(Χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα)
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Όσο και αν το σύνολο των Πολιτών αυτής της Χώρας (Ελλάδας) συμπιέζεται και εμπαίζεται συνεχώς από ποικίλα προβλήματα και κυβερνήσεις, όσο και αν τα ληστρικά αδιέξοδα τούς οδηγούν σε μια ντε φάκτο απογυμνωτική οικονομικά κατάσταση, όσο και αν τα εθνικά μας προβλήματα βρίσκονται στο παρασκήνιο -κι εκεί οι καραγκιόζηδες προσπαθούν να δώσουν… λύσεις στα κρυφά-, όσο κι αν η διαφθορά κάθε πλέον στιγμή, σαν μόνιμη «Αποκριά» με τους μασκαράδες της, δίνει τα πολυδιάστατα βόρβορα στίγματά της, το μόνο που έχει απομείνει, για τους ιδιαίτερα συμπιεζόμενους Πολίτες, είναι κάποιες γιορταστικές «εκτονώσεις»-ελπιδοφόρα διέξοδα που εξακολουθούν να δίνουν έναν ξέχωρο τόνο, όπως αυτή που πλησιάζει, των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Σ' αυτές τις μέρες εναποθέτουν τις ελπίδες τους προσδοκώντας μια μέρα καλλίτερη.
Στη «σύγχρονη» εποχή μας, αυτή που «καπνίζει» σαν φουγάρο καρβονομηχανής και μεταβάλει τον καπνό σε κοινωνική αιθαλομίχλη, σ' αυτή την αιθαλομίχλη που ακμάζει ο μερκαντιλισμός σακατεύοντας ήθη, αξίες και έθιμα, την πρώτη θέση κατέχει η φιοριτούρα, η οποία, τούτες τις μέρες, «ντύνει» γιορτινά τα άψυχα, αδιαφορώντας για τα έμψυχα αν και κατά πόσο μπορούν να επισκεφτούν την πλούσια σε ύλη …αγορά τους.
Αυτό το γιορταστικό μένος βλέπουμε αυτές τις μέρες στις στολισμένες πλατείες, στους δρόμους, στα καταστήματα που εκεί περιμένουν να περάσει όλη η «καπνισμένη» κοινωνία για να αφήσει τον οβολών της.
Όλες οι κατηγορίες των κοινωνικών τάξεων…δηλαδή ποιες κατηγορίες, βασικά δυο έγιναν, άντε να προσθέσουμε και των συνανθρώπων μας μεταναστών, λαθραίων και νομίμων. Όπως και να 'χει το πράγμα, η διαγραμμένη ή αδιάφορη απ' την άρχουσα τάξη κατηγορία, «στολισμένη» και από ρατσιστικό «κάλλος», λιτά ή πάμφτωχα ή και με την απόλυτη στέρηση ενός γιορταστικού τραπεζιού, η κατηγορία αυτού του φτωχόκοσμου, στο άδειο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι θα εναποθέσει τις υπερδιαχρονικές ελπίδες!
Στη συνέχεια, για τους έχοντες, θα αρχίσει το φαγοπότι, το γλεντοκόπημα σε Α` κατηγορίας ή πολλών αστέρων κέντρα διασκέδασης, σε καζίνο να παίξουν την τύχη τους και σε άλλα αξιόλογα θέρετρα για ολιγοήμερες διακοπές. Θα ανταλλάξουν δώρα, αμοιβαίες υποσχέσεις και παν απ' όλα λόγια αβρότητας έτσι που να βρίσκονται και στο πνεύμα των γιορταστικών ημερών.Αυτή λοιπόν (ποιος δε την ξέρει) είναι η μια «κατηγορία» ή αλλιώς ελίτ που, κατά γενική ομολογία, δε θα μπορούσε να περνάει και καλλίτερα.
Η άλλη κατηγορία -έχει και χαϊδευτικό όνομα- ο «όχλος» ή εν πάση περιπτώσει η κατηγορία που υποδιαιρείτε σε πολλές άλλες κατηγορίες οι οποίες κι αυτές θα πάνε στις πλατείες να δουν τις φάτνες και τα στολισμένα δέντρα, θα σεργιανήσουν στους επίσης στολισμένους δρόμους με περίσσιο φωτισμό των Δήμων -πληρωμένο και από τον «όχλο»-, θα περάσουν και από τα μαγαζιά για τα απαραίτητα και κάποιοι αφήνουν τα παιδάκια τους στο σπίτι…
Αυτή η πανσπερμική κατηγορία των συνανθρώπων μας, που η πορεία τους μέσα στο χρόνο είναι διαχρονική, συμπεριλαμβάνεται από ανέργους, από «συνταξιούχους», από αστέγους, από γονείς που τα παιδιά του έχουν εγκλωβιστεί στους ιστούς των ναρκωτικών, από μητέρες που οι κόρες τους γινήκανε πόρνες, από νηστικούς και κουρελιάρηδες που ανακατεύουν τα σκουπίδια για να βρουν κάποια… ελπίδα σκουληκιασμένη ή σαπισμένη για τα στομάχια τους και τα κορμιά τους, αλλά και άλλοι γονείς που τα παιδιά τους βρίσκονται σε… σωφρονιστικά καταστήματα για να… σωφρονιστούν καθώς και οι άμοιροι… λαθρομετανάστες που για την κατάστασή τους φταίει ο εγκληματικός, ραδιούργος και μισητός, «πολιτισμένος» κατά τ ' άλλα κόσμος, που αυτές τις μέρες θα γιορτάσει και απ' των «ταγών» τα μηνύματα θα σφύζει ο τόπος.
Σ' αυτή λοιπόν τη «σύγχρονη»κοινωνία που ακμάζει ο μερκαντιλισμός ξεκληρίζοντας ήθη, έθιμα και αξίες, μια σύγχρονη» εποχή που δε γνωρίζουμε ποιος μένει στο πάνω διαμέρισμα, χανόμαστε… Σε αόρατα κάστρα, όπως κατάφερε η τεχνολογία να τα καμουφλάρει, καλύπτονται οι μεγιστάνες του πλούτου (και μεγιστάνας σημαίνει ληστής) αδιαφορώντας για τα πάντα. Κλεισμένοι στα πιο αιμοβόρα και απ' το Μεσαίωνα κάστρα τους, καταστρώνουν τα μελλοντικά και ασύδοτα σχέδιά τους.
Αν και οι κάθε είδους γιορτές (εθνικές, πολιτιστικές, τοπικές, παραδοσιακές, ιστορικές, θρησκευτικές και άλλες) σταδιακά ατονούν και περιθωριοποιούνται και ο χαρακτήρας τους είναι πλέον εμπορικός, βέβαιο είναι πως αυτές οι γιορτές κράτησαν λαούς και έθνη στα πόδια τους.
Για όλα τα παραπάνω, η περιθωριοποίηση του Πολιτισμού, είχε ως αποτέλεσμα πρώτον: τη δημιουργία, επικράτηση και συντήρηση των «σύγχρονων» καπιταλιστών και των απόρθητων κάστρων τους και δεύτερον την επίσης δημιουργία, επικράτηση και συντήρηση των διαμελισμένων τάξεων και συμπύκνωσή τους σε όχλο. Γι' αυτό λέμε χανόμαστε…! Και προς πάσα κατεύθυνση πάντα φωνάζουμε:
«Μην κρατάτε τα κάστρα σας κλειστά. Οι πολιορκητές, έτσι ή αλλιώς, θα σας πολιορκούν κάθε μέρα.
Ανοίξτε τις πόρτες σας να περάσει το φως. Για να δείτε ότι έτσι όπως πάμε, χανόμαστε. Στις πλατιές στεριές, που λέγεται κόσμος, χανόμαστε.
Ένας κόσμος που είναι μπροστά μας, δίπλα μας, πάνω – κάτω, δώθε – πέρα και μες στην ψυχή μας.
Ένας κόσμος που δεν αφήνεται να πέσει η σκιά του πάνω μας και πίσω μας.
Για να μπορεί να φέξει των πλατιών στεριών τις ράχες κι ανάπνες.
Αυτές τις στεριές, που λεν πως είναι φωτισμένες. Είναι; Ή μένουν στο σκοτάδι;
Αυτό που ένα μέρος του κόσμου σαν κόκκος στην άμμο παράγει;
Μα εσύ, αγωνίσου με όλους μαζί.
Κι ο άλλος κι οι άλλοι κι οι δώθε κι οι πέρα.
Θα δεις, όλοι θα δούμε, πως κάποια στιγμή.
Το λιτό φως μας θ' αστράψει και θα λάμψει πέρα ως πέρα…»(ΒΦ 1998)
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα -Δεκέμβρης 16 2007 pelasgos@fasoulas.de http:\\www.fasoulas.de
