Βλέπω με πολύ χαρά τις ομαδικές προσπάθειες γιά μία Ελλάδα αρραγούς ενότητας και αλληλεγγύης, όπως, π.χ., εκείνη του Πατριωτικού Μετώπου, γιά την δημιουργία Καταναλωτικού Μη Κερδοσκοπικού Συνεταιρισμού Αγροτών-Καταναλωτών. Όπως επίσης και το «μέτωπο» των διοδίων.

Άλλη μία αξιόλογη ίσως ομαδική προσπάθεια είναι εκείνη του Γιώργου Κόκκα και της παρέας του: ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ – ΝΕΑ ΗΛΙΑΙΑ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011 (ώρα 13:00)! Ορίστε και η «Εκδήλωση Ενδιαφέροντος συμμετοχής στην Νέα Ηλιαία».

Όλες τους μαζί, αποτελούν βαθύτατα πολιτικές αντιδράσεις γιά την αποδοκιμασία του καθεστώτος αυτού που μας οδήγησε στην απόγνωση. Επίσης, παρόμοιες προσπάθειες από ομάδες Ελληνίδων και Ελλήνων, δείχνουν πως πολλές και πολλοί έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν τις αρνητικές επιπτώσεις του νυν πολιτικού συστήματος της κομματοκρατικής ολιγαρχίας ή πολυαρχίας, που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται σε πολιτεύματα, δήμους, σωματεία, κόμματα, κεντρικές επιτροπές, πολιτ-μπούρο και φυσιολατρικούς ομίλους της Ελλάδος, της Κύπρου και των ΗΠΑ.

Όπως, π.χ., η Καλλικρατική δομή διοίκησης, ένα κάκιστο αντίγραφο ενός άχρηστου κράτους που καταργεί τις εθνικές μας μνήμες και την τοπική πολιτική συνείδηση της κοινωνίας μας. Καλές οι αναλύσεις, οι θεωρίες, τα προλεταριάτα, οι αγορές και τα λοιπά και τα λοιπά, στην βράση όμως και στην πράξη ‘κολλάει το σίδερο’.

Καθόσον όμως παρόμοιες προσπάθειες από ομάδες Ελληνίδων και Ελλήνων παραμένουν μεμονομέμες, αποκομμένες από την συλλογικότητα, οι προσπάθειες τούτες μπορούν, ακούσια μεν, αλλά πολύ εύκολα δε, να εξυπηρετούν τα παράλληλα συμφέροντα του νυν πολιτικού συστήματος της κομματοκρατικής ολιγαρχίας ή πολυαρχίας. Πως;

Επειδή ο μοναδικός στόχος του νυν πολιτικού συστήματος είναι η αυτοσυντήρησή του μόνον, ως εναλακτικές λύσεις πολιτικού βίου, παρόμοιες προσπάθειες από ομάδες Ελληνίδων και Ελλήνων μπορούν να βοηθούν το νυν πολιτικό σύστημα να ξεγλυστράει την προβληματική κατάσταση, που αυτό το ίδιο έχει δημιουργήσει. Δεν το λέω εγώ τούτο, ένας αδαής ίσως μαθητής της αυθεντικής Αθηναίων δημοκρατίας.

Τούτα τα λέει ο φίλος και συνεργάτης μου, Δρ. Γιώργης Δ. Κοντογιώργης: «Βαθύτατα πολιτικές οι αντιδράσεις αποδοκιμασίας του καθεστώτος που μας οδήγησε στην απόγνωση…» ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ.

Είναι όντως η μόνη λύση, όχι μόνον γιά την Ελλάδα, αλλά και γιά άλλες χώρες, όπως, π.χ., οι ΗΠΑ, η «κατάργηση της Κομματοκρατίας και η συμμετοχή της Κοινωνίας στην πολιτική…». Ορίστε οι προτάσεις υπέρβασης της κρίσης που κάνει ο Δρ. Γιώργης Δ. Κοντογιώργης, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και π. Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου:
α) την κατάργηση της Κομματοκρατίας (πελατειακές σχέσεις, φαυλοκρατία, διαφθορά, λεηλασία και ιδιοποίηση δημόσιου αγαθού) και
β) την ένταξη της κοινωνίας στην πολιτική ώστε να ακούγεται η βούλησή της και να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη της (κοινή γνώμη) μέσω των συγχρόνων τρόπων επικοινωνίας.

Ακούτε κομματόσκυλα; Ναι εσείς που βλακωδώς μεν αλλά εκούσια συνεισφέρετε στην συντήρησή της κομματοκρατικής ολιγαρχίας ή πολυαρχίας, λειτουργώντας με τα λιανά κορμιά σας ως αναχώματα στην κατάργησή της και την συμμετοχή της κοινωνίας μας στην πολιτική. Ξεχνάτε ίσως πως είναι και δική σας η κοινωνία τούτη που η κομματοκρατική ολιγαρχία παθογενώς λεηλατεί και διαφθείρει, προς μία μάλλον ολική επαναφορά στην φαυλοκρατία του 19ου αιώνα.

Οι Έλληνες λόγιοι πάντα βαδίζουν από τον μύθο στον λόγο. Ποτέ αντίθετα. Στην προσωρινότητα της σύγχρονης εποχής μας όμως, μερικοί λόγιοι βαδίζουν από τον λόγο στην μύθο. Δείτε, π.χ., τι μας λένε ένας Γάλλος (Alexis-Charles-Henri Clérel de Tocqueville: http://en.wikipedia.org/wiki/Alexis_de_Tocqueville) και ένας Γερμανός (Seymour Martin Lipset: http://muse.jhu.edu/login?uri=/journals/journal_of_democracy/v011/11.1lipset.html), γιά τον μύθο της δήθεν αναπόδραστης αναγκαιότητας των πολιτικών κομμάτων.

Stop! Παρακαλώ ρωτήστε τον εαυτό σας: Ελλάδα ή κόμμα;