Η άλλη όψη του προσφυγικού
Ό,τι ισχύει στην οικονομία, ισχύει δυστυχώς και στην προσφυγική κρίση. Όσο υπάρχει ζήτηση θα υπάρχει και προσφορά. Ο εμφύλιος στη Συρία ωθεί, για παράδειγμα, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες πιστεύουν ότι η φυγή τους στην κεντρική Ευρώπη θα τους δώσει ευκαιρία όχι μόνο να γλιτώσουν από ένα πόλεμο, αλλά και να ζήσουν καλύτερα από κάθε άποψη. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για ολόκληρη αγορά διακίνησης, η οποία ζει από την μεγάλη ζήτηση απελπισμένων ανθρώπων.
Καταρχήν είναι οι διακινητές. Με δεδομένο, τον αριθμό των μεταναστών διαπιστώνουμε ότι το κέρδος των διακινητών σε ετήσια βάση μπορεί να κινείται σε επίπεδα που υπερβαίνουν το 1 δισ. Και φυσικά πρόκειται για κυκλώματα που αρχίζουν απο την χώρα προέλευσης και καταλήγουν στην χώρα προορισμού.
Σε κάθε φάση αυτού τους ταξιδιού εμφανίζονται νέοι “πάροχοι” οι οποίοι ζητούν χρήματα για να περάσουν τους προσφυγές στην επόμενη στάση. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου οι τιμές των κομίστρων υπακούουν στους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης.
Όσο πιο δύσκολη είναι η διέλευση τόσο ανεβαίνει το κόμιστο. Για αυτό πολλοί ειδικοί επισημαίνουν: «Η καταπολέμηση των διακινητών είναι πολύπλοκη. Δεν είναι δύσκολο να γίνεις διακινητής. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί ευκαιριακοί.
Οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει μαζί του έναν ή δύο μετανάστες και να τους περάσει με τρένο από το Καλαί στο Ντόβερ εισπράττοντας περίπου 1.500 ευρώ».Αποκαλυπτικά είναι πρόσφατα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία το κύκλωμα διακίνησης απο το Αφγανιστάν πρός την Ευρώπη διαθέτει επαγγελματικές δομές υψηλού επιπέδου και η δράση του εκτείνεται πέραν της Τουρκίας, στην Ελλάδα, την Ιταλία ακόμη και τη Γαλλία.
Αλλά δεν είναι μόνο το παράνομο χρήμα.Σε όλους τους σταθμούς της διαδρομής των προσφύγων μέχρι τον τελικό προορισμό οι τοπικές οικονομίες επηρεάζονται. Για παράδειγμα στην Τουρκία,σύμφωνα με πληροφορίες διεθνών ΜΜΕ, οι πρόσφυγές τροφοδοτούν την μαύρη αγορά εργασίας ενώ κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον τζίρο που αφορά στην κάλυψη βασικών αναγκών τους (στέγαση και σίτιση) καθώς και τις δαπάνες μεταφοράς. Και φυσικά ανάλογη είναι η εικόνα σε όλες τις περιοχές που παραμένουν.
Ακόμα και στην Γερμανία ο τζίρος που βασίζεται στο προσφυγικό δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιευει η “DW” πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις να κάνουν «χρυσές» δουλειές με τους πρόσφυγες. Η Γερουσία στο Βερολίνο επικρίθηκε έντονα την προηγούμενη εβδομάδα όταν αποκαλύφθηκε ότι δόθηκαν 238.000 ευρώ στην εταιρεία McKinsey για παροχή συμβουλών σχετικά με την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Αλλά και απο κατασκευαστές κοντέινερ για την στέγαση των προσφύγων, μέχρι και ιδιοκτητες ακινήτων που φιλοξενούν πρόσφυγες επωφελούνται.
Πολλοί δήμοι δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της στέγασης και προσφέρουν για παράδειγμα σε ιδιώτες 50 ευρώ τη βραδιά για κάθε μετανάστη που φιλοξενούν , όπως συμβαίνει στο Βερολίνο. Δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να επωφεληθούν όσο περισσότερο γίνεται.
Πολλές είναι πάντως οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της στέγασης των προσφύγων και όχι μόνο. Μια από τις πιο γνωστές είναι η European Homecare. Στην ιστοσελίδα της αναφέρεται ότι απασχολεί 1.500 εργαζόμενους και προσφέρει υπηρεσίες για περισσότερους από 16.000 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε 100 καταλύματα.
Η Homecare έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ που δεν ασχολείται μόνο με την στέγαση αλλά και με την εκμάθηση της γλώσσας από τους πρόσφυγες και την επαφή τους με τις αρχές. Έχει μάλιστα κατασκευάσει και ένα ειδικό λογισμικό. Το κέρδος της από το 2012 έως το 2013 διπλασιάστηκε στα 1,4 εκατομμύρια ευρώ.
