του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Τις προηγούμενες ημέρες ο (δήμαρχος Στυλίδας) Απόστολος Γκλέτσος πρόλαβε να συλληφθεί από την αστυνομία και να οδηγηθεί με χειροπέδες στο κρατητήριο, να τσακωθεί στον αέρα με τρεις, τουλάχιστον, δημοσιογράφους –τους οποίους αποκάλεσε «άσχετους» και «γελοίους»-, να γίνει πρώτο θέμα στις μεσημβρινές εκπομπές των πανελιστών και να γίνει σύνθημα («free Gletsos») στο διαδίκτυο.
Τι έκανε ο Γκλέτσος; Πήρε μία μπουλντόζα και έσπασε τα διαζώματα της εθνικής οδού από τον παράδρομο. Γιατί; Για να διευκολύνει τους δημότες του, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν καθημερινά διόδια για να μετακινηθούν για τις δουλειές τους από τα γειτονικά χωριά (του δημοτικού συγκροτήματος) στη Στυλίδα –βλέπετε ο Καλλικράτης δεν τα είχε προβλέψει όλα αυτά.
Ακλόνητα και δίκαια τα επιχειρήματα του Γκλέτσου, αμφιλεγόμενος αν όχι κατακριτέος ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε.
Πολλοί –προφανώς για να τον μειώσουν και να τον απαξιώσουν- θυμήθηκαν τη θητεία του σε χαμηλού επιπέδου τηλεοπτικές σειρές, το macho πρότυπο που εδραίωσε τη δεκαετία του ’80, τους δημόσιους καβγάδες του, και τις μετακομμουνιστικές ανησυχίες του, που τον οδήγησαν στις παρυφές της πολιτικής και, τώρα, στο δημαρχιακό αξίωμα της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Ολοι, όμως, έσπευσαν να αξιοποιήσουν τη λάμψη του πρώην σταρ. Ακόμα και κατά τεκμήριο σοβαρά και έγκυρα μέσα ενημέρωσης (ενημερωτικές εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο) φιλοξένησαν τον κ. Γκλέτσο, δήθεν για να πει τη γνώμη του, αλλά, επί της ουσίας, για να τον λοιδορήσουν.
Συγκράτησα την απάντηση του δημάρχου Στυλίδας στο (intellectual) ερώτημα «ας στέλνατε την υπόθεση στη Δικαιοσύνη αντί να παίρνετε το νόμο στα χέρια σας και να γκρεμίζετε με τις μπουλντόζες» που του απηύθυναν με παιδευτική – διδακτική διάθεση κάποιοι (έγκυροι) δημοσιογράφοι.
«Τότε, θα περίμενα δύο τρία χρόνια μέχρι να εκδικαστεί και εν τω μεταξύ τα γεροντάκια θα πλήρωναν καθημερινά 5,20 ευρώ για να πάνε και να έρθουν από το χωριό τους στη Στυλίδα για να τους εξετάσει ο γιατρός στο Κέντρο Υγείας. Εάν παίρνατε κι εσείς 300 ευρώ το μηνα σύνταξη θα βλέπατε τι σημαίνει αυτό».
Εχει άδικο. Προφανέστατα όχι. Οπως δεν έχουν άδικο και οι χιλιάδες (και ολοένα αυξάνετε ο αριθμός) των πολιτών που ακολουθούν το λεγόμενο «Κίνημα των Διοδίων», το κατά Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» (οι «Α» φιλοξενούν σήμερα το φυλλάδιο με τις θέσεις του κινήματος, με την άποψη πως πρέπει να προσέξουμε αυτή την κοινωνική πρωτοβουλία).
Διότι, το ζήτημα δεν είναι εάν κάποιοι (καλοί) συνάδελφοι βρίσκουν «γραφικό» τον Γκλέτσο. Σημασία έχει αυτό που λέει, κι αυτό το οποίο εκπροσωπεί ο Γκλέτσος. Κι ακόμα περισσότερο αυτά που λένε όλοι οι άλλοι οι οποίοι σηκώνουν τις μπάρες και αρνούνται να καταβάλλουν το τίμημα των διοδίων. Τίμημα που καταλήγει στις τσέπες εργολάβων, οι οποίοι προ- πληρώνονται για να κατασκευάσουν (συνήθως προβληματικούς) δρόμους και τίμημα για ένα ανίκανο κράτος που καταληστεύει καθημερινά τους πολίτες. Εμμεσα και άμεσα.
Μπορεί αισθητικά σε κάποιους να μην ταιριάζει η «επανάσταση» του Γκλέτσου. Θα συμφωνήσω.
Ομως, τι λέτε για όλους αυτούς τους γιατρούς, τους μηχανικούς, τους καθηγητές, τους οικογενειάρχες που σηκώνουν τις μπάρες στην εθνική οδό; Είναι κι αυτοί «γραφικοί» ή… του ΠΑΜΕ, όπως άκουσα από σχολιαστή συγκεκριμένου καναλιού, το οποίο έχει κάθε λόγο να απαξιώνει το «Κίνημα των Διοδίων».
Μήπως, λοιπόν, να τελειώνουμε με τα προσχήματα και τις δημοσιογραφικές τσιριμόνιες (διότι, εν τέλει, όσοι κινούνται μεταξύ Κολωνακίου, Αθηναϊκής Λέσχης και βορείων προαστίων ουδόλως κατανοούν τι σημαίνει να πληρώνεις καθημερινά για να πας στο φαρμακείο ή το ΚΕΠ) και να κατανοήσουμε πως τα διόδια είναι μόνο ένας ενδιάμεσος σταθμός που (υπό προϋποθέσεις) μπορεί να οδηγήσει ένα κομμάτι της κοινωνίας στην ανάληψη πρωτοβουλιών;
Κι αυτό διότι οι πολίτες ελάχιστα νιώθουν πως έχουν πια να περιμένουν από τους πολιτικούς –και τα μίντια, θα συμπληρώσω. Εκεί είναι το θέμα…
