Του Σταύρου Θεοδωράκη, protagon.gr
Και όταν στην Βουλή καταλήξουν ποια κυβέρνηση ήταν πιο δημοκρατική, του γέρο Καραμανλή ή του γέρο Παπανδρέου, να βγει κάποιος να το ανακοινώσει στους «Αγανακτισμένους». Γιατί με αυτό το μαράζι ξημεροβραδιάζεται ο κόσμος στο Σύνταγμα. Αυτή είναι η αγωνία και όλων των υπολοίπων Ελλήνων. Το ’75 ή το ’81 είχαν περισσότερες ελευθερίες, περισσότερα δικαιώματα, περισσότερες ευκαιρίες; Έλα ντε; Και μετά μπορούμε να συγκρίνουμε τον Παπάγο και τον Πλαστήρα. Να φτάσουμε μέχρι το 21 αλλά και στην Αρχαία Ελλάδα εν ανάγκη. Αθήνα ή Σπάρτη; Θήβα ή Άργος; Ποιοι ήταν οι πιο δημοκράτες και ποιοι οι πιο πατριώτες;
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Βουλή μαλώνει για κάτι που κανέναν δεν ενδιαφέρει. Έτσι συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα. Ή θα χασμουριούνται ή θα κοκορομαχούν. Και βεβαίως ουδόλως νοιάζομαι για τον καυγά του Πάγκαλου με τον Τασούλα. Ούτε για το γκρέμισμα της συναίνεσης που ανακοίνωσε ο Σαμαράς, ούτε για τον θρίαμβο της Δημοκρατίας που διαπίστωσε ο Βενιζέλος μόλις ο ΝΔ επέστρεψε στην Βουλή (πού τα βρίσκει και τα λέει ο Βενιζέλος;). Εκείνο που με νοιάζει είναι ότι για άλλη μια φορά δεν ειπώθηκε τίποτα για την ταμπακιέρα. Όχι μόνο χθες το βράδυ, άλλα και τις τρεις ημέρες στη Βουλή, άκουγες μόνο χιλιοειπωμένες γενικότητες. Ήταν στραβό το κλίμα πλάκωσε και ο … φόβος των «Αγανακτισμένων» με αποτέλεσμα κανείς να μη λέει τίποτα συγκεκριμένο. Ούτε για τις αποκρατικοποιήσεις, ούτε για τις ΔΕΚΟ, ούτε για τις απολύσεις στο Δημόσιο, ούτε για τους νέους φόρους και τα νέα δάνεια, ούτε βέβαια για τις σπρωξιές που δεχόμαστε στη Ευρώπη – και ο Σαμαράς θα είχε να πει πολλά επί αυτού. Μόνο «είμαστε αναγκασμένοι», «εμείς θα τα κάναμε καλύτερα», «μην τολμήσετε να τα κάνετε».
Ή «είμαστε υπεύθυνοι», «είσαστε ανεύθυνοι», «είσαστε συνυπεύθυνοι». Μπλα μπλα δημοκρατία. Μπλα μπλα πατρίδα. Μπλα μπλα αντίσταση. Όλα τα σενάρια που συζητούν για μας στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες, τη Νέα Υόρκη αλλά και όλες οι sos «λεπτομέρειες» που συζητούν οι «τροϊκανοί» με την κυβέρνηση – αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση – είναι σαν να μην υπάρχουν. «Να μην προκαλέσουμε κιόλας» όπως «σύστηνε» και ένας πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ στους συνδαιτυμόνες του, στο καφενείο της Βουλής, για να εισπράξει οικουμενικά νεύματα συγκατάβασης. Ας πάει λοιπόν η μπάλα στην εξέδρα και εμείς ας μαλώσουμε για το παρελθόν που μας … ενώνει.
