Μιλά σήμερα  αποκλειστικά στο Greek American News Agency για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στη χώρα ο ομότιμος καθηγητής στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. κ. Ζήσης Παπαδημητρίου – Ο ίδιος δηλώνει πως η κατάσταση προσλαμβάνει το χαρακτήρα ιλαροτραγωδίας – Ο λαός επισημαίνει ακόμα πως έχει μετατραπεί σε παθητικό θεατή μαζί και καταναλωτή των πολιτικών εξελίξεων

Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη

«Η απαξίωση της πολιτικής αποτελεί πλέον πάγια κατάσταση, καθώς τα κριτήρια για την τοποθέτηση ανθρώπων σε καίρια σημεία της κρατικής μηχανής υπακούουν αποκλειστικά και μόνον στη λογική της εξυπηρέτησης στενών κομματικών ή ακόμη και προσωπικών συμφερόντων, μακριά από κάθε αξιοκρατική δεοντολογία». Αυτά δηλώνει ο ομότιμος καθηγητής στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. κ. Ζήσης Παπαδημητρίου μιλώντας για όλες τις τελευταίες εξελίξεις που χαρακτηρίζουν

Το πολιτικοδημοσιογραφικό τοπίο της χώρας.

 

Η συνέντευξη

Πώς βλέπετε τη σύγχρονη  ελληνική κοινωνία μετά τα όσα συμβαίνουν σε επίπεδο πολιτικής και δημοσιογραφίας;

«Με αφορμή την υπόθεση Ζαχόπουλου στο Υπουργείο Πολιτισμού ήρθε στην επιφάνεια η κρίση που ταλανίζει εδώ και χρόνια την πολιτική ζωή της χώρας μας. Η απαξίωση της πολιτικής αποτελεί πλέον πάγια κατάσταση, καθώς τα κριτήρια για την τοποθέτηση ανθρώπων σε καίρια σημεία της κρατικής μηχανής υπακούουν αποκλειστικά και μόνον στη λογική της εξυπηρέτησης στενών κομματικών ή ακόμη και προσωπικών συμφερόντων, μακριά από κάθε αξιοκρατική δεοντολογία. Κάποτε ήταν η πολιτική εκείνη που καθόριζε σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις στον τομέα της οικονομίας, σήμερα είναι τα διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα αυτά που επηρεάζουν με καταλυτικό, θα έλεγα, τρόπο τις διαδικασίες λήψης πολιτικών αποφάσεων, χρησιμοποιώντας συχνά ως μεταφορικό ιμάντα τα εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία, ως γνωστόν, κυριαρχούν στο χώρο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Δεδομένου του χαμηλού επιπέδου της δημοσιογραφίας στη χώρα μας, η κατάσταση προσλαμβάνει το χαρακτήρα ιλαροτραγωδίας, καθώς οι πρωταγωνιστές των σκανδάλων μπλέκουν, όπως λέει και ο λαός, κυριολεκτικά τα μπούτια τους….. Αυτή την εντύπωση προκαλεί η διαπλοκή πολιτικής και δημοσιογραφίας, όπως τη βιώνουμε μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες μας καθημερινά εδώ και ένα περίπου μήνα».

Υπάρχουν ευθύνες και σε ποιο επίπεδο;

«Και βέβαια υπάρχουν ευθύνες που βαρύνουν, κατά την άποψή μου, πρωτίστως τον πρωθυπουργό της χώρας, προσωπική επιλογή του οποίου υπήρξε η τοποθέτηση του κ. Ζαχόπουλου στη θέση-κλειδί του γραμματέα του Υπουργείου Πολιτισμού. Δεν αρκεί η ανέξοδη ρητορεία  του κ. Καραμανλή περί διαφάνειας, για να υπάρξει εξυγίανση στη πολιτική ζωή της χώρας μας, ούτε και οι ανόητες δηλώσεις των εκπροσώπων του κυβερνώντος κόμματος ότι «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο». Όμως το περίφημο μαχαίρι δεν έχει αγγίξει καν το απόστημα, αφού κανένα από τα σκάνδαλα, όπως αυτά των υποκλοπών, των ομολόγων κλπ. δεν έχει αποκαλυφθεί, για να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι. Την κύρια ευθύνη, λοιπόν, για το κατάντιο της πολιτικής στη χώρα μας τη φέρνει η κυβέρνηση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν σωστά τη δουλειά τους, όταν από «τα πολλά δέντρα δεν βλέπουν το δάσος», επικεντρώνοντας την κριτική τους στα επιφαινόμενα της κρίσης και όχι στην ουσία που είναι η ίδια η λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Σε ό,τι αφορά τη στάση του περιώνυμου λαού μας, έχει προ πολλού μετατραπεί σε παθητικό θεατή μαζί και καταναλωτή των πολιτικών εξελίξεων, χωρίς την παραμικρή δυνατότητα παρέμβασης στα πολιτικά τεκταινόμενα. Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε όλοι μας από το λήθαργο της υποθηκευμένης στις τράπεζες δήθεν ευημερίας μας και θα αντιδράσουμε δυναμικά στον ευτελισμό της πολιτικής, διεκδικώντας δυναμικά τα δικαιώματά μας».

     

Η έννοια της ηθικής υπάρχει, έστω και για δείγμα σε οτιδήποτε αποτελεί φορέα εξουσίας σε αυτό το κράτος; Πώς βλέπετε το μέλλον της νέας γενιάς τα επόμενα χρόνια;

«Αποδεικνύεται καθημερινά ότι η έννοια της ηθικής στην άσκηση της πολιτικής αποτελεί μάλλον άγνωστη κατηγορία στη χώρα μας.  Κι αυτό αφορά το σύνολο της κοινωνίας μας, αρχής γενομένης από τον τρόπο που λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες μέχρι και τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα όλων των βαθμίδων, τα οποία, εδώ και χρόνια, καρκινοβατούν. Η νεολαία μας, εθισμένη και αυτή στο πνεύμα του ανταγωνισμού και του άκρατου ατομικισμού, αδυνατεί να μετουσιώσει σε πολιτική πράξη τις αγωνίες της που έτσι κι αλλιώς διατελούν σε υπολανθάνουσα κατάσταση. Ακόμη και εκείνοι οι νέοι που υποτίθεται είναι πολιτικοποιημένοι και θέλουν να δράσουν, παραμένουν εγκλωβισμένοι στα γκέτο των κομματικών παρατάξεων, κινδυνεύοντας με τον καιρό να υποστούν τις συνέπειες της πολιτικής λοβοτομής. Με την έννοια αυτή, κάθε άλλο παρά αισιόδοξος είμαι σε ό,τι αφορά το μέλλον της νέας γενιάς. Θέλω, ωστόσο,  να πιστεύω πως, όταν «φτάσει ο κόμπος στο χτένι», θα υπάρξουν αντιδράσεις, τουτέστιν μαζικές κινητοποιήσεις των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στη ζωή και στην ευτυχία, ενάντια στα κατεστημένα συμφέροντας της διαπλοκής και της μίζας».

Πού οφείλεται κατά τη γνώμη σας αυτή η αδιαφορία των πολιτών. Μήπως βρισκόμαστε ήδη στο κατώτατο σημείο που μπορεί να φτάσει μια κοινωνία; Υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον και ποιο θα είναι αυτό;

«Η πολιτική συμπεριφορά των πολιτών χαρακτηρίζεται από μια περίεργη αντίθεση. Ενώ γκρινιάζουν καθημερινά καταγγέλλοντας τη διαφθορά, την ανεργία, την ακρίβεια, την έλλειψη οργάνωσης και γενικά το φάσμα της φτώχειας που απειλεί ολοένα και ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, παραμένουν απαθείς. Η στάση αυτή καταδεικνύει ότι έχει διαρραγεί σε σημαντικό βαθμό ο ιστός που κάποτε συνείχε την κοινωνία μας, με αποτέλεσμα να λειτουργούμε πλέον όλοι μας ως κομπάρσοι των κομμάτων, έχοντας κατά νου το ατομικό και μόνον συμφέρον. Όπως είπα και παραπάνω, η ελπίδα  για ένα καλύτερο μέλλον προϋποθέτει πολιτική βούληση. Αυτό σημαίνει πως εμείς οι ίδιοι, εγκαταλείποντας τον πολιτικό  λήθαργο, και με τις μάνικες της λογικής και του κοινού συμφέροντος να καθαρίσουμε την κόπρο των πολιτικών σταύλων του εκάστοτε  κυβερνητικού Αυγεία».

Έχετε ζήσει και διδάξει σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας. Γιατί κράτη σαν τη Γερμανία, έστω και μερικές φορές με αργούς ρυθμούς, κοιτάζουν το μέλλον με διαφάνεια και καθαρότητα προς όφελος του λαού; Πού εντοπίζετε τη διαφορά με την Ελλάδα;

«Είναι αλήθεια πως η κατάσταση στη Γερμανία διαφέρει από αυτή που ζούμε εμείς στη χώρα μας. Όχι πως στη Γερμανία δεν υπάρχουν σκάνδαλα και δυσπραγίες σε ό,τι αφορά την οικονομία αλλά και την πολιτική της χώρας. Αναφέρω ενδεικτικά  τις μίζες στην περίπτωση της Σήμενς και πρόσφατα τις κρατικές  επιχορηγήσεις της Νόκια, η οποία, αφού τα «πήρε χοντρά», μεταφέρει τις εγκαταστάσεις της στη Ρουμανία με κριτήριο το συγκριτικό πλεονέκτημα του χαμηλού κόστους εργασίας στη χώρα αυτή. Εκείνο που σώζει τη γερμανική κοινωνία είναι η οργάνωση και η σωστή λειτουργία των μηχανισμών ελέγχου του κράτους, κάτι που στη χώρα μας αποτελεί ακόμη ζητούμενο. Είναι αλήθεια πως στη Γερμανία, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει (ανεργία, φτώχεια, κρίση του κοινωνικού κράτους κλπ.), υπάρχει σε σημαντικό βαθμό συλλογική συνείδηση, η οποία και ενεργοποιείται σε περιόδους κρίσης, προστατεύοντας έτσι, έστω και μερικώς, το κοινό συμφέρον. Θέλω να πιστεύω πως, συμμετέχοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα βρούμε, μαζί με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, το δρόμο της κοινωνικής αλλαγής, για μια Ευρώπη των λαών και των πολιτών, ενάντια στη διαφθορά και στην απαξίωση της πολικής που καλλιεργεί συνειδητά το παγκόσμιο κατεστημένο του οικονομικού και πολιτικού νεοφιλελεύθερισμού».