Του Σωτήριου Χ. Γεωργιάδη, Διπλωματικό Περισκόπιο
Δημοσκοπήσεις τοποθετούν κατά καιρούς τους πολιτικούς μας, σε πολύ χαμηλά επίπεδα εμπιστοσύνης, στις εκτιμήσεις των πολιτών. Το φαινόμενο αποτελεί παράδοξο, δεδομένου ότι στο δημοκρατικό πολίτευμα που απολαμβάνουμε σήμερα, οι πολιτικοί εκλέγονται από το λαό, ο οποίος φαίνεται ότι παρασυρόμενος από τη περιρρέουσα δημαγωγία, δεν κάνει σωστές επιλογές προσώπων και στη συνέχεια αντί να μέμφεται τον εαυτό του, κατηγορεί εκείνους που εκλέγει.
Η από το Σύνταγμα επιτρεπόμενη χωρίς περιορισμό δυνατότητα επανεκλογής Βουλευτών απεριόριστες φορές, οδηγεί συχνά στο φαινόμενο η βουλευτική ιδιότητα να ασκείται διά βίου και πολλές φορές να κληρονομείται σε κατιόντες, με όλα τα δυσάρεστα συνεπακόλουθα για το πολίτευμα και τον τόπο. Αντιθέτως για άλλα δημόσια αξιώματα, όπως του Προέδρου Δημοκρατίας και Νομάρχη, ισχύει το όριο της οκταετίας.
Τα άτοπα πολιτικών ηγετών είναι γνωστά από την αρχαιότητα. Ο αναγνωρισμένος ως αυστηρά αντικειμενικός Ιστορικός Θουκυδίδης, στην αρχή της εξιστορήσεως του Πελοποννησιακού Πολέμου (430-404 π.Χ.) κάνει σύντομη αναφορά σε παλαιότερα χρόνια, όταν το πολίτευμα ήταν ακόμη τυραννικό, ήτοι πριν ο τύραννος των Αθηνών Κλεισθένης καθιερώσει μετά το 508 π.Χ. για πρώτη φορά τη Δημοκρατία, σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Εξ άλλου, οι τύραννοι που κυβερνούσαν τις Ελληνικές πολιτείες, δεν απέβλεπαν παρά μόνο στα προσωπικά και οικογενειακά τους συμφέροντα και γι΄ αυτό κυβερνούσαν πολύ συντηρητικά».
Και σε μεταγενέστερες εποχές οι εκτιμήσεις για τους πολιτικούς μας δεν είναι ευμενέστερες. Ο Αμερικανός Γενικός Πρόξενος στη Σμύρνη το 1922 George Horton, με 30ετη περίπου διπλωματική εμπειρία στην ανατολική Μεσόγειο, με φιλελληνικά αισθήματα και Ελληνίδα σύζυγο, έγραφε αμέσως μετά την καταστροφή από τους Τούρκους της Σμύρνης και τη γενοκτονία του Ελληνικού πληθυσμού της στη με ημερομηνία 27 Σεπτεμβρίου 1922 επίσημη αναφορά του στο Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών: «Είναι απίστευτο – αδιανόητο θα έλεγα – μέχρι που μπορούν να φθάσουν οι Έλληνες πολιτικοί για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω και μία εβδομάδα παραπάνω: μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους ή και ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να κρατηθούν στην κυβέρνηση».
Το συμπέρασμα προκύπτει μόνο του. Οι ψηφοφόροι είμαστε υπεύθυνοι στη δημοκρατία για τους πολιτικούς που εκλέγουμε και οφείλουμε να επιλέγουμε αξιοκρατικά τα πρόσωπα στα οποία εμπιστευόμαστε τις τύχες τις δικές μας και της χώρας μας. Διατάξεις που επιτρέπουν Βουλευτικές θητείες πέραν της οκταετίας και άλλα προνόμια, πρέπει επίσης να αναθεωρηθούν.
