ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟΝ
1. Θέλεις νὰ ἐργασθῇς μὲ ἦθος ἐργασίας, εὐσυνειδησίαν, αὐταπάρνησιν καὶ αὐτοθυσίαν πραγματικοῦ ἐθελοντοῦ, δηλαδὴ μὲ ὄρεξιν ἰδεολόγου ; ; ;
2. Ἔχεις πραγματικῶς ἀνιδιοτελῆ ἀγάπην εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα μας ; ; ; Πρόσελθε νὰ συστρατευθῶμεν καὶ «Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ» (Σοφία Σειράχ 4, 28).
3. Ἀγαπᾶς καὶ χειρίζεσαι τὴν ἑλληνικὴν γλῶσσαν μὲ μεγάλην ἐμπειρίαν (πολυτονικόν) καὶ τὸν ὑπολογιστήν ; ; ;
4. Ἔχεις ψυχικὴν δύναμιν, σθένος καὶ ἀντοχὴν νὰ μείνῃς καὶ νὰ συναγωνίζεσαι θηριομαχῶν διὰ πάντοτε μαζί μας ; ; ;
5. Ζῶμεν εἰς κατάστασιν ἀνίσου πολέμου !!!
6. Ζητοῦνται κατεπειγόντως θαρραλέοι καὶ ἡρωϊκοὶ ἀγωνισταί, οἱ ὁποῖοι ἐπιζητοῦν τὴν νίκην !
7. Θέλεις νὰ εἶσαι πρωταθλητὴς τοῦ πνεύματος καὶ ὁ νικητής ;;;
Ποῖον ρόλον θέλεις νὰ ἀναλάβῃς ; Ἠρακλέως νὰ κόβῃς κεφαλὰς τῆς «συγχρόνου» Λερναίας Ὕδρας ἢ τοῦ Ἰολάου νὰ καυτηριάζῃς τὰς τομὰς τῶν κεφαλῶν τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων ; ; ;
8. «… οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» (Ἐφεσίους 6, 12).
Μόνον ἐὰν συσπειρωθῶμεν καὶ συνειδητοποιήσωμεν ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην νὰ ἀντιμετωπίσωμεν τὸ κακὸν συστηματικῶς, μὲ συνέπειαν, ἔχοντες καὶ σύνθημά μας: «ἡ ἰσχύς ἐν τῇ ἑνώσει», τότε θὰ δυνηθῶμεν, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀναχαιτίσωμεν τὸ μὲ γεωμετρικὴν πρόοδον θριαμβεῦον κακὸν καὶ νὰ τὸ κατατροπώσωμεν. Οὕτω τὸ καλὸν ὄχι μόνον δὲν θὰ συρρικνοῦται περαιτέρω, ἀλλὰ θὰ δυνηθῶμεν νὰ ἀναστυλώσωμεν ὅλας τὰς πνευματικὰς καὶ ἠθικὰς ἀξίας τῆς φυλῆς μας, ἀκεραίαν Πατρίδα, ἀλώβητον Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν ἁγνὴν Οἰκογένειαν, χάριν τῶν ὁποίων διετερήσαμεν ἀνὰ τὰς χιλιετίας τοὺς συνδετικοὺς κρίκους τῆς Ἑλλάδος μας, δηλαδὴ τὸ ὁμόγλωσσον, τὸ ὁμόθρησκον, τὸ ὁμότροπον καὶ τὸ ὁμόαιμον.
9. Οὕτω θὰ λυτρωθῶμεν ἀπὸ τὸν πλήρη καταποντισμόν, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ δοτοὶ ἰθύνοντες, καὶ θὰ ἀναγεννηθῶμεν ὡσὰν νέος φοίνιξ ἀπὸ τὴν τέφραν.
10. Προσέλθετε ὅλοι νὰ πραγματοποιήσωμεν τὸ μεγαλεπήβολον καὶ κολοσσιαῖον ἔργον – μνημεῖον δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας εἰς τὸν ἐλευθερωτὴν Σωτῆρα Χριστόν – τὸ Πανελλλήνιον Προσκύνημα τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, τὸ ὁποῖον θὰ ἑνώσῃ ὅλους τοὺς Ἕλληνας, διὰ νὰ μεγαλουργήσωμεν καὶ νὰ ἐφαρμόσωμεν τοὺς στίχους τοῦ ποιητοῦ : «Ὅπως ἔδωσες, θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν, ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».
11. Ὅσοι πιστοὶ προσέλθετε.
12. Ἐφ᾿ ὅσον ἡ ἁμαρτωλὴ πολιτεία ἔχει κατασπαταλήσει ἑκατοντάδες τρισεκατομμύρια εὐρὼ διὰ εὐτελέστατα ἔργα ὑποδομῆς (συνήθως ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχουν γερά «λαδώματα» καὶ χονδρές «μίζες») καὶ ἡ Ἐκκλησία ἐσκόρπισεν ἀμύθητον περιουσίαν καὶ δὲν εἶχεν τὴν ἱκανότητα νὰ προσλαμβάνῃ ἱκανοὺς καὶ ἐντίμους ἐπιστήμονας, διὰ νὰ τὴν ἀξιοποιῇ καὶ νὰ δημιουργῇ συνέχεια «Βασιλειάδες» καὶ οὕτω ἐπὶ 184 συναπτὰ ἔτη δὲν ἐπραγματοποιήθη δυστυχῶς τὸ Τάμα τοῦ Κολοκοτρώνη, ἀναλαμβάνομεν ἐμεῖς νὰ τὸ πραγματοποιήσωμεν, ἀπαλλάσσοντες τοὺς καθ᾿ ὕλην ὑποχρέους, Πολιτείαν καὶ Ἐκκλησίαν, νὰ δώσουν ἔστω καὶ μίαν «τρύπιαν» δεκάραν. Ἀπαιτοῦμεν ὅμως ἡ μὲν Ἐκκλησία νὰ πρωτοστατῇ καὶ νὰ εὐλογῇ, ἡ δὲ Πολιτεία νὰ νομοθετῇ διευκολύνουσα.
13. Ἐμεῖς ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι ὄχι μόνον δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ δώσωμεν τὸ ὄνομά μας εἰς τὸ πρότυπον ἀλσύλλιον τῆς ὑφήλιου, πέριξ τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, εἰς τὸ Ἀττικὸν Ἄλσος, ὅπως θὰ ὀνομασθῇ «Σταῦρος Νιάρχος» τὸ ἀλσύλλιον εἰς τὸ πανάκριβον καὶ τεράστιον «φιλέτο» τοῦ παλαιοῦ Ἱπποδρομίου, οὔτε νὰ θέσωμεν ἀγάλματά μας εἰς τὰς εἰσόδους καὶ αἰθούσας, ὅπως τοῦ Σταύρου Νιάρχου εἰς τὰς εἰσόδους καὶ αἰθούσας τῆς Λυρικῆς Σκηνῆς καὶ τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης. Οὐδαμοῦ νὰ ἀναφερθῇ τὸ ὄνομά μας. Ἐμεῖς προτιθέμεθα νὰ ἀναλωθῶμεν ὡσὰν ἄγνωστοι στρατιῶται καὶ νὰ παραμείνωμεν ἀφανεῖς, ὅπως ἡ ψυχὴ εἶναι ἀφανὴς καὶ κινεῖ ὁλόκληρον τὸ σῶμα.
14. Ἐμεῖς ἄκρως ἀνιδιοτελῶς καὶ μὲ ἀπόλυτον διαφάνειαν εἴμεθα πρόθυμοι νὰ πραγματοποιήσωμεν αὐτὸ τὸ κολοσσιαῖον ἔργον ἀναλαμβάνοντες ὅλα τὰ ἔξοδα.
15. Εἴμεθα Νομικὰ Πρόσωπα Ἰδιωτικοῦ Δικαίου καὶ δὲν ὑποχρεούμεθα εἰς «στημένους» διεθνεῖς διαγωνισμοὺς οὔτε εἰς τὰς πολλαπλασίους τιμὰς τοῦ Τ.Ε.Ε., διότι ὅλα αὐτὰ ἀποσκοποῦν διὰ νὰ ὑπάρχουν «χονδρὰ λαδώματα» καὶ μεγάλες «μίζες». Ἐμεῖς ὄχι μόνον «λαδώματα» καί «μίζες» δὲν θὰ ἐπιδιώκωμεν, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας θὰ θέτωμεν πολὺ βαθιὰ τὰς χείρας μας εἰς τὰ θυλάκιά μας, διὰ νὰ ἐξάγωμεν χρήματα πρὸς ὁλοκλήρωσιν τοῦ μεγαλεπηβόλου αὐτοῦ σκοποῦ.
16. Ὄχι μόνον δὲν θὰ ἐπιβαρύνωμεν τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Πολιτείαν, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας 20% τῶν ἐσόδων τοῦ Πανελληνίου Προσκυνήματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους συμβατικῶς νὰ διατίθεται εἰς τὸν κρατικὸν προϋπολογισμὸν διὰ ἐξοπλισμὸν Σχολείων καὶ τὴν παροχὴν συσσιτίων εἰς τοὺς ἀπόρους μαθητάς. Μὲ τὰ ὑπόλοιπα χρήματα ὄχι μόνον θὰ συντηροῦνται τὰ κτίσματα καὶ θὰ μισθοδοτῆται ὁ ἀπαιτούμενος ἀριθμὸς τῶν ἐργαζομένων, ἀλλὰ καὶ συνεχῶς νὰ κτίζωνται ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα κ.λπ. εὐαγῆ ἱδρύματα, δηλαδὴ αἱ περίφημαι «Βασιλειάδες» τόσον εἰς τὸ ἐσωτερικόν, ὅσον καὶ εἰς τὰς ὀρθοδόξους ἱεραποστολὰς ἀνὰ τὴν ὑφήλιον.
17. Ἀπὸ τὰ ἔσοδα τοῦ Πανελληνίου Προσκύνηματος τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω, θὰ διατίθενται ποσὰ καὶ διὰ ἐξωραϊσμὸν ἡμιερειπωμένων Ναῶν (ἰδίᾳ τῆς ἐπαρχίας) καὶ Ἱερῶν Μονῶν, καθὼς καὶ τῶν 423 Ἱερῶν Μονῶν, ποὺ κατήργησεν ἡ Βαυαροκρατία-Παποκρατία (ἀλλὰ οὔτε μία παπικὴ μονὴ δὲν κατηργήθη…). Ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἕνα ἀνεκτίμητον θησαυρὸν καὶ πρὸ παντὸς μίαν πολυτιμοτάτην ἱστορίαν – πολιτισμόν, τὰ ὁποῖα ἐπιβάλλεται νὰ μεταλαμπαδεύσωμεν εἰς τὰς νέας καὶ ἐπερχομένας γενεάς. Μόνον ἄν γαλουχηθοῦν αἱ νέαι γενεαὶ μὲ τὰ νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς στοργικῆς μητρὸς Ἑλλάδος, θὰ δυνηθῶμεν νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὰς ρίζας μας καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν καὶ ἡγέται μὲ ὀρθόδοξον καὶ ἑλληνικὴν συνείδησιν.
