Του Μάνου Οικονομίδη, ειδική συνεργασία με το Statesmen.gr

Με το ξεκίνημα του καινούριου έτους, η επικοινωνιακή πολιτική του Λευκού Οίκου αρχίζει να θυμίζει, και πάλι, καλοκουρδισμένη μηχανή. Το επιτελείο του Μπαράκ Ομπάμα, ή μάλλον όσοι απέμειναν από την ομάδα της νίκης, που οδήγησε τον πρώην Γερουσιαστή του Ιλινόις στη μεγάλη «αρπαγή» της εξουσίας, στις προεδρικές εκλογές του 2008, φαίνεται να ξαναβρίσκει τα… πατήματά του.

Μετά τις Ενδιάμεσες Εκλογές, που άφησαν πίσω τους συντρίμμια, και την κεντρική εξουσία στις ΗΠΑ «διχοτομημένη» ανάμεσα στον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο, οι επιτελείς του Μπαράκ Ομπάμα όρισαν ήδη την «ατζέντα 2012». Δηλαδή, τον οδικό χάρτη μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές, ώστε να διαμορφώσουν από τώρα το περιβάλλον για την επανεκλογή του σημερινού ενοίκου του Λευκού Οίκου.

Κάτι η υπογραφή της Συνθήκης Start για τα πυρηνικά, κάτι οι δηλώσεις για τη στράτευση των ομοφυλόφιλων, και κάτι ο «εθνικός συμβιβασμός» με τους Ρεπουμπλικανούς στον τομέα της οικονομίας, επιτρέπουν στον Μπαράκ Ομπάμα να εισπνεύσει καθαρό αέρα από μια δύσκολη καθημερινότητα, και να αρχίσει να χαράσσει στρατηγική εβδομάδων, αν όχι μηνών.

Η ετοιμότητα του επιτελείο του ωστόσο, επιβεβαιώθηκε από την άμεση αντίδραση στην παραφιλολογία για το κόστος των διακοπών του Μπαράκ Ομπάμα στη Χαβάη, μαζί με τη Μισέλ και τα παιδιά τους. Οι εφημερίδες και τα δίκτυα στις ΗΠΑ μετέφεραν την είδηση ότι το κόστος έφτασε στο 1,5 εκατομμύριο δολάρια, που προφανώς… καλύφτηκε από τον μέσο Αμερικανό φορολογούμενο.

Προκειμένου λοιπόν να αλλάξουν την ατζέντα, οι επικοινωνιολόγοι του Μπαράκ Ομπάμα πήγαν τη συζήτηση αλλού: Ανέφεραν τις δραστηριότητες χαλάρωσης και ξεκούρασης του Προέδρου, μαζί με την οικογένειά του, δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι… διαβάζει βιβλία. Και ονομάτισαν ένα συγκεκριμένο: Τη βιογραφία του Ρόναλντ Ρίγκαν.

Δηλαδή, του Προέδρου που οι Αμερικανοί θυμούνται και δακρύζουν. Για το γεγονός ότι «νίκησε» στον «Ψυχρό Πόλεμο», συμβάλλοντας στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και το ότι ήταν ο Ρεπουμπλικανός που λάτρευαν να… ζηλεύουν οι Δημοκρατικοί. Η δε περιπέτειά του με τη νόσο Αλτσχάιμερ, από την οποία και κατέληξε, τον κατέγραψε στο ιστορικό ασυνείδητο της Αμερικής ως «μαχητή», μέχρι την τελευταία στιγμή.

Κάπως έτσι, με την κοινή λογική της επίκλησης του συναισθήματος ενός λαού ο οποίος αρέσκεται στο… μελόδραμα, το επιτελείο του Μπαράκ Ομπάμα πέτυχε να σταματήσει τη συζήτηση για το… φέσι. Και έπεται συνέχεια.