Του Χάρη Παυλίδη, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr
Είναι πλέον πανθομολογούμενο ότι φθάνουμε στη κορύφωση του δράματος που συντελείται τα δύο τελευταία χρόνια, καθώς και της φαρσοκωμωδίας όλων των προηγουμένων δεκαετιών από την μεταπολίτευση μέχρι την άνοδο στην εξουσία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η αναπόφευκτη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος θα συμπαρασύρει το ξεπερασμένο κομματικό κατεστημένο και μαζί του όλες τις «κάστες» που δημιούργησε.
Προφανώς βαδίζουμε πλέον σε μια νέα μεταπολίτευση, όπου το νέο που θα προκύψει θα είναι αποτέλεσμα ραγδαίων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών διεργασιών. Τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν θα θυμίζει αυτό που αφήνουμε και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει επακριβώς αυτό που έρχεται. Ένα μόνο μπορεί να προβλεφθεί, κι αυτό όχι με απόλυτη ακρίβεια. Ότι η κοινωνία είναι αποφασισμένη να γυρίσει σελίδα.
Η Ελλάδα- ανεξάρτητα από τα γεγονότα που έχουν δρομολογηθεί- βρίσκεται στο μεταίχμιο μεγάλων πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών. Οι ανατροπές που έρχονται δεν θα αλλάξουν μόνο το τοπίο, αλλά θα προσδιορίσουν και το μέλλον σε πραγματική και όχι σε θεωρητική βάση. Οι διάφοροι «ισμοί» με τα στερεότυπα και τις αντιλήψεις που μεταφέρουν, θα παραχωρήσουν τη θέση τους σ’ έναν «πολιτικό πραγματισμό» που θα ανταποκρίνεται σ’ ένα νέο «εθνικό αφήγημα».
Αυτό το νέο «εθνικό αφήγημα», που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι ούτε «φιλελεύθερο» αλλά ούτε και «σοσιαλιστικό», θα αναζητήσει την έκφρασή του μέσα από μια νέα κοινωνική πραγματικότητα την οποία ουδείς πλέον μπορεί να αγνοήσει, υποσχόμενος «τεχνητούς παραδείσους» και καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις και αυταπάτες στον Ελληνικό λαό.
Φθάσαμε στο τέλος της διαδρομής. Τελειώνουμε με τα ψέματα και τις παραπλανητικές ετικέτες, και αναγκαστικά καλούμαστε να δούμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε. Τελειώνουμε με τους λαϊκιστές και τους κάθε λογής αεριτζήδες του δημόσιου βίου. Τελειώνουμε με τους πολιτικάντηδες και τους πάσης φύσεως «εκσυγχρονιστές». Η πολιτική αποκαλύπτεται στα μάτια της κοινωνίας με το πραγματικό της πρόσωπο και την κοιτάει στα μάτια. Επιστρέφει στο ρόλο της, δίπλα στον πολίτη, εγκαταλείποντας το ρόλο που είχε μέσα στο «σύστημα» βάσει του οποίου ενεργούσε.
