God Bless America!
Από τον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο
Νέα Υόρκη. 12 χρόνια, τώρα, σχεδόν 13 , στην Νέα Υόρκη μόνιμα, είχα ακούσει για την παρέλαση την Κυριακή του Πάσχα των Καθολικών στην 5η λεωφόρο αλλά ποτέ δεν έτυχε ή δεν επεδίωξα να πάω. Ούτε από περιέργεια. Ίσως γιατί έχω ζήσει μέσα από την ενασχόληση μου με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ 27 χρόνια τώρα, αλλά και ως θεολόγος το Πάσχα των Καθολικών μέσα από την μυστηριακή και την εκκλησιαστική ζωή της συντηρητικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Έχω βιώσει το Πάσχα με το κοινό εορτασμό της μεγαλύτερης ζωής της Χριστιανοσύνης, Ορθοδόξων και Καθολικών, για την νίκη του θανάτου με την Ανάσταση του Χριστού κατά πως διδάσκει το Χριστιανικό Δόγμα οι αρχές και η αλήθεια περί της υπάρξεως του Χριστού.
Έχω ζήσει το Πάσχα με την ευθυγράμμιση του εβραϊκού Πεσάχ( εβραϊκή λέξη που σημαίνει πέρασμα από την ερυθρά θάλασσα στην Γ η της Επαγγελίας του Μωυσή). Έχω ζήσει τέλος πάντων πολλές φορές το Πάσχα των Καθολικών και έτσι όπως το έχω ζήσει όλες αυτές τις φορές κάτω από διάφορες ευκαιρίες ίσως ασυνείδητα και στο υποσυνείδητο μου να πίστευα ότι κάτι παρόμοιο θα είναι και το Πάσχα των Καθολικών στην Νέα Υόρκη. Και ειδικά ανήμερα της εορτής στην μεγάλη θαυμαστή και κοσμοξακουστή 5η λεωφόρο στο Manhattan της Νέας Υόρκης. Λάθος. Μέγα. Τραγικό λάθος. Την είχα πατήσει άγρια…
Την απάντηση στο γιατί ποτέ μου, δεν επεδίωξα να πάω στην 5η λεωφόρο της ΝΥ να εορτάσω και εγώ ως Χριστιανός το Πάσχα των Καθολικών, ενστικτωδώς προφανώς , και χωρίς να ξέρω, όσο περίεργο και να σας ακούγεται, απορροφημένος γαρ όλα αυτά τα χρόνια στο σαράκι της έρευνας και της δημοσιογραφικής δουλειάς μου, την πήρα την Κυριακή 8 Απριλίου. Μια απάντηση που με έκανε να σκεφτώ πολλά και να αναθεωρήσω ακόμα περισσότερα…
Την Κυριακή του Πάσχα των Καθολικών… 8 Απριλίου του σωτήριου έτους 2012 έλαβα λοιπόν την απάντηση για πολλά που συμβαίνουν στην ισχυρή, μέχρι πρότινος υπερδύναμη όταν πήγα στο κέντρο της Νέας Υόρκης, στην 5η λεωφόρο προετοιμασμένος για να δω κάτι άλλο.
Δεν ξέρω τι, αλλά κάτι άλλο. Όχι πάντως αυτό που είδα. Όχι αυτό που με έκανε να κοιτώ ώρες ατέλειωτες με το στόμα ανοιχτό… όχι αυτό που έκανε την κάμερα να κολλήσει 10αδες φορές από τις συνεχείς φωτογραφίες. Αχόρταγο όντας το μάτι. Αχόρταγος και άπιαστος ο φακός. Αδυσώπητος. Αληθινός.
Χαμένος μπροστά στο θέαμα που αντίκρισα… συνέχισα να περπατώ. Να φωτογραφίζω άναυδος με την… αρμονικότητα της πολυπολυτισμικότητας αυτής της χώρας… σοκαρισμένος με αυτή, καθ αυτή την έννοια της παγκοσμιοποίησης. Προσωποποιημένη και διαπιστωμένη μέσα από αυτό το αρμονικό ήρεμο –σα να μη συμβαίνει τίποτα – πέρα δώθε γονιών. Παιδιών. Κληρικών. Ανώμαλων πάσης φύσεως. Gay. Λεσβιών. Ενχειρισμένων. Και άλλων βαρεμένων ψυχικά που βγήκαν να λιαστούν ανήμερα Κυριακής του Πάσχα των Καθολικών…
Όχι αυτό που με σόκαρε δεν είναι όλα αυτά που θα δείτε και εσείς αλλά η βαθιά. Βαθύτατη σήψη. Η υποκρισία μιας κοινωνίας που κρύβει μέσα της τραυματικές εμπειρίες αυτού που σήμερα από της εποχής του Σάμιουελ Χάντικτκον ονομάστηκε και μας προετοίμασαν, για αυτό που ελέχθη ως παγκοσμιοποίηση! Όχι αυτό που με προβλημάτισε, δεν είναι όλα αυτά που θα δείτε, όχι γιατί είμαι συντηρητικός και παραδοσιακών αξιών. Ούτε γιατί είμαι ηθικολόγος. Προς θεού ούτε ρατσιστής. Ίσα – ίσα έχουν την συμπάθεια μου και οι ντιγκιτάγκες. Άνθρωποι και αυτοί. Και οι αδελφές του ελέους. Αυτοί και αν είναι καλά παιδιά. Άκακα… Ούτε γατί το παίζω Χριστιανός. Μπούρδες όλα αυτά. Υποκρισίες. Μεγάλες. Ανοησίες. Όχι!
Ο Χριστός είναι μέσα στην καρδιά και τρόπος ζωής. Καθημερινό βίωμα. Όχι μακριοί σταυροί. Όχι μετάνοιες και κομποσκοίνια. Όχι! Ο Χριστός είναι κάτι άλλο! Πιο απλό και συνάμα πιο πολυσύνθετο.
Αυτό που είδα δεν έχει καμία σχέση με τις παραδοσιακές αξίες του χριστιανισμού. Καμία σχέση με Χριστό και εκκλησίες. Όμως ήταν εορτή για το Πάσχα των Καθολικών… ίσως αυτό που αποτυπώνει ο φακός της κάμερας να είναι αυτό το φοβερό “ God Bless America” με το οποίο αρχίζουν και κλείνουν όλοι τις ομιλίες τους εδώ στις ΗΠΑ όλοι. Από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο βλάχο ελληνικής καταγωγής προεδροπαράγοντα επίδοξο σωτήρα του έθνους…
Ίσως αυτό που είδα –και ξέρω ότι αυτό που λέω θα προκαλέσει αλλά έτσι είναι –εξηγεί πολλά για την ρωμαιοκαθολική «εκκλησία» τα ήθη τα έθιμα τις παραδόσεις της αλλά και για την βαθιά, βαθύτατη σήψη της και βύθισμα στην ανομία των συνεχών σεξουαλικών σκανδάλων. Σκάνδαλα που έκρυβε πολύ καλά στα σωθικά της και στα συρτάρια των αρχείων του Βατικανού. Σκάνδαλα με παιδεραστίες. Ασέλγειες σε παιδιά. Ανωμαλίες κάθε είδους. Παραποίηση της φύσης. Αλλοίωση της ανθρώπινης φύσης. Παραποίηση της ανθρώπινης διάστασης. Σκάνδαλα όπως αυτό που συγκλονίζει την περίοδο για ακόμα μια φορά την παραπαίουσα Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία… Θα αναρωτιέστε τι είναι αυτό που είδα; Τι είναι αυτό που με σόκαρε…; αυτό που είδα έπιασα και το έκανα ένα βίντεο.
Ένα βίντεο που αφήνει να μιλήσουν οι εικόνες. Πριν σας παραπέμψω να δείτε και εσείς μαζί μου αυτό που είδα ένα ερώτημα έχω μόνο που θα ήθελα να μου απαντήσει, και μάλλον ο μόνος αρμόδιος εκ μέρους των Ορθοδόξων είναι η Α.Θ. Παναγιότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη ο κ.κ. Βαρθολομαίος.
Με αυτή την παραπαίουσα «εκκλησία» Παναγιώτατε έχουμε και επιδιώκουμε διάλογο; Για αυτή την «Εκκλησία» αξίζει να δημιουργούνται κόντρες και ιερές ρήξεις στα σπλάχνα της Ορθοδοξίας;
Δείτε λοιπόν Παναγιώτατε το βίντεο αυτό. Παγώστε τις εικόνες. Σκεφθείτε. Και αναλόγως πράξετε…
και κάτι ακόμα. Το βίντεο μόλις το πήρε χαμπάρι η YouTube, δεν ξέρω αν έγινε με παρέμβαση ή κάρφωμα κάποιων αλλά μέσα σε λίγες ώρες το απαγόρεψε στην Αμερική…. τόση δημοκρατία… οπότε δείτε το όσοι μπορείτε εκτός Αμερικής.
{youtube width=”640″ height=”510″}q_4mBR73-iQ[/youtube]
