Του Ελευθέριου Καραγιάννη
Η χώρα μας συμπλήρωσε ένα χρόνο κατοχής. Πέρυσι τέτοια περίοδο η Σοσιαλιστική Κυβέρνηση παρέδωσε, με αντισυνταγματικό τρόπο, την οικονομική διαχείριση στους ξένους . Κατά την μέχρι τούδε ιστορική πρακτική, ο εισβολέας έρχεται απρόσκλητος στην ξένη χώρα και γι’ αυτό χρησιμοποιεί βία δια στρατιωτικών μέσων. Στην περίπτωση μας ο ξένος κατακτητής δεν ήλθε απρόσκλητος αλλά τον καλέσαμε να μας « σώσει » από την οικονομική καταστροφή, παρ’ όλον που η λύση της οικονομικής κρίσης ήταν εφικτή χωρίς την ξένη παρέμβαση και με τρόπο που δεν θα έθιγε ούτε την εθνική ούτε την ατομική μας αξιοπρέπεια.
Ο λαός, του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία ευρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, υπομένει καρτερικά την τρέχουσα κατάσταση εμπιστευόμενος το Κυβερνόν Σοσιαλιστικό κόμμα και τις εξαγγελίες του για ανάκαμψη που θα προέλθει όχι μόνον από τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνει στο εσωτερικό αλλά και από τις άοκνες προσπάθειες των Υπουργών του που μεταβαίνουν συχνότατα στο εξωτερικό, ειδικά σε χώρες δυνάμενες να επενδύσουν μεγάλα ποσά στην χειμάζουσα οικονομία μας ,ώστε σταδιακά να επανέλθει η τελευταία σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Τα εσωτερικά οικονομικά μέτρα ,μέχρι στιγμής, όχι μόνο δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα , αλλά ,αντιθέτως οδηγούν την χώρα σε ακόμη χειρότερη εξάρτηση από τον ξένο παράγοντα. Η μόνη ελπίδα μας στηρίζεται στην αποτελεσματικότητα των ως άνω επισκέψεων, βασικά των Υπουργών, στις πλούσιες αυτές χώρες . Οι διαβεβαιώσεις του Κυβερνητικού εκπροσώπου είναι ότι εργάζονται υπεράνθρωπα για να φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα. Η πραγματικότητα όμως, δυστυχέστατα για τον λαό, είναι εντελώς διαφορετική.
Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και παράγοντες, κατά κανόνα, μετακινούνται με το πολυδάπανο πολυτελές κρατικό αεροσκάφος, το οποίο, κατά περιστάσεις, μετατρέπουν παράνομα σε ιδιωτικό, αφού μεταφέρουν και μέλη των οικογενειών τους. Οι Υπουργοί συνοδεύονται από τουλάχιστον δύο άνδρες ασφαλείας και αν συνταξιδεύουν δύο ή περισσότεροι , έκαστος με τους δικούς του και επίσης από την απαραίτητη «ιδιαιτέρα» τους καθ’ όσον οι επί τόπου Πρεσβείες δεν έχουν, κατά την εκτίμηση τους, κατάλληλο προσωπικό ή δεν είναι κομματικής εμπιστοσύνης. Η συμμετοχή των επί τόπου Πρέσβεων, στις ιδιαίτερα «ευαίσθητες» συνομιλίες τους οικονομικού και άλλου περιεχομένου εξαρτάται από την κομματική τους αξιολόγηση. Οι Υπουργικές αυτές συνομιλίες, συχνότατα, δεν περιορίζονται στο στενό πλαίσιο της κρατικής οικονομίας αλλά επεκτείνονται και στην προώθηση των οικονομικών συμφερόντων φίλων και συγγενών, που βεβαίως ενισχύουν το οικονομικό κλίμα της χώρας αφού και ο ιδιωτικός τομέας συμβάλλει τα μέγιστα αν όχι καθοριστικά στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, όμως η προώθηση των επενδύσεων του αφορά ,κυρίως, άλλους φορείς η δε κυβερνητική παρέμβαση πρέπει να είναι , απλά , βοηθητική και υποστηρικτική. Δεν παραλείπουν φυσικά να συνοδεύονται και από έμπιστους δημοσιογράφους ,ώστε να εξασφαλίσουν αφ’ ενός την προβολή τους αφ’ ετέρου την αποσιώπηση ενδεχόμενων «υπηρεσιακών» παραπτωμάτων.
Η προσπάθεια της Κυβέρνησης για προσέλκυση ξένων επενδύσεων στην χώρα έχει τόσο πολύ επηρεάσει τους κυβερνητικούς και συγγενικούς τους παράγοντες και τους έχει προκαλέσει τέτοιο άγχος που ο καθ’ ένας απ’ αυτούς έχει αναλάβει το καθήκον αυτό ως θέμα προσωπικής τιμής και πολιτικής αξιοπρέπειας. Έχει δημιουργηθεί πνεύμα ανταγωνισμού και μυστικοπάθειας έναντι των υπολοίπων « συναγωνιστών». Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από τα σχόλια που κάνουν ο ένας εναντίον του άλλου ,που μερικές φορές υπερβαίνουν και την πρόσφατη γνωστή φρασεολογία του Προέδρου του Ιδρύματος Κων/νος Καραμανλής για το τι θα κάνει ο ένας στον άλλο αν τον βρει εκτός των τειχών, η δε έλλειψη αλληλοενημέρωσης είναι τέτοια ώστε ζητούν από τους άμοιρους κρατικούς λειτουργούς να πληροφορηθούν για τα πρόσωπα και το περιεχόμενο των προηγηθεισών συναντήσεων των «ανταγωνιστών» συναδέλφων τους ώστε αυτοί να πετύχουν το καλύτερο.
Οι προσπάθειες των Κυβερνητικών στελεχών είναι εξαιρετικά επίπονες, διότι τους καταβάλουν τόσο πνευματικά όσο και ψυχικά και σωματικά .Πρέπει λοιπόν να τύχουν ιδιαιτέρας φροντίδας και περιποίησης . Να διαμένουν σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία ώστε να περιβάλλονται από το ανάλογο σύνηθες περιβάλλον τους , να διατρέφονται με εκλεκτά και ακριβά εδέσματα , να περνούν κάποιες στιγμές ή και ώρες στο μπαρ δοκιμάζοντας περιζήτητα ποτά , να συχνάζουν στις υπερπολυτελείς πισίνες και σάουνες των ξενοδοχείων, να παίρνουν καθαρό αέρα κάνοντας ιππασία και άλλα τινά. Μερικές φορές ,τα προσωπικά τους αυτά έξοδα , από προφανή αβλεψία, τα χρεώνουν στην τιμή του δωματίου, την δαπάνη του οποίου καλύπτει ο Έλληνας φορολογούμενος. Ενίοτε τα έξοδα της διανυκτέρευσης σε ξενοδοχείο αναλαμβάνονται από τον προσκαλούντα ξένο Υπουργό. Η ατυχής αυτή αβλεψία συμβαίνει δυστυχώς και στις περιπτώσεις αυτές , οπότε τα πάντα χρεώνονται στην δαπάνη «ύπνου» του επισκέπτη. Η δεύτερη αυτή περίπτωση ενοχλεί τον Έλληνα φορολογούμενο περισσότερο από την πρώτη διότι προτιμά να στερηθεί κάποια ευρώ παραπάνω πληρώνοντας τα προσωπικά έξοδα του Υπουργού του ,από του να στερηθεί την εθνική του αξιοπρέπεια.
Παρά τα ανωτέρω, μερικοί Υπουργοί καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να περιορίσουν τις δαπάνες που προκύπτουν από τα ταξίδια αυτά. Συγκεκριμένα ,επιδιώκουν τις δαπάνες των δεξιώσεων που παραθέτουν να τις αναλαμβάνουν τοπικά εγκατεστημένες ελληνικές εταιρείες υπό μορφή προβολής των ή και σε κάποιες περιπτώσεις να αναθέτουν στον τοπικό Πρέσβη να τις καλύψει έστω και αν δεν υπάρχει σχετική πίστωση ,που στην ουσία επιβαρύνει τον κρατικό λειτουργό ως μία μορφή «αναγκαστικής» ιδιωτικής οικονομικής συνεισφοράς στο επιτελούμενο έργο του Υπουργού.
Κατά μία γαλλική έκφραση, περνάμε μία κρίση μεγαλομανίας και θα πρόσθετα και όχι μόνο.
