Του Κωνσταντίνου Βλαχοδήμου
Μέσα στην καταιγίδα της αρνητικής ενημέρωσης από τα ΜΜΕ δεν είναι παράδοξο το γεγονός μιας εξαπλωνόμενης ψυχικής και νευρικής κατάπτωσης των ατόμων της Ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα μια και η κυβέρνηση αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού και πνευματικού κόσμου αμφισβητείται και τα μηνύματα τους έχουν χάσει την αξιοπιστία τους, Μια μεγάλη προσπάθεια είναι αναγκαία για να μας θυμίσει ότι παρόλη την σοβαρότητα της κρίσης που διερχόμαστε η κοινωνία μας έχει πολλά θετικά ερείσματα που με πολύ κόπο και παρά τις ατασθαλίες του κομματικού κατεστημένου έχει χτίσει και αποτελούν ένα και το μοναδικό εφαλτήριο για ένα θετικότερο μέλλον για το έθνος. Για να ενεργήσουμε σαν μια άλλη Ισλανδία μας λείπει μόνον ένα στοιχείο, δυστυχώς δύσκολο να ξαναχτίσουμε γρήγορα, η κοινωνική συνοχή.
Με πολύ απλά λόγια, σαν απόφθεγμα στοιχείων διεθνών οργανισμών, διαθέτουμε μέσα και έξω από την χώρα αξιόλογους ανθρώπινους πόρους. Ό Έλληνας είναι από την φύση του οξύνους και ευρηματικός άνθρωπος. Εδώ δεν επιχειρείται κολακεία. Η εκτίμηση αυτή έχει έρθει πολλές φορές από ξένους ανθρωπολόγους που την συμπληρώνουν πάντα με την ατελείωτη λίστα των αδυναμιών της φυλής. Και αναγνωρίζουν την συνέχεια της φυλής από αυτά τα χαρακτηριστικά.
Έχουμε υποδομές μιας ανεπτυγμένης χώρας, επιχειρηματικό κεφάλαιο, ασύγκριτα υψηλό για μια χώρα δέκα εκατομμυρίων, όπως η ναυτιλία, μια μοναδική πολιτιστική κληρονομιά, τομέα υπηρεσιών με μοναδικά δυναμικά πλεονεκτήματα όπως ο τουρισμός και ένα κλίμα που μπορεί να στηρίξει μια γεωργία για παραγωγή των πλέον υψηλής ποιότητας προϊόντων για τον οικονομικά εύρωστό κόσμο. Τέτοια ερείσματα είναι σπάνια για μια μικρή χώρα και αν δεν τα κατασπαταλήσουμε η αφρόνως παραχωρήσουμε και εφόσον τα διαχειριστούμε χρηστά μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση της κοινωνίας σε αυτήν την δύσκολη στιγμή και να βάλλουν την χώρα σε μια ζηλευτή θέση ανάμεσα στα αλλά έθνη για τους άπονους μας.
Με τέτοια δεδομένα είναι προφανές ότι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα αρκεί να στρωθούμε στη δουλειά όλοι μας, πέρα από την προσπάθεια για τον άρτον τον επιούσιον, σε πράγματα που δεν κάναμε μέχρι τώρα και που γίνονται όλο και ποιο προφανή καθώς ο χρόνος κυλά. Όλα είναι δυνατά αν ο καθένας μας θελήσει και είναι πράγματα που αφορούν τον κάθε ένα. Και για το άτομο τίποτα από αυτά δεν είναι επαναστατικό η ακατόρθωτο. Απλώς χρειάζεται μεγάλη επιμονή και συνέπεια και γιαυτό με την υπάρχουσα νοοτροπία γίνονται μια πραγματική πρόκληση επιβίωσης του έθνους. Ένα περίγραμμα της προσπάθειας για τον απλό πολίτη ακολουθεί.
Να συμβάλλει ενεργά στην ανοικοδόμηση του πυρήνα της κοινωνικής συνοχής της ελληνικής κοινωνίας, της οικογένειας. Αυτού του δυναμικού πυλώνα που βοήθησε τόσες προηγούμενες γενεές να επιβιώσουν κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες ανέχειας και που αποσυντεθεί σήμερα στο βωμό του αδυσώπητου καταναλωτισμού.
Να συμμετάσχει ενεργά στην αναδόμηση της επιχειρούμενης περιφερειακής αναδιάρθρωσης και διαχείρισης των διατιθέμενων πόρων σε αυτό το επίπεδο με συμμετοχή σε εκκλησίες πολιτών που δραστηριοποιούνται στην επίβλεψη των δημοτικών και περιφερικών αρχόντων όπως σε πολλές άλλες χώρες.
Να απαιτήσει την εκ βάθρων αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης σε ένα σχήμα, μέγεθος και ποιότητα ανάλογα με το μέγεθος της χώρας, το δημιουργικό της δυναμικό και το επίπεδο κοινωνικής ανάπτυξης του Έθνους.
Να στηρίξει ενεργά, επιδιώκοντας με συμμετοχή σε σχετικές συζητήσεις είτε κατ` ιδίαν η σε δημόσιες συναντήσεις την πλήρη αναμόρφωση της παιδείας με δύο βασικούς στρατηγικούς άξονες. Έναν μεσοχρόνιο που αφορά στην μόρφωση της νεολαίας για να αντιμετωπίσει την σημερινή πραγματικότητα σε ένα παγκοσμιοποιημένο πλανήτη, οπλισμένη πάνω από όλα με την ανεκτίμητης αξίας εθνικής μας πολιτιστικής κληρονομιάς. Και έναν αμέσου ανάγκης για την αποτελεσματική επιμόρφωση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας που θα αντιμετωπίσει την πρόκληση επαγγελματικού αναπροσανατολισμού απροετοίμαστο καθώς οι οικονομικές δομές θα αναθεωρούνται εκ βάθρων και εξαιρετικά χρήσιμοι ανθρωπινοί πόροι θα απελευθερώνονται ιδίως από τον δημόσιο τομέα.
Ποιο πέρα, στον χώρο της εργασίας να προβάλλει την ριζική διαφορά ανάμεσα στη σκληρή δουλειά για το μεροκάματο που είχε σαν αξία την επιβίωση της οικογένειας κάποτε και του ενός εκατομμυρίου συν υπαλλήλων του δημόσιου τομέα που μέσα από συντεχνιακά μορφώματα αποδίδουν ελάχιστα και αμείβονται με παχυλούς μισθούς. Να απαιτήσει την δημιουργία διχτυού κοινωνικής ασφάλισης για τους αδύνατους και ιδιαίτερα φτωχούς συνταξιούχους, ανέργους και άτομα με ειδικές ανάγκες, Ειδική μέριμνα για επιχειρηματίες που προσπαθούν αλλά αστοχούν.
Να απαιτήσει την κατάρτιση εθνικού πλαισίου οικονομικής ανάπτυξης των δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας που δεν πρέπει να συγχέεται με σχέδια ανάπτυξης του κρατικού τέρατος όπως γίνεται μέχρι σήμερα και που μας κατέταξε στον πυθμένα της λίστας παραγωγικότητας παγκόσμια.
Να πιέσει για την συγκρότηση σχεδίου μετανάστευσης συμβατό με τις τάσεις στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κύριους άξονες αποτροπή μετανάστευσης της αναντικατάστατης νεολαίας μας και την πλήρη κοινωνική απορρόφηση ξένων που έχουν το δυναμικό να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη και που εγκαθίστανται στην Ελλάδα κάτω από καθαρούς κανόνες.
Να απαιτήσει την άμεση και με συνοπτικές διαδικασίες εφαρμογή ενός αποτελεσματικού πόθεν έσχες για όλους τους πολίτες με προτεραιότητα κραυγαλέες περιπτώσεις κατάχρησης δημόσιου χρήματος και νεοπλουτισμού.
Να πείσει για την επείγουσα δημιουργία αποτελεσματικού σχεδίου σύλληψης και διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και άλλων καταχρασμένων οικονομικών πηγών που σήμερα βρίσκονται στο απυρόβλητο προς εξασφάλιση πόρων για την εφαρμογή των ανωτέρω.
Και τέλος, αλλά εξόχου σπουδαιότητας στον πολιτικό στίβο, να ασκήσει την μέγιστη δυνατή πίεση στους λιγοστούς ανθρώπους που έχουν διατηρήσει την αξιοπρέπεια τους από κάθε πολιτικό σχήμα, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να προκαλέσουν έστω και αργά το πολιτικό γεγονός που θα επιτρέψει τον σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης με σημαντικά ενισχυμένες εξουσίες από το παρών κοινοβούλιο. Δεν είναι δυνατόν να μη συγκρίνει κανείς τους πολιτικούς που πέθαιναν στην ψάθα για το καλό της πατρίδας κάποτε με την σύγχρονη εικόνα του διαπλεκόμενου πολίτικου με μηδενικά εθνικά και ηθικά ερείσματα που καταλήγει αυτός και τα πλοκάμια του σε κατοχή πελώριας περιουσίας από δημόσιους πόρους χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο. Μια τέτοια κυβέρνηση να εξοπλιστεί με τα μέσα και τον χρόνο για την διαχείριση της παρούσης κρίσεως και να προχώρηση στην διαδικασία ουσιαστικής αναθεώρησης του ταλαιπωρημένου από εξουσιοθήρες Συνταγματικού Χάρτη της χώρας με σκοπό την πλήρη ανανέωση του πολιτικού κατεστημένου.
Εν κατακλείδι, ο απλός πολίτης να πάρει αυτό το μήνυμα, που είναι μήνυμα ελπίδας, να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του και να γίνει ενεργό μέλος στα κοινά. Και αυτή η συμμετοχή να ξεπεράσει τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας. Ο πολίτης να αναμίξει τα χνώτα του με τα χνώτα των συμπολιτών του. Πέρα από τις πολύ χρήσιμες ιστοσελίδες να κτίσει τις πραγματικές εκκλησίες του για να επιβάλλει την θέληση του που τόσο πολύ έχει παραμεληθεί λόγω της δικής του απαθείας. Ο καθένας να συνεισφέρει όσο μπορεί. Αυτό το λίγο θα κάνει την ουσιαστική διαφορά. Πρέπει να αντιληφτεί ότι το έθνος έχει πολλά πλεονεκτήματα και πόρους αλλά ότι απελπισμένος, μοιρολάτρης, ηττοπαθείς και απομονωμένος θα χαθεί. Όντας ενεργό μέλος μιας δεμένης οικογένειας, μιας εκκλησίας των πολιτών, ενός υγιούς εργατικού κινήματος που πρέπει να ξανακτίσει εκ βάθρων και της Ελληνικής κοινωνίας στο σύνολο της έχει τη δύναμη να αποφασίζει για το μέλλον του, δύσκολου, μακρινού και φτωχού αλλά αξιοπρεπούς. Πρέπει να δράσει άμεσα γι αυτό το συγκεκριμένο όραμα, ενεργά και με περίσκεψη αν θέλει να σώσει το μέλλον το δικό του, των παιδιών του και του έθνους.
