Ό,τι όμως μένει στην ιστορία, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, είναι το ήθος και η γενναιότητα των πρωταγωνιστών της, στην προκειμένη περίπτωση των αγωνιστών της ΕΟΚΑ, που έγραψαν, όπως ανέφερα και σε άλλες περιπτώσεις, τη λαμπρότερη σελίδα της κυπριακής ιστορίας από της εποχής του Ευαγόρα και του Ονήσιλου και μ ιαν από τις ενδοξότερες στη μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού.

Ο αγώνας αυτός – τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών – κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία των ενόπλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, των αντιαποικιακών αγώνων των λαών αλλά και των όπου γης ανταρτικών κινημάτων. Η εφετινή όμως επέτειος δεν πρέπει να προσφέρεται μόνο για πανηγυρισμούς και δοξολογίες αλλά περισσότερο για περίσκεψη και προβληματισμό και ιδιαίτερα για άντληση διδαγμάτων από το πνεύμα της εποχής εκείνης.

Τότε που ο καθένας, ελαυνόμενος από τα πλέον πατριωτικά αισθήματα, από αγνά και ανιδιοτελή κίνητρα ζητούσε μόνο να προσφέρει και εν ανάγκη να θυσιαστεί για την ελευθερία της πατρίδος του χωρίς να επιζητεί οποιοδήποτε αντάλλαγμα.

Το σημερινό εθνικό και ηθικό μας κατάντημα δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα στη μεν πρώτη περίπτωση της απεμπόλησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης και της εγκατάλειψης του αιτήματος για Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα από την κυπριακή πολιτική ηγεσία, τη στιγμή που οι αγωνιστές έχυναν το αίμα τους για την πραγμάτωσή της, αφού μόνο αυτή διασφάλιζε τη φυσική και εθνική μας επιβίωση (και χαμένες υποθέσεις είναι μόνο αυτές που εγκαταλείπονται), στη δε δεύτερη η πτώση όλων των ηθικών αξιών που έχουν τελικά οδηγήσει στα έκδηλα φαινόμενα ηθικής σήψης στον καθημερινό μας βίο με σοβαρούς κινδύνους για τη διάλυση του κοινωνικού ιστού.

Η ΕΟΚΑ υπήρξε όχι μόνο εθνικό και πατριωτικό φυτώριο αλλά και σχολείο ηθικής διαπαιδαγώγησης σε ηθικές αξίες. Με τη λήξη του αγώνα ο Διγενής παρέδωσε ένα λαό λιοντάρι αλλά κάποιοι, που έκτοτε επιχείρησαν να τον μετατρέψουν σε μία άβουλη αγέλη, όπου τα σύνορα της πατρίδας τού καθενός μας θα εκτείνονται μεταξύ στομάχου, κοιλίας και βαλαντίου, προσπάθησαν να γκρεμίσουν ό,τι έκτισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ.

Ο Διγενής πήρε τους απλοϊκούς χωρικούς, τους αγρότες, τους υπαλλήλους, τους εργάτες, τους αμούστακους νέους – όταν πολλοί τον ειρωνεύονταν ότι δεν τον ακολουθούσε ούτε μια χούφτα ανθρώπων – και δημιούργησε μία πανστρατιά αγωνιστών έτοιμων να θυσιαστούν για την πατρίδα, την ελευθερία, την ΕΝΩΣΗ. Αυτοί οι απειροπόλεμοι αγωνιστές διεξήγαγαν έναν άνισο αγώνα εναντίον 30-40 χιλιάδων Άγγλων στρατιωτών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο στρατάρχης Χάρτινγκ, Αρχηγός του Βρετανικού Γενικού Επιτελείου, τους ντρόπιασαν, τους εξευτέλισαν και τελικά αναγκάστηκαν να ομολογήσουν ότι η ΕΟΚΑ ήταν αήττητη.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ έβλαψε δήθεν την κυπριακή υπόθεση. Το βέβαιο είναι όμως ότι χωρίς τον αγώνα της ΕΟΚΑ η Κύπρος θα είχε την τύχη του Γιβραλτάρ και θα ήταν μέχρι σήμερα αγγλική παροικία. Ποιοι είναι όμως αυτοί;

Ένας εσμός από αμέτοχους, πολέμιους και υβριστές του Αγώνα, όργανα της αποικιοκρατίας, καιροσκόπους και άλλους που δεν έριξαν ούτε μία πέτρα στους Άγγλους αποικιοκράτες.

Κάποιοι μάλιστα από αυτούς που κατάφεραν να ανέλθουν σε πολιτικά, και σε άλλα δημόσια αξιώματα της ακρωτηριασμένης αυτής πολιτείας, σίγουρα θα προτιμούσαν τη συνέχιση της αγγλικής αποικιοκρατίας, την οποία πιστά θα υπηρετούσαν. Με δόλιους τρόπους πολλοί και διάφοροι απεργάζονται την εθνική απονεύρωση του Κυπριακού Ελληνισμού και προσπαθούν να τον αποκόψουν από τις ρίζες του, την παράδοση, την ιστορία, τη γλώσσα και ισοπεδώνουν τα πάντα καλλιεργώντας έντεχνα την άποψη ότι για τη σημερινή εξέλιξη της εθνικής μας υπόθεσης φταίνε όλα αυτά και ότι αν τα απαρνηθούμε και τα εγκαταλείψουμε θα διευκολύνουμε και την προσέγγιση με τους Τούρκους και την επίλυση του Κυπριακού, δηλαδή την πλήρη παράδοση της ιδιαίτερής μας πατρίδας στην Τουρκία.

Όλοι όμως ματαιοπονούν γιατί η 1η του Απρίλη 1955 θα είναι ο τηλαυγής φάρος που θα καθοδηγεί τον Κυπριακό Ελληνισμό και θα εμπνέει τις μελλοντικές γενεές, που στους ώμους τους θα πέσει η ευθύνη της απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών μας και η εθνική δικαίωση.

*Πρώην συνδικαλιστής  / Σημερινή 27 Μαρτίου 2005

άλλο σχετικό Link http://www.e-grammes.gr/2003/04/eoka.htm 

“Ξύπνα καημένε μου ραγιά και σήκου το κεφάλι, τη δόξα πούχες μια φορά, απόκτησέ την πάλι” και “κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο, ξυπνώ με μιαν ελπίδα, πως θε να ιδώ μια μέρα φως, ελεύτερη πατρίδα”.