Tου Θάνου Οικονομόπουλου, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
ΣΦΙΓΓΟΥΝ τα πράγματα. Μέσα στους δυόμισι πρώτους μήνες του ’11, τα δημόσια έσοδα υπολείπονται των στόχων κατά περίπου 800 εκατομμύρια και οι δαπάνες ξέφυγαν αντίστοιχα κοντά στα 200 εκατομμύρια -σούμα: 1 δισεκατομμύριο. Κι ακόμη δεν έκλεισε το πρώτο τρίμηνο του «πιο δύσκολου χρόνου της κρίσης», όπως από πέρσι περιέγραφαν το 2011 πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομίας. Η τρόικα (και οι ανάγκες!) απαιτούν επειγόντως πρόσθετα μέτρα (τουλάχιστον, μέχρι στιγμής…) ύψους 1,7 δισ. για φέτος, και συνολικά εξασφάλιση άλλων 20 δισ. μέχρι το τέλος του 2014. Με τη φοροδιαφυγή ν’ αποδεικνύεται πραγματική Λερναία Υδρα, πάλι θα πληρώσουν οι… συνήθεις και ήδη «στυμμένοι» συνήθεις ύποπτοι…
ΣΧΕΔΙΟ και προοπτική ανάπτυξης για να κινηθεί «η μηχανή», ν’ αυξηθούν παραγωγικότητα άρα και έσοδα, δεν υπάρχει στο τραπέζι (ούτε στη… φαντασία των κυβερνώντων) και… στο μεταξύ έλλειμμα και χρέος τραβούν την ανηφόρα, ενώ οι δεσμευτικές συμφωνίες που έχουμε υπογράψει, προβλέπουν δραματική πτώση τους. Καινούργιο «κοσκινάκι» στη σκουρόχρωμη καθημερινότητά μας, η «αξιοποίηση» δημόσιας περιουσίας. Που πρέπει ν’ αποδώσει μέσα σε μια τετραετία… 50 δισ.! Για να κατανοήσει κανείς τη δυσκολία επίτευξης ενός τέτοιου στόχου, αρκεί να λάβει υπ’ όψη του πως οι σκληροί δανειστές μας, στο αρχικό μνημόνιο, προέβλεπαν έσοδα από αποκρατικοποιήσεις ύψους 1 δισ. μέσα στο ’11, και μερικά ακόμη δισεκατομμύρια μέσα στα επόμενα χρόνια. Τώρα… τρέχουμε να βρούμε (και πρέπει να βρούμε, δεν γίνεται αλλιώς…) 50 δισ. μέσα σε τέσσερα χρόνια, τη στιγμή που ακόμη δεν ξέρουμε ως κράτος ποια είναι η πραγματική περιουσία μας και πόσο αξίζει! Τώρα ξεκινάμε τις σχετικές… γραφειοκρατικές διαδικασίες -και ταυτόχρονα, σε μια αποθέωση σουρεαλισμού και ανευθυνότητας, τα πιο υπεύθυνα χείλη «δεσμεύονται» πως και τα 50 δισ. θα εξασφαλισθούν και δεν πρόκειται να πωληθεί ούτε μια σπιθαμή ελληνικής γης! Θα επαναληφθεί το θαύμα του… εν Κανά γάμου;
Η ΑΞΙΑ της δημόσιας συμμετοχής στις ΔΕΚΟ και οργανισμούς, μετά βίας φθάνει τα 8 δισ. Και η αποτίμηση του (παγκόσμιου, ίσως…) «φιλέτου», των περίπου 6.000 στρεμμάτων του Ελληνικού, για το οποίο ενδιαφέρονται ξένοι επενδυτές, με συντελεστή δόμησης στο 0,8% βρίσκεται κοντά στα 7 δισ. Αυτά είναι τα «εύκολα» και διαθέσιμα προς «αξιοποίηση». Ολα μαζί δεν εξασφαλίζουν παρά 15 δισ., λιγότερο από το ένα τρίτο του… fast track φιλόδοξου εισπρακτικού στόχου, τον οποίο έχει δεσμευθεί να πετύχει σε τέσσερα χρόνια η κυβέρνηση.
ΑΛΗΘΕΙΑ, γιατί δεν αποφασίζει… fast track η κυβέρνηση να αυξήσει το συντελεστή δόμησης ΜΟΝΟ για τη συγκεκριμένη έκταση στο Ελληνικό στο 3%-3,5%; Αυτόματα, το όφελος από την αξιοποίησή του εκτινάσσεται κοντά στα 35 δισ. -και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές, με εξασφαλισμένη την κερδοφορία της επένδυσής τους, θα σπεύσουν να καταβάλλουν το τίμημα. Δεν θα πάθει τίποτε η Αττική, αν αποκτήσει κι αυτή, όπως οι περισσότερες μητροπολιτικές περιοχές του κόσμου, τη «γειτονιά με τους ουρανοξύστες» της. Με πρόβλεψη για ελεύθερους χώρους (μπορεί κάλλιστα, λ.χ., να υπογειοποιηθεί η παραλιακή λεωφόρος επί αρκετά χιλιόμετρα, και να γίνει «μέτωπο πράσινου») και δημιουργία δομών κοινωνικών χρήσεων. Η «καθ’ ύψος» εκμετάλλευση του χώρου θ’ αφήσει μεγάλες εκτάσεις προς ποικίλες αξιοποιήσεις…
ΕΙΜΑΣΤΕ στριμωγμένοι. Απαιτείται ρεαλισμός, τόλμη και φαντασία…
