Από τον Βασίλη Μπεσκένη, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Δηλαδή, για να καταλάβω… Μια κοινωνική ομάδα, επαγγελματική κάστα, συντεχνία, εργατική τάξη -όπως θέλετε πείτε τους αγρότες- δεν μπορεί να ασκήσει με διαφορετικό τρόπο το δικαίωμά του στην απεργία και αποφασίζει να παρκάρει τα τρακτέρ μέσα στη μέση της εθνικής οδού. Κι επειδή δεν ευνοείται γεωγραφικά, όπως π.χ. οι αντίστοιχοι συνάδελφοί τους του κάμπου που κόβουν τη χώρα στα δύο, θεωρούν ως προσφορότερη λύση να απομονώσουν τη χώρα από τον υπόλοιπο κόσμο, μπλοκάροντας το τελωνείο του Προμαχώνα.
Δεν εξετάζω το αν έχουν δίκιο ή όχι. Τα επιχειρήματα και τα λάθη όλων των πλευρών, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και μετά που έγιναν μόδα τα «μπλόκα της αγροτιάς», έχουν αναλυθεί επαρκώς και επισταμένα. Θα μείνω όμως στη «δικτατορικού περιεχομένου» ανακοίνωση που εξέδωσε -προφανώς κατόπιν άνωθεν εντολής- ο Αστυνομικός Διευθυντής Σερρών.
Διότι, όπως φαίνεται, το πρόβλημά μας δεν είναι ότι θα ξεροσταλιάζουν, ποιος ξέρει επί πόσο, οι φορτηγατζήδες που θα μεταφέρουν προϊόντα από την Ευρώπη προς την Ελλάδα και τανάπαλιν. Δεν είναι ότι θα ανατραπεί κάθε έννοια ελεύθερης διακίνησης προσώπων και αγαθών. Δεν είναι καν ότι θα ξαναγίνουμε ρεζίλι διεθνώς και θα ξανατρέχει να μιλάει τους αγρότες ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, μια και οι δικοί μας δεν τους καταδέχονται.
Οχι. Το πρόβλημά μας είναι μια απόφαση που μας ξαναγύρισε σαράντα χρόνια πίσω, επειδή η διατύπωσή της «κάτι μας θύμισε»… Και, για να ξέρουμε τι λέμε. Η απόφαση του Αστυνομικού Διευθυντή Σερρών είναι όχι μόνο απολύτως νόμιμη, αλλά και συνταγματικά κατοχυρωμένη. Αρθρο 11, παρ. 2. Ας του ρίξουν μια ματιά οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της Δημοκρατίας.
