Η Μέρκελ υποκύπτει στον “σουλτάνο” Ερντογάν, στέλνοντας το εντελώς λάθος μήνυμα
Του Burak Bekdil
Ο μονίμως θυμωμένος Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν θα έπρεπε ίσως να αναλογισθεί γιατί είναι ο πλέον «προσβεβλημένος» πρόεδρος στον κόσμο.
Από τον Αύγουστο του 2014 που εξελέγη έχουν ασκηθεί διώξεις σε τουλάχιστον 1.845 ανθρώπους για προσβολή προς το πρόσωπό του. Τώρα όμως ο Ερντογάν «εξάγει» το σύστημά του και στην Ευρώπη.
Ένας παλαιός γερμανικός νόμος του 1871, που χρησιμοποιήθηκε για να πάψει η κριτική κατά του σάχη του Ιράν και του δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ, στις δεκαετίες του 1960 και ’70 αξιοποιείται τώρα και από τον Ερντογάν, όταν Γερμανός κωμικός τον σατίρισε.
Ο νόμος αυτός επιτρέπει την άσκηση δίωξης στη Γερμανία για προσβολή ενός ξένου ηγέτη. Η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ έδωσε την έγκρισή της για την άσκηση δίωξης κατά του κωμικού Γιάν Μπέμερμαν, υποσχόμενη, παράλληλα πως ο νόμος θα αλλάξει μέχρι το 2018.
Όλα αυτά δεν έχουν σημασία στην Τουρκία όπου οι δημοσιογράφοι οφείλουν να ζυγίζουν τα λόγια τους, όπου οι εφημερίδες κλείνουν οι ελέγχονται από την κυβέρνηση, όπου δημοσιογράφοι δικάζονται ως κατάσκοποι. Όμως η απόφαση της Μέρκελ να επιτρέψει τη δίωξη κατά του ηθοποιού ελάχιστα συνάδει με την ευρωπαϊκή κουλτούρα περί πολιτικών ελευθεριών.
Ευρωπαϊκές πηγές αναφέρουν πως η απόφαση της Μέρκελ θα κάνουν τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη για τους δημοσιογράφους στην Τουρκία.
Η υποστήριξη Μέρκελ στην παράνοια Ερντογάν έρχεται μάλιστα μετά από δύο εκθέσεις που αποκαλύπτουν τον αυταρχισμό του τουρκικού καθεστώτος. Η πέραν του Ατλαντικού προερχόμενη έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που καταγράφει ξεκάθαρα τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων αυτών στην Τουρκία.
Αναφέρει επίσης πως το τουρκικό κυβερνητικό κόμμα ΑΚΡ επεμβαίνει στην ελευθερία της έκφρασης, καταπάτηση δικαιωμάτων των πολιτών στα νοτιοανατολικά της χώρας και έλεγχο επί της δικαιοσύνης.
Επίσης το Ευρωκοινοβούλιο άσκηση σφοδρή κρητική στην Τουρκία και στην έκθεσή του αναφέρει ότι η Τουρκία ολισθαίνει προς τον αυταρχισμό όσον αφορά το κράτος δικαίου, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Ολλανδή ευρωβουλευτής Κάρι Πίρι αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η πορεία των μεταρρυθμίσεων στην Τουρκία όχι μόνο έχει επιβραδυνθεί, αλλά όσον αφορά την ελευθερία της έκφρασης, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, υπάρχει σοβαρή οπισθοδρόμηση.
Ο Ερντογάν κρατά ομήρους τους Ευρωπαίους ηγέτες απειλώντας να καταργήσει την συμφωνία που υπέγραψε μαζί τους για το προσφυγικό. Η συμφωνία προέβλεπε την επιστροφή στην Τουρκία προσφύγων με ανταλλάγματα, ένα εκ των οποίων ήταν η ελεύθερη διακίνηση Τούρκων στη ζώνη Σέγκεν.
Για πολλές ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως η Γερμανία, όπου η προσφυγική κρίση πλήττει τη δημοτικότητα της Μέρκελ, η Τουρκία του Ερντογάν μοιάζει με απαραίτητο σύμμαχο. Η ΕΕ προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ των τουρκικών απαιτήσεων και της δημοκρατικής της κουλτούρας.
«Και δεν μπορούμε να λέμε απλώς ότι επειδή αντιμετωπίζουμε την προσφυγική κρίση δεν θα συζητάμε άλλα ζητήματα. Με την Τουρκία ως υποψήφια προς ένταξη χώρα πρέπει να δούμε τις εκεί εσωτερικές εξελίξεις και να τις συζητήσουμε ανοικτά με την κυβέρνησή της», αναφέρει η Πίρι.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες χρειάζονται σοβαρότερες διπλωματικές ικανότητες, πάντως, να ισορροπήσουν τις δύο αυτές αντίρροπες απαιτήσεις. Το πρόβλημα είναι πως όσο περισσότερο ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται ότι ο εκβιασμός του πιάνει τόσο περισσότερο θα προσπαθεί να εξάγει στην Ευρώπη την τουρκική «δημοκρατικότητα».
Η Μέρκελ έδωσε το λάθος μήνυμα προσφέροντας στον υπερφίαλο σουλτάνο ότι ακριβώς ζητά.
http://www.gatestoneinstitute.org/7883/erdogan-insulted-president
