Του Νικολάου-Κυριάκου Ζωντανού, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Η Άννα Διαμαντοπούλου ανήκει στην κατηγορία των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν υποστείλει τις φιλοδοξίες τους για ηγετικό ρόλο στο Κίνημα, στα χρόνια που έρχονται. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι στη μάχη της διαδοχής του 2007, η Άννα Διαμαντοπούλου «τυραννήθηκε» αρκετά μέσα της, μέχρι να αποφασίσει τελικά να μην θέσει η ίδια υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, και επί της ουσίας να ενισχύσει τον Γιώργο Παπανδρέου.
Η Υπουργός Παιδείας έχει καταφέρει μετά από 15 μήνες σε ένα σχετικά «ηλεκτρικό» πόστο, να παραμένει αλώβητη. Η δημοφιλία της είναι σε σταθερά υψηλά επίπεδα, ενώ πολλοί, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ αλλά και ευρύτερα στο πολιτικό σκηνικό, της αναγνωρίζουν ικανότητες χειρισμού ευαίσθητων εσωκομματικών ισορροπιών, λόγω της παρουσίας του Γιάννη Πανάρετου σε ρόλο υφυπουργού. Ενός, δηλαδή, προσωπικού φίλου του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος λειτουργεί περίπου ως «αντ’ αυτού» του Πρωθυπουργού στην παιδεία.
Με χθεσινές δηλώσεις της, και προσπαθώντας να ευθυγραμμιστεί με το κλίμα γενικής απαίτησης καταδίκης πολιτικών για σκάνδαλα, η Άννα Διαμαντοπούλου ζήτησε να υπάρξει «ένα παράδειγμα τιμωρίας». Και αιτιολόγησε την άποψή της, στη βάση της ανάγκης να σταλεί το μήνυμα ότι και οι πολιτικοί «πληρώνουν τον λογαριασμό» για τις πράξεις τους.
Θα είναι αυτό το «όχημα πολιτικής ατζέντας», με το οποίο η Άννα Διαμαντοπούλου θα διεκδικήσει να δηλώσει «παρούσα» στην επόμενη ημέρα του ΠΑΣΟΚ; Ενδεχομένως, ναι, αν και ακόμη είναι μάλλον νωρίς για τόσο προχωρημένες προβλέψεις και εκτιμήσεις.
Υπάρχει άλλωστε και η προίκα του «εκσυγχρονισμού», από τα σπλάχνα του οποίου προέρχεται η Άννα Διαμαντοπούλου. Μια προίκα που μπορεί να εξελιχτεί σε ευχή… ή κατάρα.
