Του Κώστα Μαυρίδη – ακαδημαϊκού
Στην πολιτική, οι διαφορετικές απόψεις -ακόμα και έντονα αντίθετες- είναι μέρος μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Η στρέβλωση γεγονότων όμως είναι σύμπτωμα πολιτικής ανεπάρκειας και σκοπιμοτήτων. Όταν δε, η στρέβλωση (ή αποσιώπηση) γεγονότων γίνεται από εκείνους που λόγω θέσεως ή όρων εντολής οφείλουν να λειτουργούν αμερόληπτα και να εκθέτουν τα γεγονότα ως έχουν, τότε τα πράγματα είναι επικίνδυνα.
Όσο περνά ο χρόνος, όλο και αποκαλύπτονται οι παγίδες από την πρόσφατη Έκθεση του ΓΓ/ΟΗΕ.
Για να είμαστε δίκαιοι, εκτός από τον Ρώσο αντιπρόσωπο στο ΣΑ/ΟΗΕ, ο άλλος που αντιλήφθηκε ανάμεσα στους πρώτους την ύπαρξη χρονοδιαγράμματος στην Έκθεση του ΓΓ ήταν ο Ν. Αναστασιάδης (Πρόεδρος ΔΗΣΥ), ο οποίος προ καιρού υποστήριζε την οριοθέτηση χρονοδιαγράμματος στις διαπραγματεύσεις. Σήμερα, πρέπει να είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος, ενώ εκείνοι που δεν ικανοποιήθηκαν από την Έκθεση επειδή διέγνωσαν κινδύνους (μαζί και ο Ρώσος αντιπρόσωπος), προφανώς δεν θέλουν λύση! Έτσι χαρακτηρίζονται στην ίδια την Έκθεση εκείνοι που βλέπουν την πραγματικότητα και αμφισβητούν τις προθέσεις του βρώμικου δίδυμου Πάσκο-Ντάουνερ.
Όμως, η ουσία γύρω από την Έκθεση είναι άλλη. Πέραν της έλλειψης νέων στοιχείων υπέρ της Ε/κ πλευράς και πέραν των αρνητικών αναφορών (σε «εκλογές στο νότο» και σε «εκλογή στον βορρά») που εξισώνουν «τα δύο συνιστώντα states» κατά παρέκκλιση προς τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΟΗΕ που καλούν όλους να απέχουν από πράξεις αναγνώρισης του ψευδοκράτους, υπάρχει το αίτιο που προκαλεί όλα αυτά τα συμπτώματα. Είτε αρέσει είτε όχι, κάθε πολιτική κρίνεται από το αποτέλεσμα της. Η Έκθεση του ΓΓ είναι άλλο ένα ζημιογόνο αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής γραμμής. Τέτοιες ζημιές δεν είχαμε ούτε όταν απορρίψαμε το σχέδιο Ανάν αντίθετα προς τις υποδείξεις τόσων ξένων (ΗΠΑ, Αγγλίας, Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και τόσων δικών μας (Σημίτη, Αναστασιάδη και λοιπών αφανέρωτων). Η ουσία λοιπόν είναι πως, η πολιτική γραμμή που ακολουθείται σήμερα μόνο ζημιές παράγει. Με αποτέλεσμα, κάθε φορά να τρέχουμε για να γλυτώσουμε με τις ελάχιστες ζημιές για να αποφύγουμε την συντριβή. Εν ολίγοις, η πολιτική του καλού παιδιού ή όπως κι αν ονομαστεί, αυτά παράγει και εμείς απλά διαχειριζόμαστε ζημιές.