αναγνωρίζουν αλλά ληστρικά εκμεταλλεύονται. Δεν έδωσαν ούτε ένα σεντ για την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ αλλ’ απαιτούν να λέγονται Ευρωπαίοι πολίτες. Όντας μειοψηφία, απαιτούν να έχουν ισότιμο καθεστώς με την ελληνική πλειοψηφία.

Όλη αυτή η παράνοια και η σχιζοφρενής και ολιγοφρενής αντιμετώπιση των καημένων των Τ/κ συνοψίζεται στη γνωστή και αφόρητη δήλωση του προέδρου Χριστόφια, κατ’ επανάληψη διατυπωθεία: «Μα, εκάμαμεν τζι εμείς πολλά…» εναντίον τους. Άρα, «δολοφόνε, εγκληματία, σκληρέ, απάνθρωπε και αγριάνθρωπε Έλληνα, που δεν σεβάστηκες και παραμέλησες τα ανθρώπινα και άλλα δικαιώματα των καημένων των Τ/κ, ήρθε η ώρα να ξανα-πληρώσεις. Σε είδος, σε χρήμα και, φυσικά, σε γενναιόδωρες παραχωρήσεις και παραβίαση των δικών σου δικαιωμάτων και της ελευθερίας σου», για να δείξουμε και να αποδείξουμε στους καημένους τους Τ/κ ότι τους αγαπάμε, δεν τους μισούμε, και απολογούμαστε για τα εγκλήματα που διαπράξαμε εναντίον τους…

Σε έναν πόλεμο, σε μια σύγκρουση, σε μια ένοπλη αναμέτρηση, είναι αναμενόμενο ότι οι εμπλεκόμενες πλευρές προβαίνουν σε ακρότητες και σε βαρβαρότητες. Απαράδεκτες, καταδικαστέες, ανεπίτρεπτες μεν, αλλ’ όταν ο αντίπαλος επιχειρεί να σε σκοτώσει, τον σκοτώνεις πρώτος. Έτσι συμβαίνει, δυστυχέστατα, από κτίσεως κόσμου. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι διέπραξαν ωμότητες και φρικαλεότητες κατ’ αλλήλων, για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να είναι… υπερήφανος. Αυτές διαπιστώνονται σήμερα και με τις εκταφές λειψάνων αγνοουμένων, ένθεν και ένθεν και πρέπει να διδάσκουν για να αποτρέπουν επανάληψή τους. Όμως, δεν σημαίνουν ούτε αυτομαστίγωμα ούτε αυτοενοχοποίηση ούτε, προπάντων, αηδές και δουλοπρεπές γλείψιμο των Τούρκων για να μας… συγχωρήσουν. Αν θέλουν να μιλήσουμε για φρικαλεότητες, τότε να αναφερθούμε σε όσες πρωτοφανείς και ατιμώρητες ωμότητες και εγκλήματα διέπραξε ο τουρκικός στρατός ενισχυμένος από Τ/κύπριους αδελφούς του ΑΚΕΛ. Τα ομολογούν Τούρκοι αλλά το ΑΚΕΛ και τα κομματικά του εξαπτέρυγα ψαλμωδούν μόνο τις ευθύνες και τις ενοχές των Ελλήνων. Και από κοντά, η γνωστή συστοιχία των κατηγόρων των Ελλήνων, που απαιτούν να γίνουμε γιουσουφάκια.

Όταν ο πρόεδρος Χριστόφιας κανοναρχεί, ευκαίρως-ακαίρως, ότι «εκάμαμεν τζι εμείς πολλά…», υποβάλλει εκβιαστικά και εκφοβιστικά στο υποσυνείδητο του απλού Έλληνα ότι ήρθε ξανά η ώρα να πληρώσει για πολλοστή φορά για εγκλήματά του. Έτσι προφανώς το εννοεί ο ίδιος και έτσι εξηγούνται όλες εκείνες οι μονομερείς, χωρίς ανταλλάγματα παραχωρήσεις του προς τους Τούρκους. Έτσι εξηγείται εκείνη η αφελέστατη πλην ολέθρια δήλωσή του στις Βρυξέλλες ότι ήθελε να βοηθήσει το σύντροφό του Ταλάτ. Έτσι, προφανώς, εξηγούνται και οι καταστροφικές για τους Έλληνες ιδιοκτήτες κατεχόμενων περιουσιών, προτάσεις του για το περιουσιακό. Έτσι εξηγείται η μονότονη δήλωσή του ότι υπερασπίζεται και τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Τ/κ, που, όμως, δεν τον αναγνωρίζουν ως Πρόεδρο ούτε και την Κυπριακή Δημοκρατία. Και έτσι εξηγούνται οι δηλώσεις του ότι, τάχα, «παραμελήσαμε» για 14 χρόνια τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Τ/κυπρίων.

Δεν ακούσαμε κανέναν Τούρκο ή Τ/κ πολιτικό να επιτίθεται στη συλλογική και ατομική ευθύνη και αξιοπρέπεια των ομοφύλων του. Αντίθετα, καθημερινά τους ακούμε να βροντοφωνάζουν τα αδίστακτα και επιθετικά σχέδιά τους σε βάρος μας. Και να αναλύουν γιατί η Κύπρος είναι γεωπολιτικά και στρατηγικά πολύτιμη για την νεο-οθωμανική Τουρκία. Ακόμα προχθές Τούρκος στρατηγός παραδέχθηκε τα καθ’ ημών δόλια σχέδιά τους με ανατινάξεις τζαμιών για να προκαλέσουν το μίσος εναντίον των Ελλήνων. Έναντι αυτής της αταλάντευτης επιθετικότητας των Τούρκων δεν ακούσαμε κανέναν δικό μας ηγέτη να εξηγεί πώς αυτά τα σχέδια κατά της Κύπρου δεν θα υλοποιηθούν και θα στομωθούν. Αντίθετα, επιτίθενται εναντίον όσων Ελλήνων πιστεύουν ότι οι αρχές της ΕΕ, στην οποία ανήκουμε, και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες τους πρέπει να γίνουν σεβαστά, και ότι δεν δεχόμαστε άλλες εκχωρήσεις και παραχωρήσεις στον αδίστακτο τουρκισμό.