Του Σωτήρη Χιωτάκη, protothema.gr
Η παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας από τον Αντώνη Σαμαρά το πρωί της Κυριακής στο Ζάππειο ήταν αναμφίβολα αυτό που λέμε …to the point.
Σαμαράς …to the point! Tού βγαίνει όμως;
Έχουμε ξανατονίσει ότι η ελληνική κοινωνία – γιατί η χώρα είναι κάτι διαφορετικό, μπορεί να συντηρείται απλώς για να αποπληρώνει τα δάνειά της και οι πολίτες της να αφανίζονται – θα σωθεί από τον αργό θάνατο που σημαίνει η ψήφιση του Μνημονίου μόνο εάν ΤΩΡΑ μειώνονταν δραστικά οι φόροι σε όλα τα επίπεδα, από την επιχείρηση μέχρι το φυσικό πρόσωπο και από τον ΦΠΑ μέχρι την έμμεση ειδική φορολογία που έχει εκτοξεύσει τις τιμές στον …Θεό και διαλύει κάθε προοπτική ενίσχυσης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας όσο και αν μειώνονται, εγκληματικά, οι μισθοί και οι συντάξεις.
Από την ψήφιση του Μνημονίου ΙΙ – το ΤΩΡΑ που γράφαμε στο σχετικό σχόλιο που μπορείτε να διαβάσετε εδώ – έχουν περάσει ήδη δύο μήνες, διάστημα στο οποίο, όπως δείχνουν οι τάσεις που απεικονίζονται από τα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής και της Κομισιόν – έχουν κλείσει περίπου 10.000 επιχειρήσεις και έχουν προστεθεί περί τους 70.000 ανέργους στην μαύρη λίστα.
Αν υποθέσουμε ότι ο Σαμαράς συγκροτήσει κυβέρνηση – αυτοδύναμη αδύνατο, αλλά ας πάρουμε το “καλό”, για τον ίδιο σενάριο της στήριξης, από μια πλειοψηφία που θα του επιτρέψει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του – μετά από τον διαφαινόμενο γύρο εντολών, διαβουλεύσεων και ζυμώσεων που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα έχουμε μετά τις εκλογές, θα έχει περάσει στην καλύτερη των περιπτώσεων ένας ακόμη μήνας τουλάχιστον, με ανάλογα δραματικές συνέπειες για την κοινωνία.
Η Νέα Δημοκρατία προφανώς θα χρειαστεί ένα διάστημα προσαρμογής, ενώ και οι εξαγγελίες δεν είναι δυνατό να εφαρμοσούν από τη μια μέρα στην άλλη. Παράλληλα, οι δανειστές θα εντείνουν την πίεση που έχει χαλαρώσει προεκλογικά και θα πατούν σε θέματα όπως λ.χ. η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που τα έχουμε σπρώξει πίσω, οι αποκρατικοποιήσεις για τις οποίες ΑΚΟΜΗ δεν έχει γίνει τίποτε καθώς και για νέα μέτρα προκειμένου να βγει ο λογαριασμός που έχουμε αναλάβει να πληρώσουμε.
Και, βεβαίως, τα πράγματα θα γίνουν “τρισχειρότερα” – που λέει και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος – εάν η πολιτική λύση καθυστερήσει να δοθεί και πάμε σε νέες εκλογές κλπ κλπ.
Τί θέλω να πω με όλα αυτά; Ότι αν ο Σαμαράς – ή ο κάθε Σαμαράς που έχει τη συγκεκριμένη αντίληψη για τη φορολογική πολιτική – κληθεί να κυβερνήσει, δεν θα αρκεί να αποδείξει μόνο ότι ο ίδιος εννοεί και είναι σε θέση να εφαρμόσει ΑΜΕΣΑ αυτά που λέει…
Αλλά θα χρειάζεται να έχει δίπλα του και τον …Θεό της Ελλάδας, για ένα πραγματικό θαύμα – μια περίοδο χάριτος, ας πούμε, στην αποπληρωμή των δανείων μας!
Δυστυχώς, ο χρόνος μας τελειώνει, αν δεν μας έχει τελειώσει κιόλας…
