Του ΦΩΤΗ ΓΕΩΡΓΕΛΕ
Φοβάσαι;
Νιώθεις θυμό; Νιώθεις «δίκαιη οργή», αγανάκτηση ή μόνο μια βαθιά κούραση;
Πιστεύεις ότι ξέρεις τι συμβαίνει; Είσαι σίγουρος ή θέλεις να ψάξεις κι άλλο;
Θέλεις να μάθεις;
Μιλάς όπως μιλάνε στην τηλεόραση; Έχεις έτοιμες προτάσεις, απόλυτες αλήθειες; Είσαι σίγουρος για το δίκιο σου;
Νιώθεις αβέβαιος; Λες, ποτέ, δεν ξέρω; Θα ρωτήσω και θα μάθω;
Έχεις βρει τι φταίει και ποιος; Ψάχνεις πάντα κάποιον ένοχο;
Συνήθως κατηγορείς κάποιον ή τον εαυτό σου;
Όταν θέλεις να ξεσπάσεις με ποιον τα βάζεις;
Νιώθεις μόνος σου;
Θες ν’ ανήκεις κάπου;
Νιώθεις αβίαστη αυτοπεποίθηση ή αβίαστο άγχος;
Ξέρεις τι θα ψηφίσεις;
Πιστεύεις ότι μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο; Σου λείπει εκείνη η Ελλάδα;
Εσύ, είχες πολλά «κεκτημένα»;
Τι χρειάζεσαι πιο πολύ, ασφάλεια ή αλλαγή;
Μπορείς να πληγώσεις το σώμα κάποιου άλλου; Μπορείς έστω να τον προσβάλεις; Εσύ, προσωπικά, μπορείς να σηκώσεις το χέρι και να χτυπήσεις κάποιον, να του ρίξεις μπουκάλια,
πέτρες;
Όταν τους ακούς να μιλάνε, κλείνεσαι ακόμα πιο πολύ στον εαυτό σου;
Σε τρομάζουν αυτοί που θέλουν να σε σώσουν;
Σε τρομοκρατεί η προοπτική μερικών στιγμών σιωπής ή αντίθετα σου χρειάζονται;
Θες λίγο χρόνο δικό σου, να σκεφτείς μόνος σου, να το συζητήσεις με τον εαυτό σου;
Νιώθεις μια φλέβα στον κρόταφο να πάλλεται ανεξέλεγκτα;
Σε τρομάζουν οι φωνές του πλήθους; Οι ομοιόμορφες συμπεριφορές;
Ο περισσότερος κόσμος ρωτάει πώς. Λίγοι γιατί. Εσύ θέλεις να ρωτήσεις τίποτα; Τα ξέρεις
όλα;
Τους εμπιστεύεσαι; Πρόσεξε πάλι τα πρόσωπά τους. Ερπετοειδή χαμόγελα και ανέκφραστο
βλέμμα. Άκουσες ποτέ καμιά σκληρή αλήθεια απ’ αυτούς;
Νιώθεις μπερδεμένος;
Νιώθεις ο μόνος αβέβαιος σε ένα πλήθος βεβαιοτήτων;
Σου αρέσει να είσαι οπαδός;
Νιώθεις μόνος;
Ψάχνεις ελαφρυντικά; Σ’ αρέσουν οι φτηνές δικαιολογίες; Θες κάποιον να σε πάρει απ’ το χέρι;
Μισείς αυτούς που σου λένε ότι φταις;
Σου χρειάζεται τώρα ένας εχθρός για να ξεθυμάνεις;
Σου αρέσουν τα εύκολα;
Προτιμάς να μιλάς ή ν’ ακούς;
Μιλάς περισσότερο για δικαιώματα ή για υποχρεώσεις;
Νομίζεις ότι η ζωή σού οφείλει τίποτα; Ότι οι άλλοι σου χρωστάνε;
Νιώθεις απελπισμένος;
Μπορείς να προσπαθήσεις λίγο ακόμα;
Ξυπνάς τη νύχτα ιδρωμένος; Κοιτάς το ρολόι, ανάβεις τσιγάρο, μένεις ακίνητος στο κρεβάτι;
Τι είναι η κρίση για σένα; Τίτλοι εφημερίδων, κομματικά συνθήματα ή τα φοβισμένα μάτια των
φίλων σου;
Σε απογοητεύουν οι άνθρωποι; Φοβάσαι συνέχεια μήπως τους απογοητεύεις κι εσύ;
Μπορείς να κάνεις θυσίες; Να στερηθείς πράγματα; Ξέρεις τι είναι σημαντικό στη ζωή;
Έχεις μάθει να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις;
Σιχαίνεσαι αυτούς που μιλάνε με συνθήματα;
Σ’ αρέσει να σε κολακεύουν; Να σε λένε «λαό»; Ηρωικό, καταπιεσμένο, εξεγερμένο; Μήπως
προτιμάς απλώς τη λέξη πολίτης;
Νομίζεις ότι βλέπεις τα πράγματα απολύτως καθαρά; Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι.
Τα βλέπουμε όπως είμαστε εμείς.
Ψάχνεις μια θεωρία, μια θρησκεία, μια ιδεολογία, ένα manual που θα απαντήσει σε όλες σου τις
απορίες;
Ονειρεύεσαι έναν ηγέτη; Σου χρειάζεται κάτι τέτοιο; Μερικοί άνθρωποι ξέρουν να σου λένε αυτό ακριβώς που θέλεις να ακούσεις. Αυτό που θέλεις ν’ ακούσεις δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι.
Θέλεις ν’ αλλάξουν όλα ή να γίνουν όπως πριν;
Δεν ξέρεις σε ποια ομάδα ανήκεις; Σε ποιο στρατόπεδο;
Όταν σε ρωτάνε εσύ τι υποστηρίζεις, δεν ξέρεις τι ν’ απαντήσεις;
Νιώθεις μόνος;
Δεν είσαι ο μόνος.
