Κοντεύει σχεδόν μια δεκαετία από τη μέρα που οι ΗΠΑ μετατράπηκαν από κόσμημα του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού σε μητέρα της σοβαρότερης χρηματοπιστωτικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών. Από το 2007 οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στις ΗΠΑ συγκροτούν μια ολοένα και μεγαλύτερη αντίθεση. Μια αντίθεση που γίνεται αντιληπτή αν παραθέσουμε το ξέσπασμα του κινήματος Occupy δίπλα στο υπερσυντηρητικό Tea Party στα δεξιά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Αν δούμε την εκλογή του πρώτου Αφροαμερικανού προέδρου δίπλα στις κρατικές δολοφονίες δεκάδων νεαρών Αφροαμερικανών. Aν δούμε σήμερα τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών εν όψει των προεδρικών εκλογών του ερχόμενου Νοεμβρίου: Μπέρνι Σάντερς και Ντόναλντ Τραμπ.

Σάντερς VS Τραμπ: Φως εναντίον σκότους

Ο Τραμπ είναι αυτό που εύστοχα περιγράφει σε μια φράση του ο Spike Lee: A superhero for the average moron. Ένας υπερήρωας για τον μέσο ηλίθιο. Ένας ζάμπλουτος επιχειρηματίας των media, ακραίος ρατσιστής, μισαλλόδοξος και ομοφοβικός, που είναι τόσο επικίνδυνος για τον μέσο Αμερικανό όσο είναι και για την παγκόσμια ειρήνη. Ο Τραμπ μιλάει για την Αμερική που πρέπει να γίνει μεγάλη και να μάθει να κερδίζει ξανά, γιατί βαρέθηκε να χάνει. Από ποιούς; Από το ISIS και τον Πούτιν μέχρι τον φτωχό Μεξικανό μετανάστη που προσπαθεί να βρει μια καλύτερη ζωή στις ΗΠΑ.

Το πρόβλημα δεν είναι μονάχα ότι οι Ρούμπιο και Κρουζ που βρίσκονται με αξιώσεις ακόμα στην κούρσα, δεν δείχνουν ικανοί να τον σταματήσουν, αλλά το ότι εξαιτίας του η κουβέντα μεταφέρεται σε όλο και πιο αντιδραστικές θέσεις, όπως το χτίσιμο τείχους κατά μήκους των συνόρων με το Μεξικό ή την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών κατά 60%. Η μόνη απάντηση στον Τραμπ βρίσκεται στην απέναντι πλευρά, στη δυναμική της υποψηφιότητας του Μπέρνι Σάντερς.

Ο γερουσιαστής από το Βερμόντ για τον υπόλοιπο κόσμο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένας αριστερός σοσιαλδημοκράτης, για τους Ρεπουμπλικανούς και τα καθεστωτικά μέσα των ΗΠΑ είναι μια μείξη Αμπιμαέλ Γκουζμάν και Στάλιν. Ο Σάντερς ξεκίνησε χωρίς χορηγίες, χωρίς υποστήριξη από το Δημοκρατικό Κόμμα, μία καμπάνια που όλοι υπολόγιζαν ότι δεν θα πάει μακριά. Η υποψηφιότητα Σάντερς όμως από την πρώτη μέρα αποτέλεσε ένα σοκ για την ελίτ, που έπαιξε όλα τα χαρτιά της στην Χίλαρι Κλίντον.

Τα νούμερα είναι συγκλονιστικά. Η καμπάνια του Μπέρνι στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεές που κυμαίνονται από 30 ως και 50 δολάρια κυρίως από απλό κόσμο, τα χαμηλότερα στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας, εργατικές ενώσεις και πάνω απ’ όλα τους νέους. Η καμπάνια έχει συλλέξει έως τώρα 75 εκατομμύρια δολάρια, δίχως φράγκο από μεγάλες επιχειρήσεις και διαπλεκόμενους χορηγούς. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στον αντίποδα η Κλίντον χορηγείται αθρόα από τα επιχειρηματικά και χρηματιστικά λόμπι, με χαρακτηριστικότερη τη δωρεά 15 εκατομμυρίων από «επενδυτές» της Wall Street.

H διαδικασία των primaries

Τα πράγματα είναι περίπλοκα σχετικά με τη διαδικασία ανάδειξης του υποψηφίου των Δημοκρατικών. Το απλό της διαδικασίας είναι ότι στήνονται κάλπες σε κάθε μία από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ καθώς και την Κολούμπια, τα εδάφη που ανήκουν στις ΗΠΑ και τους Αμερικανούς που ζουν στο εξωτερικό. Το περίπλοκο είναι ότι υπάρχουν τέσσερις τύποι ψηφοφορίας, η open (εκεί όπου μπορεί να ψηφίσει κάθε πολίτης), η closed (εκεί όπου ψηφίζουν μονάχα τα εγγεγραμμένα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος), η semi-closed (εκεί όπου ψηφίζουν αυτοί που είτε εγγράφονται ως μέλη ή δηλώνουν υπεύθυνα ότι δεν είναι μέλη άλλου κόμματος) και η semi-open (εκεί όπου δεν μπορούν να ψηφίσουν μέλη του αντίπαλου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος).

Από τις κάλπες θα προκύψουν οι 4.051 από τους 4.763 αντιπροσώπους (delegates) που θα συμμετέχουν στη συνδιάσκεψη των Δημοκρατικών τον Ιούλιο στη Φιλαδέλφεια. Οι υπόλοιποι 712 που συγκροτούν το σώμα είναι οι λεγόμενοι super delegates, οι οποίοι δεν εκλέγονται αλλά κατέχουν θέση αντιπροσώπου λόγω αξιώματος (πρώην πρόεδροι, ανώτατοι δικαστές, στρατηγοί κ.λπ).

Οι πιθανότητες του Μπέρνι

Η διαδικασία είναι ναρκοθετημένη από την επίσημη ηγεσία των Δημοκρατικών που στηρίζει την Κλίντον. Aπό τους 712 super delegates οι 463 είναι με την Κλίντον και μόλις 16 με τον Σάντερς, oι υπόλοιποι δεν έχουν μιλήσει. Επίσης από τις 57 κάλπες οι 33 είναι κλειστού τύπου -μεταξύ των οποίων και οι δύο μεγαλύτερες, η Καλιφόρνια και η Νέα Υόρκη- ενώ ανοιχτού τύπου, που ευνοούν τη μεγάλη προσέλευση και συνιστούν το βασικό όπλο του Σάντερς, είναι οι 24. Μπορεί να μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη η αποστολή, αλλά τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής δείχνουν ότι τα πάντα είναι πιθανά για τρεις λόγους.

Πρώτον, το κοινό του Σάντερς είναι μη ελέγξιμο από τους μηχανισμούς των Δημοκρατικών – ακόμα και στις κλειστού τύπου διαδικασίες μπορείς να γραφτείς μέλος και να ψηφίσεις επιτόπου. Δεύτερον, στο επιτελείο της Κλίντον οι χορηγοί της που περίμεναν περίπατο έχουν αρχίσει να δυσφορούν και να πανικοβάλλονται γιατί στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουν τι πάει στραβά. Τρίτον, οι πρόσφατες μετρήσεις καταρρίπτουν το βασικό επιχείρημα της πλευράς Κλίντον ότι ο Σάντερς δεν μπορεί να κερδίσει κανέναν από τους υποψηφίους των Ρεπουμπλικανών.

Η πρόσφατη μέτρηση του Ινστιτούτου Quinnipiac – ένα από τα πλέον αξιόπιστα και μη ελεγχόμενα από τα κυρίαρχα media – ο Sanders είναι ο μοναδικός υποψήφιος και των δύο κομμάτων που έχει θετική απήχηση (51% αποδοχή – 37% απόρριψη), ενώ σε μια πιθανή αναμέτρηση με τον Τραμπ ή τον Ρούμπιο είναι μπροστά με έξι μονάδες απέναντι και από τους δύο, τη στιγμή που η Κλίντον βρίσκεται σχεδόν ισόπαλη με τον Τραμπ και χάνει με 7 μονάδες από τον Ρούμπιο.

ΑΥΓΗ