Ο Υπουργός κοίταξε το τηλέφωνο. Ηταν εξαιρετικά ανήσυχος, καθώς δεν είχε νέα σχετικά με την έκβαση τής λεπτής αποστολής στην οποία μετείχε ο ανηψιός και συνεργάτης του. Θαύμαζε το κοφτερό μυαλό τού προστατευόμενού του και τις υποδείξεις του για το ενιαίο νόμισμα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ‘ολοκλήρωσης’. Είχε στείλει την μελέτη στον Αρχηγό τού Κόμματος. Θυμήθηκε ταραγμένα, τις εύκολες υποσχέσεις του, για την επιτυχή έκβαση τής επιχείρησης ‘ΕΡΜΗΣ’.
Αρκετά μακρύτερα ο νεαρός οικονομολόγος στεκόταν στην ανοιχτή πόρτα τού αεροσκάφους. Είδε το φώς να πρασινίζει, δίστασε προς στιγμήν, έλεγξε τον εξοπλισμό του και έκανε το βήμα στο κενό. Ενοιωσε τον αέρα να του τραβά τα μάγουλα κι’ αμέσως μετά ένα μικρό τράνταγμα στην πλάτη. Κοίταξε ψηλά και είδε ανακουφισμένος το αλεξίπτωτο του να ανοίγει αυτόματα. Όλα πήγαιναν καλά. Σε ελάχιστα λεπτά θα πατούσε το έδαφος. Ήταν υπερήφανος για την αποστολή, για τον θείο του, αλλά και τον Αρχηγό.
Η φιγούρα στο έδαφος, στο υπόκωφο άκουσμα τών μηχανών, αναδεύτηκε. Το νάχεις στήσει καρτέρι 3 νύχτες τώρα ήταν αρκετά κουραστικό για τον κυνηγό. Σηκώθηκε, τίναξε τα αγκάθια από τα μαύρα που φορούσε και έκανε νοήμα στους άλλους. «Ερχονται», τούς είπε. Χάρηκε τα χαμόγελά τους και την πίστη τους στην Αποστολή και στο Σόϊ. Εστρεψε το βλέμμα στον ουρανό, είδε τις πτώσεις, έφερε το όπλο του στον ώμο και με το αετήσιο μάτι του σκόπευσε ψηλά. Εγκλωβισε αμέσως το σώμα και πάτησε ελαφρά την σκανδάλη. Η σφαίρα τών 11 χιλιοστών, επιταχυνθείσα από τις ελίξεις τής κάννης, πέταξε, συρίζοντας θυμωμένα, στην υποηχητική της πορεία προς τον ουρανό.
Ο Χάνς, με σταθερή πλέον ταχύτητα πτώσης, κατέβαινε ομαλά. Ο νούς του ταξίδεψε στην τελευταία συζήτηση με τον Υπουργό. Παρά τις αντιρρήσεις, τον άφησε τελικά να συμμετάσχει στην επιχείρηση. Αλλωστε είχε ξαναπάει εκεί. Θυμόταν τα λόγια του: “μόλις τελειώσεις θα αναλάβεις να υλοποιήσεις το σχέδιο για το νόμισμα. Σε όλες τις χώρες που θα είναι στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο, θα υπάρχει ενιαία οικονομία. Ενας αρχηγός, Ενα κράτος, Ενα νόμισμα” είπε, παραφράζοντας την ρήση τού Αρχηγού…..
Κοίταξε προς το έδαφος, που ερχόταν γοργά προς το μέρος του. Ομως δεν είδε, ούτε άκουσε την μικρή σφαίρα που ερχόταν στο ραντεβού της. Το βλήμα συνέθλιψε το σαγόνι, εξετράπη ελαφρά, διαπέρασε σε κλάσματα τού δευτερολέπτου τον εγκέφαλο, καταστρέφοντας αμετάκλητα τις αναμνήσεις, άνοιξε μιά μικρή τρύπα στο πίσω μέρος τού κρανίου και προσέκρουσε στο μέταλλο του κράνους με ένα ήχο καμπάνας, που ο Χανς δεν μπόρεσε να ακούσει. Λίγο αργότερα, το σώμα άγγιξε το έδαφος της Κρήτης. Το αλεξίπτωτο έπεσε πάνω του και το σκέπασε σαν σάβανο.
Ο Κωστής πήγε κοντά στο πτώμα, να βεβαιωθεί. Εμβρόντητος ανεγνώρισε τον νεαρό περσινό τουρίστα στην Κνωσό. Σε τι Θεό, αναρωτήθηκε, να πίστευε ο Χανς και ήρθε να πάρει τούτη τη γή την ποτισμένη με πολιτισμό και αίμα χιλιετιών; Περίλυπος σήκωσε το τουφέκι του, ψάχνοντας τον επόμενο στόχο….
Μακριά στο Βερολίνο ο Υπουργός Προπαγάνδας Γκαίμπελς ταράχτηκε. Ενοιωσε το γνωστό σφίξιμο μιά επικείμενης καταστροφής. Και δεν μπόρεσε να μην σκεφθεί ότι ίσως οι Ελληνες να ήσαν πράγματι Ελληνες.
———————————
*Δραματοποίηση από μία παλαιώτερη επετειακή αναφορά τού www.cretalive.gr για την Μάχη τής Κρήτης.
