Ο θάνατος της 23χρονης ινδής φοιτήτριας που βιάστηκε ομαδικά σε λεωφορείο και υπέκυψε στα τραύματά της ανάγκασε επιτέλους μεγάλο μέρος της κοινωνίας της Ινδίας να αναρωτηθεί γιατί κακομεταχειρίζεται τόσο πολύ τις γυναίκες της. 
 
«Ποτέ δεν βιάζουν μια γυναίκα με υπόληψη στην Ινδία…» δήλωσε προκλητικά ο Μανοχάρ Λαλ Σάρμα, δικηγόρος των τριών από τους έξι κατηγορουμένους συμπυκνώνοντας τη νοσηρή νοοτροπία που θέλει το στίγμα και την ευθύνη ενός βιασμού να βαραίνει το θύμα. 

 
Χιλιάδες γυναίκες αλλά και αρκετοί άνδρες ξεπέρασαν τα στεγανά μιας αυστηρά πατριαρχικής παράδοσης όπου ο γιος είναι «ευλογία» και η κόρη «κατάρα». Κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας ότι δεν θα αρκεστούν σε άλλες καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις από την Πολιτεία. Αποτέλεσμα της ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης, μια ολοένα διογκούμενη μεσαία τάξη εκατομμυρίων Ινδών απαιτεί τα στοιχειώδη: όχι μόνο λεφτά και κοινωνικές παροχές αλλά παράλληλα ασφάλεια, με κάθε σεβασμό για το άλλο μισό του ουρανού, τις γυναίκες.

Η Ινδία του 1,2 δισ. κατοίκων θεωρείται η χειρότερη χώρα της ομάδας του G20 για να είσαι γυναίκα. Υπολογίζεται ότι κατά μέσον όριο μια Ινδή βιάζεται κάθε 21 λεπτά. Τι κι αν επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος, της προεδρίας της Κάτω Βουλής, τριών υπουργείων και πολλών μεγάλων επιχειρήσεων είναι γυναίκες ή αν μια ολόκληρη γενιά νεαρών γυναικών μορφώνεται και βγαίνει στον στίβο της εργασίας πιο δυναμικά από ποτέ;

Οι κόρες της Ινδίας κινδυνεύουν από τότε που βρίσκονται στη μήτρα της μάνας τους. Οι εκτρώσεις θηλυκών εμβρύων και οι δολοφονίες νεογνών κοριτσιών λαμβάνουν, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, διαστάσεις γενοκτονίας: υπολογίζονται σε περισσότερες από 750.000 ετησίως, ενώ δημιουργούν μια εντελώς άνιση αναλογία ανδρών και γυναικών. Η έλλειψη γυναικών οδηγεί σε απαγωγές και ένα σκλαβοπάζαρο δεκάδων χιλιάδων κοριτσιών που πωλούνται ως πόρνες, ως υπηρέτριες ή ως νύφες.
Κι όμως κάτι φαίνεται να αλλάζει. Επί δεκαετίες η πολιτική  στην Ινδία  ήταν θέμα κοινωνικών τάξεων, διακρίσεων και διαφθοράς. Το πιθανότερο είναι ότι η «γερουσία» της ινδικής  πολιτικής που επαφίεται σε ψηφοφόρους συντηρητικών επαρχιακών περιοχών θα παραμείνει στην εξουσία. Οι μεγάλες, αυθόρμητες διαδηλώσεις όμως με αφορμή τον βιασμό της 23χρονης και η προσοχή που προσείλκυσαν από τον διεθνή Τύπο έδειξαν την ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού νέων και μορφωμένων μεσοαστών που δεν ανέχονται πλέον μια εφιαλτική γραφειοκρατία που υπονομεύει κάθε στοιχειώδη λειτουργία του κράτους.
Καθώς τα αστικά κέντρα διογκώνονται και εκατομμύρια Ινδοί ξεφεύγουν από τις παραγκουπόλεις και την ακραία φτώχεια, υψώνονται φωνές που απαιτούν νέμεση, αξιοπρέπεια και εκσυγχρονισμό . Η νέα αυτή γενιά μοιάζει να μη φοβάται να εκφράσει τον θυμό της. Αμφισβητεί τις προθέσεις των πολιτικών που λένε «όλα θα πάνε καλά» και δεν κάνουν τίποτε για τα εγκλήματα βίας κατά των γυναικών.  Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι την τελευταία πενταετία τα πολιτικά κόμματα της ινδικής υποηπείρου κατέβασαν πολιτειακούς υποψηφίους που συμπεριελάμβαναν 27 υποψηφίους καταδικασμένους για βιασμό. Και μάλιστα οι έξι από αυτούς εξελέγησαν!
Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
«Οι άνδρες αλλάζουν, άρα υπάρχει ελπίδα»
Κάτι αλλάζει για τις Ινδές αργά αλλά σταθερά καθώς οι ινδοί άνδρες σπάνε το φράγμα της φτώχειας, των προκαταλήψεων και της έλλειψης παιδείας, εξηγεί  από το Βερολίνο η Γκόρι βαν Γκούλικ, μία από τις επικεφαλής για τα γυναικεία δικαιώματα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
 
Τι δείχνουν οι πρόσφατες διαδηλώσεις  με αφορμή τη δολοφονία της φοιτήτριας ;
«Το τραγικό αυτό περιστατικό ουσιαστικά πυροδότησε ένα κύμα αλλαγής. Ηταν ο καταλύτης μιας "επανάστασης" που δεν είχε ακόμη εκδηλωθεί. Μην απατάσθε, αυτό το περιστατικό απλώς έγινε διεθνώς γνωστό – τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνουν ίσως και καθημερινά. Πολλές και εξαιρετικές οργανώσεις γυναικείων δικαιωμάτων στην Ινδία έχουν πλέον στο πλευρό τους και πολλούς άνδρες. Η βία κατά των γυναικών δεν είναι πρόβλημα των γυναικών αλλά παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Τώρα ολοένα περισσότεροι άνδρες λένε: "Δεν θέλουμε μια κοινωνία όπου η μητέρα, η κόρη ή η αδελφή μας μπορεί να βιαστεί ομαδικά μέσα σε ένα λεωφορείο". Αλλά απαιτούνται σοβαρές μεταρρυθμίσεις και όχι "τσιρότα" όπως η επιβολή της θανατικής ποινής πού και πού».
 
Από πού πηγάζει ο μισογυνισμός στην Ινδία;
«Αυτό είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί εξαιτίας πολλών και πολύπλοκων παραγόντων οι οποίοι από κοινού συνθέτουν το πρόβλημα. Η βάση τους έγκειται στην αυστηρά πατριαρχική ινδική κοινωνία. Υπάρχει ένα σύνθετο σύστημα αξιών που υποβαθμίζει την αξία της γυναικείας υπόστασης ήδη πριν από τη γέννηση. Ο πρόσφατος βιασμός της 23χρονης έφερε με βροντερό τρόπο στην επιφάνεια το ερώτημα του τι αξίζει πραγματικά η ζωή μιας γυναίκας στην Ινδία, όπου διαπιστώνουμε τερατώδη ποσοστά βίας, σεξουαλικής βίας, οικιακής κακοποίησης και διακρίσεων – ακόμη και νομικά θεσμοθετημένων -, κυρίως στα πολυάριθμα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα».  
 
Βαρβαρότητα
Προικοθήρες και συζυγοκτόνοι
 
Το έθιμο της προίκας – ικανής να καταστρέψει οικονομικά μια φτωχή οικογένεια που θέλει να παντρέψει την κόρη της – μπορεί τύποις να έχει καταργηθεί αλλά ακόμη αποτελεί προαπαιτούμενο ενός γάμου, ενώ αφθονούν οι περιπτώσεις δολοφονίας μιας νύφης για να καρπωθεί ο γαμπρός την προίκα και έπειτα να προχωρήσει στην επόμενη νύφη.
 
Τράφικινγκ και «ομερτά»
 
Η διακίνηση γυναικών αυξήθηκε κατά 122% πέρυσι και οι απαγωγές ως και 19,4%, όσοι όμως αποτείνονται στις αστυνομικές αρχές για να διαμαρτυρηθούν τις περισσότερες φορές προσκρούουν σε ένα τείχος αδιαφορίας και μια συνωμοσία σιωπής που «μυρίζει» επικίνδυνα χρηματισμό από τους εμπόρους λευκής σαρκός.
 
250.000 βιασμοί τον χρόνο διεθνώς
 
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περίπου 250.000 γυναίκες βιάζονται κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο. Στην Ινδία κατά το 2011 αναφέρθηκαν περισσότερες από 24.000 περιπτώσεις (μόλις ένα κλάσμα του πραγματικού αριθμού) σημειώνοντας αύξηση της τάξεως του 9,2%. Το 94% των δραστών γνώριζαν τα θύματα, ενώ το 54,7% είναι 18 ως 30 ετών.