Υπάρχουν πολιτικοί που αποδεικνύουν στην πράξη ότι τιμούν και ενισχύουν την εμπιστοσύνη του κόσμου στο πρόσωπο τους. Είναι αυτοί που δεν ξέχασαν ότι η θέση εξουσίας που κατέχουν είναι αποτέλεσμα της πολιτικής θέλησης των ψηφοφόρων και όχι της θέλησης των κάθε λογής νταβατζήδων που λατρεύουν να τοποθετούν αχυρανθρώπους της αρεσκείας τους για να λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο.
Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των καιρών μας είναι ο δήμαρχος Πειραιά, Βασίλης Μιχαλολιάκος από την στιγμή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του. Διότι και η σημειολογία παίζει ρόλο, από την στιγμή που ανακοίνωσε τις αποφάσεις του όχι στα τηλεπαράθυρα, αλλά απ’ ευθείας στους πολίτες, κάνοντας τους υποτιθέμενους ρυθμιστές του πολιτεύματος να στέλνουν συνεργεία για να διαπιστώσουν “τι ακριβώς έγινε”.
Θυμηθείτε τώρα κάποιούς υπερπροβεβλημένους την ίδια περίοδο. Που είναι στ’ αλήθεια σήμερα ο κύριος Καμίνης και ο κύριος Μπουτάρης; Που παρουσιάζοντο ως μεσσίες και “νέα εποχή” στην αυτοδιοίκηση;
Κρυμμένοι σε πεντάστερα ξενοδοχεία, όσο το δυνατόν πιο μακρυά από τους πολίτες, πραγματικά ανύπαρκτοι και γραφικοί. Πότε τους είδατε για τελευταία φορά με “απλούς θνητούς”; Μα τι να τους κάνουν άλλωστε, αφού η εξουσία τους εδόθη από τους “αθάνατους” που λυμαίνονται το δημόσιο συμφέρον και αυτοί φαίνονται να τους ανταποδίδουν την χάρη.
Στο έργο του δημάρχου Πειραιά, έχουμε αναφερθεί διεξοδικά. Ότι όμως και να πούμε εμείς, στο τέλος ο τίτλος τιμής και αξίας δίνεται από τους ίδιους τους πολίτες. Όπως εχθές, που για άλλη μία φορά ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα του δημάρχου παρά την κοινωνική κατάθλιψη που έχει χτυπήσει κάθε σπίτι.
Και όμως ήταν εκεί, σε μία συγκέντρωση διπλάσια από τις υπερπροβλημένες πολιτικές οργανωμένες από τον κάθε Μπιρσίμ. Για να τιμήσει τον πολιτικό άνδρα που τον βλέπει κάθε μέρα στις καθαρές (από όλες τις απόψεις) γειτονιές ως σύμμαχο και όχι σε αποστειρωμένα τηλεπαράθυρα να κουνά το δάχτυλο.
