Του Λουκά Κατσώνη, “Αποκαλύψεις”
Στην Αμερική, οι άνθρωποι και η οικονομία συνέρχονται από την κρίση. Παρά το μούδιασμα που μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει, οι επιχειρήσεις δουλεύουν κανονικά, η ρευστότητα στην οικονομία έχει αποκατασταθεί και οι πολίτες ξαναβρήκαν έναν καταναλωτικό ρυθμό, αν και σε ένα επίπεδο χαμηλότερο από όσο πριν από την κρίση.
Το σημαντικό όμως είναι ότι το αμερικανικό κράτος έβαλε σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα 787 δισεκατομμυρίων δολαρίων (σε συνδυασμό με περικοπές φόρων) προκειμένου να επανεκκινήσει την οικονομία και να διασώσει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Πώς το κάνει αυτό; Με εκτεταμένα έργα υποδομής. Οι δρόμοι των Ηνωμένων Πολιτειών ανακατασκευάζονται και οι γέφυρες μπαίνουν σε πρόγραμμα συντήρησης, δίνοντας δουλειά ή συντηρώντας στην εργασία περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό σταμάτησε η άνοδος της ανεργίας στο 9,7% και μπαίνει σε τροχιά αποκλιμάκωσης.
Φυσικά, το πρόγραμμα δεν είναι πανάκεια. Οι μικρές επιχειρήσεις παραπονούνται ότι δεν ωφελούνται τίποτε από αυτό, ενώ η αντιπολίτευση στον Ομπάμα τον κατηγορεί ότι το πρόγραμμα δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, διασπείροντας το εισόδημά τους σε χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις είτε καταναλωτικών προϊόντων είτε υπηρεσιών.
Στην Αθήνα σκέπτονται διαφορετικά. Ο παραλυμένος δημόσιος τομέας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής σκηνής, προσπαθεί να διασωθεί αδιαφορώντας ακόμα και για το λόγο για τον οποίο υπάρχει: Να προστατεύει και να εξυπηρετεί την κοινωνία. Χαρακτηριστικές είναι οι αντιδράσεις του στην προσπάθεια να επιβιώσει ξανά με τα δανεικά χρήματα της τρόικας. Πρώτον, αυξάνει τους φόρους «πατώντας» στη δικαιολογία της αυξημένης φοροδιαφυγής (ενώ, φυσικά, αυτό που θα έπρεπε να κάνει είναι να συλλάβει τη φοροδιαφυγή). Δεύτερον, σταματά τις δημόσιες δαπάνες, βαφτίζοντας την απόφαση αυτή «μείωση της σπατάλης», ενώ στην ουσία πρόκειται περί στάσης πληρωμών προς τους προμηθευτές του δημοσίου. Προς επίρρωσιν του επιχειρήματος αυτού είναι το γεγονός ότι τα μεγάλα έργα έχουν σταματήσει γιατί οι εργολάβοι δεν έχουν πληρωθεί, αλλά και το γεγονός ότι, όταν τα νούμερα δεν της βγαίνουν, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου το πρώτο πράγμα που βρίσκει να περικόψει είναι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Ακόμα και το πακέτο των 25 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ρευστότητας έχει μπλέξει σε αέναες συζητήσεις και προβληματισμούς.
Με αυτά τα μυαλά, η ανάκαμψη θα αργήσει πολύ να έρθει στην Ελλάδα. Στο μεταξύ, χιλιάδες επιχειρήσεις θα πιέζονται, πολλές από αυτές θα κλείνουν, οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί εργαζομένων και επιχειρηματιών θα καταρρέουν. Μαζί και η οικονομία του αποτυχημένου δημοσίου, που ο Γ. Παπακωνσταντίνου υποτίθεται ότι κόπτεται να διασώσει.
