Του Richard Skaff

 

Στη σημερινή Νέα Παγκόσμια Τάξη, τα όρια των χωρών είναι όλο και πιο ασαφή, η αυτοδιάθεση των ατόμων και η κυριαρχία των εθνών σταδιακά διαβρώνονται, η κριτική σκέψη παρουσιάζεται ως συνωμοσία και η ειλικρίνεια εκλαμβάνεται ως τάση ανατρεπτική. Συγχρόνως, σχηματίζονται ανίερες ενώσεις και υπογράφονται νέες “διπρόσωπες” συνθήκες, οι οποίες αποσκοπούν στην σταθεροποίηση, υποτίθεται, των δεσμών φιλίας μεταξύ των ισχυρών της ελίτ. Ταυτόχρονα, διεξάγονται χαμηλής έντασης πόλεμοι που στόχο έχουν: τη μείωση του πληθυσμού της γης, ο οποίος εξακολουθεί να σημειώνει θεαματική άνοδο, την λεηλασία και την πτώχευση των εθνών, αλλά και την “βαλκανοποίηση” (κατακερματισμό) κρατών που χαρακτηρίζονται ως παρίες, προκειμένου να υποταχθούν και να υπαχθούν στην παγκόσμια οικογένεια της πολυεθνικής επιχειρηματικής κοινότητας των επιθετικών επενδυτών και οικονομικών βαμπίρ.

Αποτελεί τουλάχιστον ειρωνεία το γεγονός ότι το BBC ανακοίνωσε στις 2 Νοέμβρη του 2010 ότι η Βρετανία και η Γαλλία έχουν υπογράψει συνθήκες, σύμφωνα με τις οποίες συμφωνούν σε μια πρωτόγνωρη συνεργασία στον τομέα της άμυνας. Οι συνθήκες αυτές προβλέπουν, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία κοινής στρατιωτικής δύναμης, την κοινή χρήση αεροπλανοφόρων και τη στενότερη συνεργασία στον τομέα της πυρηνικής έρευνας.

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί υπέγραψαν δύο διμερείς συμφωνίες στο Λονδίνο, οι οποίες, σύμφωνα με τις δηλώσεις των δύο ηγετών, θα επιτρέψουν στα δύο κράτη να παραμείνουν παγκόσμιοι “παίκτες”, ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλουν στην μείωση των αμυντικών προϋπολογισμών τους μετά την λήξη της οικονομικής κρίσης.

Οι πενηντακονταετούς διάρκειας συμφωνίες θέτουν τις βάσεις για τη δημιουργία μιας νέας κοινής δύναμης ταχείας αντίδρασης, η οποία θα απαρτίζεται από 5.000 περίπου στρατιώτες, καθώς και τη δημιουργία κοινών εγκαταστάσεων για πυρηνικές δοκιμές, ενώ παράλληλα οι δύο χώρες θα είναι σε θέση να κάνουν κοινή χρήση των αεροπλανοφόρων τους, από τα τέλη του 2020 το αργότερο [1]. Ένα κέντρο θα δημιουργηθεί στη Βρετανία, όπου θα αναπτυχθεί η τεχνολογία πυρηνικών δοκιμών και ένα άλλο στη Γαλλία, όπου θα διεξάγονται οι δοκιμές. Επίσης, ως αποτέλεσμα της μείωσης του αριθμού πυρηνικών κεφαλών, θα εξοικονομηθούν μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια 880 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που τελικά θα διοχετευθεί στο πυρηνικό πυραυλικό σύστημα Trident. Οι Σαρκοζί και ο Κάμερον δήλωσαν επίσης ότι οι πρωτοβουλίες αυτές θα συμβάλουν στην εξοικονόμηση κεφαλαίων, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να υπονομευθεί η εθνική κυριαρχία των δύο χωρών. Έτσι το Λονδίνο και το Παρίσι, αιώνιοι στρατιωτικοί αντίπαλοι που έγιναν πρόσφατα σύμμαχοι στα πλαίσια της διαδικασίας της ευρωπαϊκής “ολοκλήρωσης”, έχουν ταχθεί από κοινού υπέρ των σχεδίων αυτών, υπογραμμίζοντας συγχρόνως το γεγονός ότι οι ένοπλες δυνάμεις τους δεν θα χάσουν την ικανότητα να δρουν ανεξάρτητα [1].

Οι αγγλογαλλικές αυτές συμφωνίες δημιουργούν ερωτήματα ως προς τα πραγματικά κίνητρα πίσω από αυτή τη νέα στρατιωτική αλληλεξάρτηση. Η ανίερη αυτή συμμαχία μεταξύ δύο διπρόσωπων, άπληστων, και πεινασμένων για εξουσία κρατών, της Βρετανίας και η Γαλλίας, είναι, άραγε, ένα νέο βήμα προς την πλήρη ένταξη του πρώτου στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι τρεις θανάσιμοι εχθροί, η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία, χώρες οι οποίες προκάλεσαν εκατομμύρια θανάτους στον κόσμο, πορεύονται τελικά προς την ενοποίησή τους σε ένα έθνος, κάτω από μία κοινή θεότητα, το ευρώ, ή ένα άλλο παγκόσμιο νόμισμα; Τέλος, μήπως οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο σιωπηλός μεσίτης πίσω από αυτή τη συνθήκη; Και είναι αυτή η συνθήκη απλώς ένα προοίμιο για την υλοποίηση μιας νέας ιμπεριαλιστικής φιλοδοξίας; Μείνετε συντονισμένοι!

Υποσημείωση: Κάμερον και Σαρκοζί χαιρετίζουν τις αγγλογαλλικές αμυντικές συμφωνίες (ΒΒC, 2/11/2010). (http://www.bbc.co.uk/news/uk-politics-11670247)

Την μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου επιμελήθηκε η μεταφραστική ομάδα του ιστολογίου Ας Μιλήσουμε Επιτέλους