Του Νίκου Κοτζιά
Από την αρχή της κρίσης υποστήριζα και υποστηρίζω ότι ο κύριος μοχλός εξόδου από αυτήν είναι η Πολιτική. Όπως έδειξα αναλυτικά στο βιβλίο «Πολιτική Σωτηρίας» (Λιβάνης 2012), η πολιτική στην Ελλάδα σήμερα είναι μπλοκαρισμένη. Αντί, δηλαδή, να δοθούν από την Πολιτική άμεσες και πρωτότυπες λύσεις, αυτή γίνεται συχνά αιτία και συστατικό της κρίσης. Οι εκλογές υπήρξαν ένα πρώτο βήμα ξεμπλοκαρίσματος της πολιτικής. Το αποτέλεσμά ανοίγει δυνατότητες, αλλά δείχνει και τους κόμπους που υπάρχουν ακόμα πιο ανάγλυφα.Με τις εκλογές ανοίχτηκαν νέες δυνατότητες χάρη στο γεγονός ότι οι δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να συγκεντρώσει πολλαπλές διαφορετικές δυνάμεις που πίστεψαν στον αντιμνημονιακό λόγο του. Από την άλλη, το Κόμμα του Μνημονίου υπέστη μεγάλη ήττα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ως τα κύρια κόμματά του δεν μπόρεσαν να μαζέψουν ούτε καν το 1/3 των έγκυρων ψήφων. Επιπλέον, ο πάγκος του Κόμματος του Μνημονίου, ΛΑΟΣ και Δημοκρατική Συμμαχία έμειναν εκτός βουλής. Το ίδιο ισχύει και για τους άμεσους συμβούλους της Τρόικας που κατήλθαν αυτοτελώς, ως Δράση και Δημιουργία. Όλοι αυτοί συγκέντρωσαν το 10% των ψήφων. Ένα αποθεματικό που ναι μεν έμεινε εκτός βουλής, μπορεί, όμως να θεωρηθεί σίγουρο ότι θα υπάρξουν προσπάθειες να αναδιαταχθεί πολιτικά και στο δυνατό βαθμό να ενοποιηθεί οργανωτικά-εκλογικά.Το μπλοκάρισμα μετά τις εκλογές προκύπτει από το γεγονός ότι δεν είναι εύκολη η συγκρότηση κυβέρνησης. Όμως, ακόμα και αν υπάρξει, δεν θα μπορέσει να αναστείλει την πορεία προς «επαναληπτικές». Όπως έγκαιρα είχα επισημάνει σε κείμενα και συνεντεύξεις μου, οι σημαντικές εκλογές δεν θα ήταν αυτές που ήδη έγιναν, αλλά οι επόμενες, οι δεύτερες εντός του 2012. Σε αυτές θα κριθεί προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η πολιτική, αν τελικά ξεμπλοκαριστεί και προς όφελος τίνος. Οι δυνάμεις της διαπλοκής, τονίζω από την προεκλογική περίοδο, θα προσπαθήσουν να «αποδείξουν» τη μη λύση των προβλημάτων από τα δημοκρατικά αντιμνημονιακά κόμματα.Η τρόικα και οι πολιτικές δυνάμεις που την ακολουθούν θα προσπαθήσουν να αναδιατάξουν το στρατόπεδο των δυνάμεων υποστήριξης του Μνημονίου με τρόπο και με πρόσωπα που να μετακινήσουν το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών προς όφελός της.
Για να το γίνει αυτό, θα πρέπει α) να πειστούν οι σημερινές ηγεσίες των φιλομνημονιακών δυνάμεων στην υπέρβαση των «Εγώ». β) Να αντέξουν αυτές οι δυνάμεις τη φθορά που έρχεται με τα επόμενα μέτρα λιτότητας και γ) να δημιουργηθούν αισθήματα απογοήτευσης στην άλλη –την δημοκρατική αντιμνημονιακή- πλευρά. Το άτυπο σχέδιο είναι να μείνουν στην ιστορία της τρόικας οι εκλογές της Κυριακής που πέρασε ως εκλογές εκτόνωσης και πορείας προς απογοήτευση των μισθωτών, των ανέργων, της νεολαίας και των συνταξιούχων, καθώς και μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Προς αυτή τη κατεύθυνση θα αναπτύξουν το επιχείρημα έναντι των αντίπαλων του μνημονίου, ότι και που «πήρατε τόσους πολλούς ψήφους, τίποτα δεν έγινε».Οι δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις θα πρέπει να δείξουν ικανότητες που δεν είχαν μέχρι σήμερα και να ωριμάσουν το ταχύτερο. Να αναδείξουν ένα ουσιαστικό και πραγματικό πρόγραμμα άμεσης διακυβέρνησης σε συνεννόηση με όσο το δυνατό ευρύτερες δυνάμεις. Να ετοιμάσουν πέντε άμεσα νομοσχέδια ανακούφισης των ελλήνων και της χώρας καθώς και καθιέρωσης της απλής αναλογικής. Να επιδείξουν στην πράξη και όχι με κούφια λόγια –αρκετά με αυτά- την ενωτική τους πολιτική. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει, η δημιουργία στο χώρο της αριστερής-πατριωτικής, κοινωνικά ευαίσθητης και δίκαιης δημοκρατικής παράταξης, ενός νέου πολιτικού υποκειμένου με σαφή πολιτική υπέρ των συμμαχιών.
