Της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Σαν φτωχοί συγγενείς, σαν επαίτες δεύτερης κατηγορίας αντιμετωπίσθηκαν ανέκαθεν στην Ελλάδα τα ομογενειακά μέσα ενημέρωσης , τα οποία πάσχουν πλέον απο τα εγγενή προβλήματα της συρρίκνωσης του ελληνόφωνου πληθυσμού στην ξένη αλλά και απο την επίθεση της δορυφορικής τηλεόρασης.

Ετσι τα ελληνόφωνα ομογενειακά μέσα γνωρίζουν μια αδιαμφισβήτητη κάμψη με κίνδυνο να χαθούν μέσα στην επόμενη εισκοσαετία, εαν δεν υπάρξει σοβαρή πρόνοια απο το μητροπολιτικό κέντρο και εαν δεν στηριχθούν απο τις ελληνικές επιχειρήσεις των ντόπιων ελληνικών κοινοτήτων.

Το ραδιόφωνο αναμφισβήτητα ζεί τη μεγαλύτερη κρίση όχι μόνο στα ομογενειακά μέσα αλλά στα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως, καθώς έχει εν πολλοίς εκτοπισθεί απο τη δύναμη του τηλεοπτικού λόγου και της εικόνας. Ενώ υπήρξε ο δυναμικός ιστός σύνδεσης των Ελλήνων στις ανα τον κόσμο παροικίες με την αναμετάδοση των ειδήσεων της κρατικής ραδιοφωνίας αλλά και με τα τοπικά προγράμματα αναφοράς στις δραστηριότητες του ελληνισμού, τελικά ακολουθεί φθίνουσα πορεία εκτοπισμένο προπάντων απο την ελληνική δορυφορική τηλεόραση.

Τα τηλεοπτικά ομογενειακά  προγράμματα με εξαίρεση τα μεγάλα κέντρα του Ελληνισμού (Νέα Υόρκη, Σίντνεϊ, Μελβούρνη) ποτέ δεν είχαν μεγάλη εμβέλεια γιατί μπήκαν αργά στη ζωή της ομογένειας και είχαν πάντοτε υψηλό  κόστος με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προγράμματα και ελάχιστοι ανα τον κόσμο ελληνόφωνοι τηλεοπτικοί σταθμοί. Ετσι, τα ελάχιστα που υπάρχουν, υφίστανται τον άνισο και ανελέητο πόλεμο της ελληνικής δορυφορικής τηλεόρασης με προοπτική την περαιτέρω συρρίκνωσή τους.

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά παραδόξως συνεχίζουν να επιβιώνουν σε μια εποχή που θα πίστευε κανείς πως λόγω της στροφής του κόσμου στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και λόγω της μη χρήσης της ελληνικής γλώσσας απο τη δεύτερη και τρίτη γενιά θα σημείωναν απέλπιδα πτώση.

Ο ομογενειακός τύπος λοιπόν φαίνεται να υπερέχει έναντι των ομογενειακών ραδιοτηλεοπτικών μέσων κι αυτό γιατί εδώ δίνονται οι συντεταγμένες και τα επι μέρους νέα των εκασταχού κοινοτήτων του Ελληνισμού. Οι εκδηλώσεις, οι γάμοι, οι θάνατοι, τα κοινωνικά γεγονότα αναγράφονται στις σελίδες των ομογενειακών εφημερίδων συνδέοντας τους Ελληνες μεταξύ τους.

Ταυτόχρονα, οι μεγάλες θεματικές ενότητες των περιοδικών που αφορούν σε προτρέτα Ελλήνων της δεύτερης και τρίτης γενιάς, αποτελούν πόλο έλξης για τους ομογενείς όλων των γενεών. Τέλος, η προσθήκη της ανα χώρα ομιλούμενης γλώσσας σε άρθρα και κείμενα προσελκύουν τις νέες γενιές των Ελλήνων.

Σίγουρα, η δορυφορική τηλεόραση έχει εισβάλει στη ζωή της ελληνικής ομογένειας απομακρύνοντάς την απο τις εστίες συνεύρεσης του Ελληνισμού. Τα καθημερινά σίριαλς και οι εκπομπές έχουν αποσπάσει τους Ελληνες απο τις συλλογικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να έχουν ατονήσει όλες οι ομογενειακές πρωτοβουλίες.

Θα πρέπει επιτέλους να γίνει συνείδηση τόσο στη μητροπολιτική Ελλάδα όσο και στο θεσμικό Ελληνισμό της Διασποράς πως τα ελληνικά ομογενειακά μέσα πρέπει να στηριχθούν άμεσα και αποτελεσματικά για να υποστηρίξουν τις συλλογικές δραστηριότητες των Ελλήνων της Διασποράς στις κατα τόπους κοινότητές τους. Είναι ο μόνος συνδετικός ιστός των Ελλήνων ομογενών μεταξύ τους αλλά και με τους κοινοτικούς οργανισμούς και την εκκλησία τους.

Αποτελεί, λοιπόν, πρωταρχικό καθήκον της ελληνικής πολιτείας, των κατα τόπους συλλόγων , των ιδιωτικών επιχειρήσεων αλλά και των ίδιων των Ελλήνων ομογενών να διαβάζουν, να ακούν και να παρακολουθούν τα ομογενειακά μέσα ενημέρωσης αν θέλουν να ανήκουν αυτοί και οι επίγονοί τους στη συνέχεια του μεγάλου Ελληνισμού της Διασποράς.

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη είναι δημοσιογράφος- συγγραφέας