Του Κωνσταντίνου Βλαχοδήμου
Οι τελευταίες ανταλλαγές μηνυμάτων ανάμεσα στην Δικαστική εξουσία με την Νομοθετική και την Εκτελεστική έριξαν ακόμη περισσότερο φως και επιβεβαίωσαν την πραγματικότητα της στυγνής κομματοκρατίας που υπομένει η ταλαίπωρη Ελληνική κοινωνία. Πήραμε από μια άλλη γωνία την εικόνα του τέρατος που κατατρώγει τις σάρκες της παρόλο που αυτό δεν ήταν παρά μία ακόμη ένδειξη μετά από τόσες άλλες που έχουν συσσωρευτεί. Το κομματικό κατεστημένο με τα πλοκάμια του είναι ένα καρκίνωμα σε προχωρημένη φάση με καλπάζουσα ανάπτυξη και συνδεδεμένο με κέντρα οικονομικών συμφερόντων που βρίσκονται έξω από την χώρα μας και που απομυζούν το μεγαλύτερο μέρος των πόρων από την κατακρημνιζόμενη χώρα. Στην καρδιά αυτής της διαδικασίας το ανυπέρβλητο χρέος για το οποίο η κοινωνία δεν γνωρίζει λεπτομέρειες και το βαθμό νομιμότητας του, ο διαχρονικός εκμαυλισμός της και η αναπόφευκτη ταχύτατη εξαθλίωση της.
Υπό τις παρούσες συνθήκες δεν διαφαίνεται σοβαρή πίεση για την απαιτούμενη ριζική αλλαγή στην διαχείριση των κρατικών υποθέσεων καθώς το κατεστημένο που τις διαχειρίζεται δεν απειλείται από πουθενά. Αυτό διακρίνεται εύκολα από το γεγονός ότι εν μέσω τόσων δεινών για τον απλό πολίτη διατηρεί ουσιαστικά όλα του τα προνόμια αλώβητα. Αντιδράσεις, όπου εκδηλώνονται, είτε είναι παρακινούμενες από τις παραφυάδες του κατεστημένου για παραπλάνηση και κοινωνική παράλυση είτε είναι αναιμικές καθώς η συνοχή της κοινωνίας έχει καταρρεύσει και ο καθένας αγωνίζεται για τον εαυτό του και την οικογένεια του.
Υπάρχει άραγε ελπίδα ανάτασης και διάσωσης του Έθνους; Ίσως ναι.
Η ιστορία έχει δείξει ότι σε έθνη με μακριά ιστορία υπάρχει πάντοτε το δυναμικό να γεννήσουν το αντίπαλο δέος σε μια ολιγοκρατία σαν και αυτή που γαλούχησε η χώρα μας, ιδιαίτερα την τελευταία γενιά. Σε παλαιότερο άρθρο μου το έθιξα γράφοντας ` Για τον πολίτη αυτής της χώρας τα περιθώρια για πορεία έξω από τον βούρκο για αυτόν αλλά κυρίως για τους απογόνους του έχουν απελπιστικά στενέψει. Επειδή το πολιτικό κατεστημένο περιλαμβάνει ουσιαστικά όλο το κομματικό φάσμα απομένει μόνον στον ίδιο να δραστηριοποιηθεί πολιτικά, αποφεύγοντας στο μέτρο του δυνατού τη χρήση βίας, για να δημιουργήσει το αντίπαλο δέος. Μπορεί να φαίνεται εξωπραγματικό, μια καθαρή ουτοπία, αλλά δεν πρέπει να είναι. Σίγουρα είναι μια καινούργια εμπειρία για πολλούς από εμάς, ίσως και ξένη για την κουλτούρα μας αλλά μόνο μια συλλογική προσπάθεια με επιμονή, αυτοσυγκράτηση και θάρρος μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Κάθε άτομο πρέπει να προσπαθήσει με την βοήθεια της νέα τεχνολογίας επικοινωνιών που έχει αποδείξει την τρομερή της δύναμη, να συμμετάσχει άμεσα στη δημιουργία πολιτικών ομάδων της γειτονίας , του χωριού, της πόλης σε μια διαδικασία που θα έχει σαν μοναδικό σκοπό να αναδείξει την νέα γενιά του πολίτικου, εκπαιδευτικού, συνδικαλιστικού και επικοινωνιακού κόσμου.`
Ίσως θα έπρεπε να εμβαθύνουμε πολύ στην διαδικασία για την εκμετάλλευση αυτού του δυναμικού. Να δραστηριοποιηθούμε για την δημιουργία αντίπαλου δέους που πρέπει να μεταλλαχτεί σε ισχύ που θα υποχρεώσει το πολιτικό κατεστημένο να παραδώσει την διαχείριση της τύχης του έθνους σε μια εναλλακτική ακομμάτιστη ηγετική ομάδα που θα λειτουργήσει με κανόνες εθνικής ενότητας, επαρκεί τεχνοκρατική κατάρτιση και στιβαρές ηγετικές ικανότητες.
Υπάρχουν τρία βήματα για την εκμετάλλευση αυτού του δυναμικού. Το πρώτο, αν πιστέψει κάνεις το βασικό μήνυμα των δημοσκοπήσεων, έχει ήδη συντελεστεί. Πρόκειται για την πλήρη απώλεια εμπιστοσύνης προς το πολιτικό κατεστημένο από την κοινωνία. Περισσότερο από 80% του εκλογικού σώματος στρέφεται εναντίον του. Και σε αυτό το ποσοστό δεν περιλαμβάνονται οι πολύ νέοι που εκπροσωπούν τον δυναμισμό που έρχεται. Είναι ειρωνική παρατήρηση να σημειώσει κάνεις ότι τα περισσότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην ιστορία πριν κατακρημνιστούν διαχειριστήκαν την κρατική εξουσία με ποσοστά γύρο στο 15% του εκλογικού σώματος που αποτελούσε και την νομενκλατούρα.
Και ενώ αυτό το πρώτο και εξαιρετικά σημαντικό βήμα έχει συντελεστεί και έχει δημιουργήσει τις ευνοϊκές συνθήκες, τα δύο επόμενα βήματα χωλαίνουν. Αφορούν στην διαδικασία με την οποία λαϊκά υποστηριζόμενες ηγετικές ομάδες θα αναδειχθούν και δραστηριοποιηθούν. Είναι τα βήματα που θα αναδείξουν την κεφαλή του κινήματος εναντίον του κατεστημένου. Και εδώ τα αποθέματα από τα οποία θα αναδειχθεί αυτό το ηγετικό δυναμικό σχετικά αδρανούν.
Το δεύτερο βήμα αφορά τους πολίτες που ανήκουν σε αυτά τα αποθέματα που πρέπει να κινηθούν για να βάλουν το Έθνος σε εγρήγορση. Η δραστηριοποίηση τους εμπεριέχει σοβαρούς προσωπικούς κινδύνους. Μερικοί έχουν ήδη αρχίσει να κινούνται, ίσως δειλά. Τέτοιοι πολίτες είναι άνθρωποι του πνεύματος, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, ακαδημαϊκοί, τεχνοκράτες και άλλοι εντός και εκτός Ελλάδος, όλοι τους ακομμάτιστοι και σεβαστοί στην κοινωνία σαν πατριώτες. Είναι αυτοί που πρέπει να συγκροτήσουν τις εκκλησίες των απλών πολιτών που είναι κοντά τους για να τους πουν την πραγματική αλήθεια για το μέγεθος της πρόκλησης και τρόπους αντιμετώπισης της, να επικοινωνήσουν μεταξύ τους για να μορφώσουν δομές συναίνεσης, σχεδία και στρατηγικές δράσης.
Το τρίτο βήμα αφορά στις διαδικασίες ανάδειξης, μέσα από τις δομές συναίνεσης από την πλατιά αντιπροσώπευση της κοινωνίας, μιας μικρής ομάδας ανθρώπων με πείρα στην διαχείριση κρατικών υποθέσεων και με αποδεδειγμένες ηγετικές ικανότητες που θα προσβάλλουν το κατεστημένο να παράδοση την διαχείριση του Ελληνικού κράτους καθόσον δεν το εκπροσωπεί πλέον. Καθώς το πρώτο και ποιο δύσκολο βήμα έχει γίνει, με την βοήθεια της νέας τεχνολογίας επικοινωνιών, τα άλλα δύο θα μπορούσαν να χτιστούν παράλληλα και γρήγορα.
Μόνον το χτίσιμο μιας τέτοιας δομής μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην ολιγοκρατία του πολίτικου κατεστημένου με τα πλοκάμια του. Κανείς δεν υποτιμά τις δυσκολίες για να πετύχει μια τέτοια προσπάθεια. Όπως ανέφερα στο απόσπασμα από το προηγούμενο άρθρο μου, η προσπάθεια μοιάζει ουτοπιστική και αν ξεκινήσει εμπεριέχει πολλούς κινδύνους, ακόμα και βίαιων συγκρούσεων, αλλά το θέμα είναι ότι όσο περισσότερο καθυστερεί τόσο η λαϊκή εξέγερση, που άρχετε σίγουρα, θα είναι ποιο ανεξέλεγκτη, χαώδης και βίαια προς όφελος εξτρεμιστικών δυνάμεων και από τις δύο πλευρές και αυτό θα μας πάει τρεις γενιές πίσω στο κλίμα του διχασμού και της εξαθλίωσης. Ελπίζω, τουλάχιστον οι γεροντότεροι από αυτά τα δυναμικά στοιχεία που πρέπει να ρισκάρουν και να κινηθούν, αντιλαμβάνονται τι εννοώ.
