Η αλήθεια είναι ότι το ήθελα αλλιώς αυτό το Σαββατοκύριακο. Περίμενα ότι θα ξεκινήσει με μια νίκη της Ελλάδος επί της Νότιας Κορέας – μιας ισοπαλίας έστω!- και θα ολοκληρωνόταν με ένα ανάλαφρο ξεφύλλισμα των κυριακάτικων εφημερίδων. Από την Κορέα χάσαμε –σχεδόν ξεφτιλιστήκαμε- και οι εφημερίδες ήταν πολύ βαριές για Ιούνιο. Το τελειωτικό χτύπημα το πήρα όταν έπεσαν στα χέρια μου τα «Επίκαιρα» και η Δανειακή Σύμβαση μεταξύ Ελληνικής Κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης – Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ξέρετε, ελπίζω, για τι σας μιλάω.
Για να πάρει τον Μάιο την πρώτη δόση των 20 δισεκατομμυρίων (14.5 από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 5.5 από το ΔΝΤ) από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ που έχει συμφωνήσει, η Ελλάδα υπέγραψε άρον άρον μια Δανειακή Σύμβαση με πολλά ψιλά γράμματα. Και τώρα – αυτή την Κυριακή !- το πλήρες κείμενο της Σύμβασης ήταν μπροστά μου. 140 σελίδες Α4! Ανάμεσα σε αυτές οι δεσμεύσεις της Ελλάδας για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ιδού λοιπόν τι θα συμβεί (και πότε θα συμβεί!):
– Εφαρμογή μεταβλητών απολαβών έτσι ώστε οι μισθοί να αντικατοπτρίζουν την παραγωγικότητα σε επίπεδο επιχείρησης – Δεκέμβριος του 2010.
– Αύξηση της ευελιξίας στο ωράριο εργασίας – Δεκέμβριος του 2010.
– Ίδρυση μιας Ενιαίας Αρχής Πληρωμών (…) με στόχο να συγκεντρωθούν σε μια αρχή οι πληρωμές των μισθών προς τους Δημόσιους Υπαλλήλους σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης – Δεκέμβριος του 2010.
– Μείωση 20% του διοικητικού βάρους με βάση τα δεδομένα του 2008 και υποβολή σχετικής έκθεσης εφαρμογής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Σεπτέμβριος του 2011.
– Παράταση της περιόδου μαθητείας για νέες θέσεις εργασίας στο ένα έτος – Δεκέμβριος του 2010.
– Αύξηση του ελάχιστου κατωφλιού (threshold) για τη ενεργοποίηση όρων ομαδικών απολύσεων – Δεκέμβριος του 2010.
– Μείωση του συνολικού επιπέδου αποζημιώσεων (…) για όλους τους εργαζόμενους – Δεκέμβριος 2010.
– Διασφάλιση ότι οι κατώτατοι μισθοί της τρέχουσας περιόδου θα παραμείνουν αμετάβλητοι σε ονομαστική αξία για 3 χρόνια – Δεκέμβριος 2010.
– (…) Ετήσιος υπολογισμός χρόνου εργασίας και μείωση στις υπερωριακές αμοιβές – Δεκέμβριος 2010.
– Μέχρι το Δεκέμβριο του 2015 συνταξιοδότηση στη ηλικία των 65 ετών για όλους – Ιούνιος 2010.
– Αύξηση της απαιτούμενης ηλικίας για συνταξιοδότηση των γυναικών στον δημόσιο τομέα στα 65 χρόνια μέχρι το 2013 – Σεπτέμβριος 2010.
– Απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων – Ιούνιος 2011.
– (…) Σχέδιο εξυγίανσης του κλάδου των σιδηροδρόμων (…) συμπεριλαμβανομένης της πώλησης ακίνητης περιουσίας / γης και άλλων περιουσιακών στοιχείων – Ιούνιος 2010.
Αρκετές βέβαια από αυτές τις (70 συνολικά – εγώ ξεχώρισα τις 13) μεταρρυθμίσεις, τις έχουμε ήδη πληροφορηθεί. Κάποιες έχουν συζητηθεί και κάποιες όχι. Κάποιες ήταν αναγκαίες και κάποιες μας επιβλήθηκαν. Κάποιες φαίνονται άδικες και κάποιες διορθώνουν αδικίες. Όλες όμως τώρα πρέπει να υλοποιηθούν. Αυτή άλλωστε είναι η δέσμευση της Βουλής προς τους Δανειστές μας. Οι πολιτικοί, τα συνδικάτα, οι επιχειρηματίες, οι διανοούμενοι, οι δημοσιογράφοι, πρέπει «να πάψουμε να κλαίμε πάνω από το πτώμα» και να προχωρήσουμε. Υπάρχουν χιλιάδες μικρές λεπτομέρειες που θα καθορίσουν αν οι μεταρρυθμίσεις θα μας απελευθερώσουν ή θα μας βουλιάξουν. Και αυτές οι «λεπτομέρειες» πρέπει να ορισθούν από την κοινωνία και όχι από τους γραφειοκράτες των υπουργείων. Και μην μου πείτε «έλα μωρέ, μια υπόσχεση ήταν που δώσαμε στους Ευρωπαίους και στο ΔΝΤ για να πάρουμε τα ευρώ, μην τρελαθούμε κιόλας», γιατί εδώ μιλάμε για Δανειακή Σύμβαση με Δανειστές και Δανειολήπτες. Στα ψιλά γράμματα της οποίας έχει προβλεφτεί ότι «ούτε ο Δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα), ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας (…)!».
