Από τον Λουκά Γ. Κατσώνη, ειδική συνεργασία με την εφημερίδα “Αποκαλύψεις”
Τα δισεκατομμύρια που έχουν καταθέσει οι Ελληνες σε τράπεζες του εξωτερικού θα ήταν εξόχως επωφελές για την ελληνική οικονομία να βρουν -σε ένα ικανό ποσοστό τουλάχιστον- το δρόμο της επιστροφής στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Αν γινόταν αυτό, θα λυνόταν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας, αλλά και τα δεινά που αντιμετωπίζει ο εγχώριος τραπεζικός κλάδος και οι πελάτες του. Αλλωστε, η μεγάλη δύναμη μιας τράπεζας δεν είναι άλλη από την καταθετική της βάση.
Αλλά γιατί να έρθουν πίσω τα ελληνικά δισεκατομμύρια; Εχουμε σκεφτεί γιατί έφυγαν καταρχήν; Μα, έφυγαν διότι το ελληνικό κράτος δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που έχουν γερό κομπόδεμα και μπορούν να κάνουν τέτοιες επιλογές. Η συντριπτική πλειοψηφία έδιωξε τα λεφτά έξω «για μια ώρα ανάγκης» ή γιατί «πού ξέρεις τι μπορεί να ξημερώσει στους κυβερνώντες» ή γιατί, πολύ απλά, στην Ελλάδα οι καταθέσεις είναι ανοιχτές σε όποιον προσπαθήσει κάπως να βρει πόσα έχει κανείς στην τράπεζα…
Τα κριτήρια για το πού τοποθετεί κανείς τα χρήματά του είναι απολύτως ορθολογικά. Δεν έχουν να κάνουν ούτε με τον «πατριωτισμό» ούτε με το αν τα χρήματα είναι «μαύρα». Ειδικά για αυτό το τελευταίο οι κανόνες πλέον στο -πολιτισμένο- εξωτερικό είναι ίσως πιο αυστηροί από όσο στη χώρα μας. Φυσικά, υπάρχουν και χρήματα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι προϊόν παράνομης συναλλαγής. Αλλά, αυτά είναι τα λιγότερα, όπως εκτίμησε και ο γ.γ. του Υπ. Οικονομικών Δ. Γεωργακόπουλος…
Αρα, για να φέρει κανείς τα χρήματα πίσω θα πρέπει:
Πρώτον, να του διασφαλίσει ένα συμφέρον και να του δημιουργήσει ένα ασφαλές φορολογικό περιβάλλον. Π.χ., να εξαιρέσει της φορολογίας τα «επαναπατριζόμενα» κεφάλαια για μια τριετία διά νόμου, νόμου που δεν θα μπορεί να αλλάξει πριν να περάσουν τρία χρόνια!
Δεύτερον, να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στον καταθέτη ότι θα έχει απόλυτη και αποκλειστική δικαιοδοσία στα χρήματά του. Ούτε «πόθεν έσχες» ούτε τίποτα!
Τρίτον, να δώσει περαιτέρω κίνητρο (φορολογικό, επιδότησης επιτοκίου ή οτιδήποτε σχετικό), αφού η χώρα είναι σε κρίση και έχει απόλυτη ανάγκη από τα κεφάλαια αυτά.
Για να γίνουν τα παραπάνω, όμως, χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Οχι μόνο από τους σημερινούς (όπως και τους προηγούμενους) κυβερνώντες, οι οποίοι νομίζουν πως με επικοινωνιακούς εκφοβισμούς ή με φορολογημένες «αμνηστίες» θα επιτύχουν τον «επαναπατρισμό» των κεφαλαίων. Αλλά και από τους πολίτες εκείνους που (μη έχοντας χρήματα στο εξωτερικό) πιστεύουν ακράδαντα ότι όσοι έχουν λεφτά σε ξένη τράπεζα είναι αυτόματα «λαμόγια», κλέφτες του δημοσίου και γενικώς εγκληματίες.
Με τέτοιες παρωχημένες αντιλήψεις όχι μόνο τα ελληνικά κεφάλαια δεν έρχονται πάλι στην Ελλάδα, αλλά και καμιά ξένη επένδυση δεν πρόκειται να προσεγγίσει τη χώρα μας, όπως, βεβαίως, συμβαίνει τα τελευταία (πολλά) χρόνια.
