Ποιος κυβερνά, επιτέλους, αυτόν τον τόπο; Η κυπριακή Κυβέρνηση, η "κυβερνώσα Βουλή", η Τρόικα, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Ουδείς μπορεί να αντιληφθεί, εκτός μόνο ότι η Κυβέρνηση ασχολείται απλώς με "κουτσοδούλια" και τις μεγάλες αποφάσεις τις λαμβάνουν η Τρόικα και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε συνεργασία με τον Πανίκο Δημητριάδη.
Η Κυβέρνηση αρκείται απλώς να διαφωνεί και να διατυπώνει θέσεις, οι οποίες ρίχνονται στον κάλαθο των αχρήστων.
Αλλά και πάλιν έτσι είναι; Ή, μήπως, η Κυβέρνηση συναινεί ευσχήμως, αλλά παίζει με τον Διοικητή τούς ρόλους του "καλού και του κακού", ώστε να κερδίζει συμπάθειες;
Ούτε και στο θέμα αυτό μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Εδώ και αρκετό καιρό, ήταν γνωστότατο ότι σε συγκεκριμένη ημερομηνία η Τρόικα θα κατήρχετο στην Κύπρο, για να ελέγξει την εφαρμογή του μνημονίου και το κύριο ζήτημα στο οποίο θα επικεντρωνόταν, θα ήταν το ποσοστό κουρέματος των καταθέσεων και γενικά το μέλλον της Τράπεζας Κύπρου.
Ήταν τόσο δύσκολο για την Κυβέρνηση και την Κεντρική Τράπεζα, εγκαίρως, να συσκεφθούν και να καθορίσουν κοινή στάση έναντι των ξένων δανειστών;
Φαίνεται ότι ουδεμία προεργασία, συνεργασία και διαβούλευση υπήρξαν.
Και οι δύο πλευρές μετέβησαν στις κρίσιμες συνομιλίες με διαφορετικές θέσεις.
Στο τέλος, επικράτησε η θέση των ισχυρών. Εκείνων που πραγματικά καθορίζουν τις εξελίξεις σε αυτόν τον τόπο. Της Τρόικας, δηλαδή, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Μάλιστα, ο Πανίκος Δημητριαδης, ήταν τόσο βέβαιος για το ποιος θα υπερίσχυε τελικά, ώστε άφησε δύο υπαλλήλους του να διαπραγματεύονται για το ποσοστό κουρέματος, και ο ίδιος αναχώρησε για ξεκούραση στην Πάφο.
Τελικά, έγινε αυτό που ήθελαν ο Διοικητής, η Τρόικα και ο Ντράγκι.
Και η Κυβέρνηση; Βγήκε σαν "αγκρισμένο" παιδάκι να κλαυθμηρίζει ότι αυτή διαφώνησε με το ύψος του κουρέματος, το οποίο έκρινε "πέραν του λογικού" και οι δικές της προτάσεις προέβλεπαν χαμηλότερο ποσοστό.
Τελικά, δεν γνωρίζουμε τι ρόλο διαδραματίζει αυτή η Κυβέρνηση.
Πότε τα ρίχνει στην Τρόικα, πότε στην απληστία των εταίρων της, πότε στον Ντράγκι, πότε στον Πανίκο Δημητριάδη, και πότε στον Χριστόφια.
Κυβερνά, ή δεν κυβερνά;
Έχει λόγο και πράξη, ή μόνο λόγο που δεν τον ακούει κανείς;
Αποφασίζει αυτή, ή η Τρόικα και ο Δημητριάδης; Και η Κυβέρνηση νίπτει απλώς τας χείρας και, υποδυόμενη τον ρόλο του "καλού", αρκείται να συλλέγει συμπάθειες;
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μάς υπόσχεται, ως άξονα της πολιτικής του στο εθνικό θέμα, τον "διεκδικητικό ρεαλισμό".
Γιατί δεν τον ασκεί ο Υπουργός του επί των Οικονομικών, όταν παζαρεύει με την Τρόικα και τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας; Γιατί δεν διεκδικεί, ως εκλελεγμένη λαοπρόβλητη Κυβέρνηση, με εντολή να προστατεύει τα συμφέροντα του λαού;
Πώς τα προστάτευσε στα Γιούρογκρουπ; Πώς τα προστάτευσε στις διαβουλεύσεις με την Τρόικα; Πώς τα προστάτευσε στο θέμα του κουρέματος των καταθέσεων; Πώς θα τα προστατεύσει αύριο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Τούρκους;
Δεν μπορεί να παίζει συνέχεια τον ρόλο του "απατημένου", πότε από τους Ευρωπαίους φίλους, πότε από την Τρόικα και πότε από τον Διοικητή. Ούτε να τα ρίχνει όλα σε άλλους και να βγαίνει κούπα άπανη.
Ας ασκήσει, επιτέλους, τον ρόλο και τα καθήκοντά της ως εκλελεγμένη ηγεσία του τόπου. Διότι, ώς τώρα, έδωσε την εντύπωση ότι λειτουργεί ως πλασιέ εντολών άλλων…
Σημερινή
