Το τίμημα για το Ελληνικό

Το βασικό πρόβλημα το έχουν για άλλη μία φορά το ΤΑΙΠΕΔ και η κυβέρνηση. Το Ελληνικό, όπως και άλλες περιπτώσεις, αντιμετωπίστηκαν με προχειρότητα.

Του Θανάση Μαυρίδη

Η αξιοποίηση του Η αξιοποίηση του Ελληνικού είναι ένα έργο που μπορεί να αλλάξει την εικόνα της Αττικής. Θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, προσφέροντας χιλιάδες θέσεις εργασίας και μία ουσιαστική πρόταση ανάπτυξης, σε μία κοινωνία που μαστίζεται από την ανεργία. Ωστόσο, υπάρχει ένα ζήτημα: Το ελληνικό δημόσιο δεν έχει ξεκαθαρίσει μέχρι σήμερα ποιο είναι το εύλογο τίμημα. Έχοντας μείνει ένας και μόνο ενδιαφερόμενος, ο Όμιλος Λάτση, δεν ξέρουμε, ακόμη, αν έχει καθοριστεί κάποιο εύλογο τίμημα. 

Πουλάμε ένα διαμέρισμα. Πάνω – κάτω έχουμε αποφασίσει ότι από την τιμή αυτή και κάτω δεν πουλάμε. Ρωτάμε, λοιπόν: Ποιά είναι η τιμή εκείνη κάτω από την οποία δεν θα πουλήσουμε το Ελληνικό στον Όμιλο Λάτση; Εντάξει, ας μην την ξέρουμε εμείς. Για να μην φτάσει στο σημείο ο πωλητής να δώσει ένα ευρώ πάνω από το λεγόμενο εύλογο τίμημα. Υπάρχει, όμως, κάτι τέτοιο; Υπάρχει διαδικασία; Κι αν η διαδικασία έχει προβλεφτεί, υπάρχουν μηχανισμοί προστασίας για να αποτραπεί το ενδεχόμενο της διαρροής μιας τόσο σημαντικής πληροφορίας; 

Ακούμε κάποιους που αναρωτιούνται για ποιόν λόγο έμεινε μόνος ενδιαφερόμενος ο Όμιλος Λάτση. Θα λέγαμε ότι αυτό δεν μας προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, με δεδομένο το δυσμενές κλίμα που επικρατεί στην χώρα για τις επενδύσεις. Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει όμως ότι δεν θα υπάρχουν και διαδικασίες που θα διασφαλίζουν πλήρως τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. 

Προσωπικά δεν θα είχα αντίρρηση να δοθεί το Ελληνικό και με ένα ευρώ. Αρκεί να γνωρίζω το γιατί. Ας πούμε ότι κάποιος Όμιλος πληρώνει ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Γιατί αυτό το ποσό είναι το σωστό και όχι τα πέντε ή τα έξι δισεκατομμύρια; Πως θα γίνει η ανάπτυξη; Με τι κεφάλαια; Έχει άλλη σημασία αν πρόκειται για φρέσκο χρήμα που θα πέσει στην ελληνική αγορά και άλλη αν πρόκειται για τα λίγα χρήματα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Στην δεύτερη περίπτωση είναι αμφίβολο αν θα περισσεύσουν ακόμη και ψίχουλα για τις λοιπές ελληνικές επιχειρήσεις. 

Το βασικό πρόβλημα το έχουν για άλλη μία φορά το ΤΑΙΠΕΔ και η κυβέρνηση. Το Ελληνικό, όπως και άλλες περιπτώσεις, αντιμετωπίστηκαν με προχειρότητα. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι πληρώνεται μία στρατιά συμβούλων και μάλιστα πλουσιοπάροχα. Αν ξοδεύτηκαν άπειρα χρήματα σε συμβουλές και δεν βρέθηκε κάποιος να τους μιλήσει για το εύλογο τίμημα, τότε ας το κλείσουν καλύτερα το μαγαζί. 

Με την τσαπατσουλιά τους δίνουν το δικαίωμα στους εχθρούς των ιδιωτικοποιήσεων να προβάλλουν εύλογα και βάσιμα ερωτήματα. Κι επειδή δεν πρόκειται για την πρώτη φορά που επιδεικνύουν μία αντιεπαγγελματική στάση, ενισχύουν με την στάση τους τις κακόβουλες φήμες.  

Ναι στο έργο, αλλά όχι κι έτσι! Αν είναι να πληρώσουμε εμείς το τίμημα της ανάπλασης μέσω του κρατικού τραπεζικού τομέα, τότε δεν κάνουμε δουλειά. Είναι άλλο πράγμα η αγορά και άλλο το… ενοίκιο. Δεν έχουμε αντίρρηση στο να διαδραματίσει ένας Όμιλος τον ρόλο του manager του έργου και μόνο. Αλλά αυτό θα του δώσει και τα ανάλογα δικαιώματα. Δεν μπορεί να πάρει τα πάντα προσφέροντας ψίχουλα…