Του The Realist*
Μετά την πρώτη εκλογική του νίκη στις 25 του Γενάρη, ο κ. Αλέξης Τσίπρας πέρασε έξι μήνες διακυβέρνησης της χώρας πελαγοδρομώντας σε κάτι που ονόμασε σκληρή διαπραγμάτευση, την οποία σχεδίασε και υλοποίησε μαζί με τον Γιάνη Βαρουφάκη.
Όπως αποδείχθηκε από την άτακτη υποχώρηση στην οποία οδηγήθηκε στην ευρωπαϊκή σκηνή, υπογράφοντας ένα σκληρότατο τρίτο μνημόνιο, του οποίου τις τραγικές επιπτώσεις η ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμη εμπεδώσει, μόνο σκληρή διαπραγμάτευση δεν έγινε.
Αυτό που έγινε ήταν μια άσκοπη περιήγηση στη σφαίρα της ιδεοληψίας και της εικονικής πραγματικότητας από μια ομάδα προσώπων με ηγέτη ένα νεαρό βαθιά άπειρο πολιτικό. Η περιήγηση αυτή έχει στοιχίσει στη χώρα ανεπανόρθωτα και αυτό θα αρχίσει πολύ σύντομα να γίνεται εμφανές και κατανοητό.
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος, που πολύ εύστοχα ο κ. Τσίπρας και η ολιγομελής ομάδα που τον περιβάλλει προχώρησε τόσο σύντομα σε εκλογές. Ήξεραν ότι ήταν πολύ νωρίς για την ελληνική κοινωνία να αντιληφθεί την αυταπάτη στην οποία ζούσε.
Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Κέρδισε την εκλογική αναμέτρηση στην οποία επέλεξε ο ίδιος να οδηγήσει τη χώρα. Βέβαια με μια προσεκτική εξέταση των αποτελεσμάτων γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του διαθέτουν περίπου το 40%, του 50% του εκλογικού σώματος, με δεδομένη την πρωτόγνωρη για τα ιστορικά δεδομένα της χώρας αποχή.
Μια καθόλου ισχυρή επιβράβευση, παρά τα λεγόμενα περί του αντιθέτου, για τον χαρισματικό σαραντάρη Πρωθυπουργό, όπως τον χαρακτηρίζουν.
Ένα άλλο μεγάλο θύμα αυτού του τραγικού πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης του κ. Τσίπρα είναι η εξωτερική πολιτική και η υποχώρηση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων. Ένας τομέας στον οποίο τυχόν αρνητικές εξελίξεις είναι ανεπανόρθωτες.
Η ώρα της κρίσης για τον Πρωθυπουργό στον κρίσιμο αυτό τομέα έφτασε. Τα επόμενα εικοσιτετράωρα θα βρεθεί στην Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Και εκεί θα έχει συναντήσεις με τα “μεγάλα παιδιά”. Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και το επιτελείο του, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και οι αξιωματούχοι του “Φόγγι Μπότομ”, όπως οι μυημένοι αποκαλούν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά και ο Τούρκος Πρωθυπουργός, Αχμέτ Νταβούτογλου, δεν είναι, στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, τα τσικό τύπου Γιούνκερ, Σόϊμπλε, και Μοσκοβισί.
Καλό θα είναι ο κ. Τσίπρας να μεταβεί στη Νέα Υόρκη καλά προετοιμασμένος, όχι για να πετύχει κάτι, γιατί δεν μπορεί. Απλά, να είναι έτοιμος να μην χάσει κάτι λόγω απειρίας και άγνοιας κινδύνου.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Ουάσιγκτον, ο Λευκός Οίκος και κυρίως η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, έχουν βάλει πλώρη και επιθυμούν να υπάρξει πολύ σύντομα επίλυση του Κυπριακού. Δεν είναι καθόλου απίθανο, μάλλον αρκετά πιθανό, να υπάρξει προσπάθεια επιστροφής από την πίσω πόρτα και με άλλο περιτύλιγμα του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν. Σίγουρα η αμερικανική πλευρά θέλει να βάλει στο παιχνίδι ξανά την Τουρκία, αν και με τον Ταγίπ Ερντογάν είναι στην κυριολεξία “σκοτωμένοι”. Με βάση αυτό το δεδομένο τα ενεργειακά και η ΑΟΖ είναι στο ραντάρ της Ουάσιγκτον με όχι αρνητικό για την Άγκυρα πρόσημο. Ακόμη και στο μεταναστευτικό, η κοντόφθαλμη αμερικανική πολιτική θέλει να καταστήσει την Τουρκία συνομιλητή και όχι να την βάλει στο εδώλιο του κατηγορουμένου όπως κανονικά θα έπρεπε.
Πίσω από τα όμορφα λόγια στήριξης, τα κομπλιμέντα, και τις παράτες στο ίδρυμα Κλίντον, κρύβεται μια ενορχηστρωμένη στρατηγική της Ουάσιγκτον να επιτύχει στόχους που επιδιώκει για δεκαετίες στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Καλό θα είναι λοιπόν, με την ελπίδα ότι ο Πρωθυπουργός έχει εμπεδώσει πλέον ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, να κινηθεί στη Νέα Υόρκη με βάση τη λογική, «Φοβού τους …Αμερικανούς και Δώρα Φέροντας».
Η επανατοποθέτηση του κ. Κοτζιά στο Υπουργείο Εξωτερικών, αν και από τους υπάρχοντες στις τάξεις του κυβερνώντος συνασπισμού έχει την περισσότερη γνώση και εμπειρία στα θέματα αυτά, δεν εμπνέει και απόλυτη εμπιστοσύνη, αν και στο Κυπριακό έχει σωστές και εθνικές θέσεις. Αυτά που κατά καιρούς έχει πει και πράξει για διάφορα θέματα να δημιουργούν ανησυχίες στους συμμάχους της χώρας.
Το μοναδικό αντίδοτο που έχει στη διάθεσή του ο Πρωθυπουργός για να αντιμετωπίσει τις Σειρήνες που θα βρει απέναντί του είναι να δώσει προσοχή σε μερικούς καλούς Έλληνες διπλωμάτες. Να ακούσει προσεκτικά τις συμβουλές τους και να τους κάνει να αισθανθούν ότι μπορούν να μιλήσουν ελεύθερα και να του δώσουν αφιλτράριστη άποψη και συμβουλή.
Ένας Πρωθυπουργός άπειρος, με το χέρι απλωμένο και την οικονομία της χώρας του στα τάρταρα, εάν διαθέτει έστω και ελάχιστη σοβαρότητα πρέπει σε τέτοιο μεγάλο γήπεδο και απέναντι σε βιρτουόζους του είδους, να ακολουθήσει την παραδοσιακή πολιτική των Ιταλών στο ποδόσφαιρο, το «Κατενάτσιο». Στην πρώτη εμφάνιση στο τραπέζι των μεγάλων παιδιών, βλέπε, άκου, χαμογέλα, σώπα.
**To διαβάσαμε στην ιστοσελίδα mignatiou.com
