Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα το «κόψιμο της δημόσιας σπατάλης κωδικό κωδικό» ηχεί ευχάριστα, αλλά είναι δύσκολη υπόθεση.
Οι «κωδικοί» συνεπάγονται παροχές για τις οποίες οι επωφελούμενοι έχουν, ή βρίσκουν, «αδιάφορους» υπηρεσιακούς συμμάχους. Ενίοτε οι παροχές τους δίνουν δυνατότητα δημοσίων συγκρίσεων. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο «κωδικός» δαπάνης 13.000 ευρώ μηνιαίως για κατοικία 548 τ.μ. στην αυτοκρατορική Βιένη του πρέσβη της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ.
Τις συγκρίσεις, θλιβερές για την εκεί δημόσια εικόνα της Ελλάδας, κάνουν τα μέλη της διπλωματικής κοινότητας στην Βιένη, ομότιμοι ευρωπαίοι εταίροι (και δανειστές), καθώς οι ανάλογοι δικοί τους «κωδικοί» κινούνται στο 1/4 της ελληνικής δαπάνης. Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα ουδείς είχε ασχοληθεί αρμοδίως με τον «κωδικό», όπως και με χιλιάδες άλλους. «Λεφτά υπάρχουν», σύστημα ελέγχου δαπανών «κωδικό κωδικό» δεν υπάρχει. Ασχολήθηκε όμως, συνιστώντας περιορισμό της, ο σύμβουλος πρεσβείας στη Μόνιμη Αντιπροσωπία της Ελλάδας στον ΟΑΣΕ λόγω και του καθήκοντος «διαχειριστού» των οικονομικών της.
Σε στιγμές έσχατης ένδειας για πολλούς Ελληνες πολίτες, δεν έστερξε να υπογράφει αδιάφορα επιταγές, ενημέρωσε δε αρμοδίως ότι η δαπάνη «συνιστά κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος».Αντί όμως να προταχθεί υπηρεσιακώς ο περιορισμός της, λόγω και προσφοράς επιχειρημάτων σε όσους (και) εκεί αντιμετωπίζουν την Ελλάδα με κακοπιστία, ο με δαπάνη των φορολογουμένων Ελλήνων κάτοικος των 548 τ.μ. στην αυτοκρατορική Βιένη, ζήτησε «πειθαρχική δίωξη» του συμβούλου πρεσβείας, σχεδόν για «εθνική μειοδοσία»!
Κηδόμενος των εθνικών συμφερόντων, «ανακάλυψε» ότι ο διπλωμάτης που «μειοδοτούσε» στο ύψος της ανυποχώρητης δημοσίας σπατάλης, υπέπεσε και σε ετέρα «μειοδοσία». Επικαλέσθηκε ανώνυμες «έγκυρες πηγές» (που δεν επιβεβαιώνονται από τα επίσημα πρακτικά της συνεδρίασης) και υποστήριξε ότι ο σύμβουλος πρεσβείας, σε συνεδρίαση οργάνου του ΟΑΣΕ με 120 παρευρεθέντες, αποκάλεσε την Φυρομία ως «Μακεδονία», και μάλιστα τετράκις!
Η δημόσια σπατάλη όταν την «ακουμπήσεις» «κωδικό κωδικό» αμύνεται με όλα τα μέσα, και την συκοφαντία. Στην χρεοκοπημένη Ελλάδα, το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι (και) οι μικροί άνθρωποι, που, ιδιοτελείς, έχουν την ευθύνη δημόσιας σπατάλης «κωδικό κωδικό». Και ένα, υποτίθεται, «υπηρεσιακό σύστημα» που απλά συγκαλύπτει/διαχέει ατομικές ευθύνες. Στην λογική ότι το κάθε υπουργείο (εν προκειμένω το Εξωτερικών) δεν υπάρχει για να υπηρετεί στόχους (εξωτερικής) πολιτικής υπό τους οικονομικούς περιορισμούς της χώρας, αλλά για να εξυπηρετεί στελέχη του «να ζούνε το όνειρό τους».
Ο εν λόγω «κωδικός» δεν είναι μόνος, συνδέεται με συστοιχία άλλων. Ο ένοικος των 548 τ.μ. στην αυτοκρατορική Βιένη με 13.000 ευρώ μηνιαία δαπάνη των φορολογουμένων Ελλήνων, «τα βρήκε» από τον προηγούμενο, δεν θα «τα ζήσει» παρά για έναν χρόνο, εστάλη εκεί ενόψει συνταξιοδοτήσεως. Ποια σοβαρή χώρα στέλνει πρέσβη σε διεθνή οργανισμό μόνο για ένα χρόνο, επιβαρύνοντας πολλαπλάσια και άλλους «κωδικούς» (μετακινήσεων, οικοσκευών, κ.λπ.); Kαι, το πιο εξοργιστικό: Ποια χώρα μεταθέτει, εκδικητικά, τον «δύστροπο» σύμβουλο, χωρίς να του έχει καταλογίσει καν κάποιο παράπτωμα;
Μικρή μεν, απόλυτα αντιπροσωπευτική δε, ιστορία, που συμπυκνώνει γλαφυρά τις αιτίες της τραγικής χρεοκοπίας, ηθικής και οικονομικής.
