Η ομιλία του υποψήφιου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργου Λιλλήκα- Λεμεσός, 22 Μαΐου 2012
___________________________________________
«Θα ήθελα, προτού καταθέσω την εισήγησή μου, να μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω δυο ξεχωριστούς φίλους. Ευχαριστώ θερμά τον αγαπητό φίλο Άριστο Χρυσοστόμου, που είχε την ευγενή καλοσύνη να αποδεχθεί την πρότασή μου όπως προσφωνήσει και συντονίσει την αποψινή εκδήλωση. Θερμές ευχαριστίες εκφράζω και προς τον επίσης αγαπητό φίλο, Καθηγητή Βαγγέλη Κουφουδάκη, που για δεύτερη φορά, μέσα σε σύντομο χρόνο, ως πραγματικός συμπαραστάτης του Κυπριακού Ελληνισμού, ταξίδευσε από την Αμερική, για να μας φωτίσει με τους τεκμηριωμένους προβληματισμούς του.
Η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί τη μεγαλύτερή μας κατάκτηση. Η διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική της οντότητα αποδείχθηκε ότι αποτελεί την αποτελεσματικότερη ασφάλεια για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Η επιβίωση και το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού είναι ταυτισμένα με την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό έχουμε ιστορικό χρέος να την προασπίσουμε ως κόρη οφθαλμού, αλλά και να την ενισχύσουμε.
Σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετωπίζει μια σειρά από κρίσιμα προβλήματα. Σε μια περίοδο που η Τουρκία την αμφισβητεί και επιβουλεύεται τα κυριαρχικά της δικαιώματα, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αντιμέτωπη με μια πολυδιάστατη κρίση: Κρίση οικονομική, κρίση των θεσμών, αλλά και κρίση πολιτικής κουλτούρας.
Η μέχρι πριν από 4 χρόνια ισχυρή και υγιής Κυπριακή οικονομία, αντιμετωπίζει σήμερα μια βαθειά κρίση με τραγικές κοινωνικές συνέπειες. Τα τεράστια πλεονάσματα μετατράπηκαν σε δυσβάστακτα χρέη και ελλείμματα.
Οι ψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης μετατράπηκαν σε ύφεση. Οι δημοσιονομικοί μας δείκτες είναι χειρότεροι και από αυτούς που είχαμε κατά την περίοδο της Τουρκικής εισβολής. Η ανεργία μαστίζει την Κυπριακή κοινωνία. Αποστερεί από τους νέους μας το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα: αυτό της εργασίας. Οι νέοι μας δεν έχουν τη δυνατότητα και τις ευκαιρίες να προσφέρουν στην κοινωνία με τις γνώσεις, τις ιδέες και το δυναμισμό τους. Οι νέοι μας βλέπουν σήμερα τα όνειρά τους να βάφονται με το γκρίζο χρώμα της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας. Οικογένειες αναγκάζονται να διακόψουν τις σπουδές των παιδιών τους. Συνταξιούχοι δυσκολεύονται να επιβιώσουν και προσφεύγουν σε εκκλησιαστικά ή λαϊκά συσσίτια.
Δεν είναι αυτή η Κύπρος που οραματιζόμαστε. Αυτή η τραγική κοινωνική εικόνα αποτελεί όνειδος. Μας πληγώνει, γιατί ο λαός μας αξίζει καλύτερης μοίρας.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις διακόπτουν τις εργασίες τους αυξάνοντας τον πληθυσμό των ανέργων. Η έλλειψη ρευστότητας, το ψηλό κόστος του δανεισμού από τις Τράπεζες, η μειωμένη κατανάλωση εξαναγκάζει τις επιχειρήσεις μας να μειώνουν μισθούς και προσωπικό. Οι ψηλές τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και η γραφειοκρατία επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Καθιστούν τη βιομηχανία μας και τις υπηρεσίες μας μη ανταγωνιστικές. Ο τραπεζικός μας τομέας κλονίζεται και συμπαρασύρει μαζί του νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Ασφαλώς η κρίση αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη διεθνή οικονομική κρίση και εν μέρει στην κρίση της Ελλάδας. Ευθύνη, όμως, φέρουν και οι Κυβερνώντες, γιατί ολιγώρησαν. Γιατί δεν πήραν έγκαιρα τα αναγκαία μέτρα που θα απάμβλυναν τις διαστάσεις του προβλήματος. Γιατί, αντί να θωρακίσουν το κράτος και την οικονομία, αυτοϊκανοποιούντο με δηλώσεις του τύπου «η κρίση θα μας πιάσει ξώπετσα»!
Τελικά, η κρίση μας πήρε το κεφάλι! Και δυστυχώς η αντίδραση της Κυβέρνησης εξαντλείται σε περικοπές μισθών και νέες φορολογίες. Μια συνταγή που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα και τη βύθισε σε ακόμα βαθύτερη ύφεση. Ευθύνη, όμως, φέρουν και εκείνοι που εμφανίστηκαν ως σωτήρες των τραπεζών, για να τις οδηγήσουν, με την κακοδιαχείριση τους, στα σημερινά χάλια. Ευθύνονταν όμως, και εκείνοι που τους προσφέρουν πολιτικές ομπρέλες, με το αζημίωτο βέβαια. Από την άλλη, μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι πρεσβευτές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, της πολιτικής της απορρύθμισης. Της πολιτικής εκείνης που περιόρισε τον κρατικό έλεγχο και επέτρεψε τις καταχρήσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα που είναι η αιτία της κρίσης. Σήμερα οι πρόδρομοι και οι πρεσβευτές τις απορρύθμισης καμώνονται τους απορημένους και τους ανήσυχους. Η κρίση δεν ξεπερνιέται με ιδεολογικές φόρμουλες ούτε και με δογματικές προσεγγίσεις.
Απαιτούνται ρεαλιστικές και δημιουργικές προτάσεις που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η ένταξή μας στο Μηχανισμό Στήριξης δεν αποτελεί λύση αλλά καταστροφή. Δεν θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, αλλά στην κατάργηση της Κύπρου ως επιχειρηματικό κέντρο. Θα μας καταστήσει οικονομικά και κατά συνέπεια πολιτικά εξαρτημένους, με επιπτώσεις ακόμα στο Κυπριακό. Και, δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στα σκαλοπάτια του Μηχανισμού Στήριξης.
Η Κυπριακή Δημοκρατία βιώνει σήμερα και μια βαθειά κρίση θεσμών. Αναξιόπιστες πολιτικές, αναχρονιστικές πρακτικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς της Πολιτείας. Ο εξευτελισμός της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας των νέων, μέσα από το σύστημα πελατειακών σχέσεων, απαξίωσε το πολιτικό σύστημα στα μάτια των πολιτών. Η μετατροπή των πολιτών από πρωταγωνιστές σε πελάτες και θεατές δημιούργησε ένα αίσθημα πικρίας και αποτροπής προς την πολιτική. Οι πολιτικές και κομματικές παρεμβάσεις στη λειτουργία των Ανεξάρτητων Κρατικών Θεσμών, υπόσκαψε την αξιοπιστία τους και κλόνισε την εμπιστοσύνη των πολιτών. Η μικροψυχία και η άρνηση της ανάληψης πολιτικής ευθύνης σε κρίσιμα ζητήματα και σοβαρά συμβάντα, φούντωσε το κίνημα της απογοήτευσης και της οργής. Αποτέλεσμα τούτου, σχεδόν ένας στους τρεις πολίτες επέλεξαν την αποχή από τις τελευταίες εκλογικές διαδικασίες, ως μέσο διαμαρτυρίας.
Το αίτημα της αλλαγής, των ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, του εκσυγχρονισμού του Κράτους και του πολιτικού μας συστήματος αποτελεί σήμερα παλλαϊκό αίτημα.
Η αλλαγή, όμως, δεν έρχεται με την αποχή. Η αλλαγή έρχεται με τη συμμετοχή!
Και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν οι πολίτες. Είναι με την ενεργό συμμετοχή τους που θα φέρουν την ανατροπή. Η αποχή εξυπηρετεί τα κομματικά κατεστημένα. Μην πιστεύετε στα κροκοδείλια δάκρυα τους. Όσοι πολίτες θέλουν την αλλαγή, την πραγματική αλλαγή, όσοι πολίτες θέλουν να χαράξουμε μια νέα πορεία, πρέπει να μετατρέψουν την απογοήτευση και την οργή τους σε ανατρεπτικό κίνημα. Όπλο τους η ψήφος την ώρα της κάλπης.
Μην φοβάστε να “βγείτε από το μαντρί γιατί θα σας φάνε οι λύκοι”, όπως κάποιοι λένε. Οι “λύκοι” δεν έχουν πια δόντια. Απόδειξη η δική μου παρουσία ενώπιων σας. Αντίθετα, όσοι μείνουν στο μαντρί, έστω με διαμαρτυρία, κινδυνεύουν να τους “φάνε οι βοσκοί”.
Οργή λαού οργή Θεού. Αυτή είναι η σημασία της Δημοκρατίας. Η δύναμη της αλλαγής βρίσκεται στα χέρια των πολιτών. Στα χέρια σας. Αξιοποιείστε την!
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Κρίσιμες είναι οι εξελίξεις και στο Κυπριακό. Όχι μόνο ως προς την υπό εκκόλαψη λύση, αλλά και ως προς την πολιτική κουλτούρα που καλλιεργήθηκε μέσα στο λαό μας. Η μίζερη κουλτούρα της ηττοπάθειας στηρίζεται στο ‘δεν μπορούμε’ και σε μια περίεργη θεωρία περί ‘εφικτού’.
Με τα «δεν μπορούμε το ένα, δεν μπορούμε το άλλο» κάποιες πολιτικές ηγεσίες οδηγούν τους πολίτες στην μοιρολατρία και την αυτοεγκατάλειψη. Η κουλτούρα του «δεν μπορούμε» τραυμάτισε την αυτοπεποίθηση και το δυναμισμό που χαρακτήριζε τον Κυπριακό Ελληνισμό. Τα «δεν μπορούμε» ένα μόνο στόχο έχουν: Να κάμψουν τις αντιστάσεις μας. Να μας οδηγήσουν σε λύσεις του Κυπριακού που θα καταλύουν την Κυπριακή Δημοκρατία για ένα «νέο Συνεταιρισμό από δύο Συνιστώντα Κράτη». Λύσεις που θα εδράζονται και θα διευρύνουν τα δεδομένα του ’74. Λύσεις που αφαιρούν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες από τους Κύπριους πολίτες και προσφέρουν τη δυνατότητα στην Τουρκία να εκτουρκίσει την Κύπρο, μέσα από ένα νόμιμο εποικισμό. Λύσεις που εξισώνουν αριθμητικά το 18% με το 82% του πληθυσμού. Λύσεις που καταλύουν κάθε αρχή της Δημοκρατίας, για να επιβάλουν ένα αναχρονιστικό διχοτομικό καθεστώς με ρατσιστικές διακρίσεις και φιλοσοφία.
Το 2004, μας έλεγαν πως «δεν μπορούμε να απορρίψουμε το Σχέδιο Ανάν γιατί θα είχαμε νέα Μικρασιάτικη Καταστροφή». Γιατί ήταν η ‘τελευταία ευκαιρία’. Κι’ όμως, με το περήφανο ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα το απορρίψαμε. Και τι έγινε; Η Κυπριακή Δημοκρατία έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γίναμε πιο ισχυροί. Τα ίδια μας έλεγαν και όταν το 2005 ξεκινούσαμε τις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες μας: ‘Δεν μπορούμε’ να κάνουμε τις έρευνες γιατί θα προκαλέσουμε την αντίδραση της Τουρκίας και αυτό εμπεριέχει κινδύνους. Σήμερα οι ίδιοι οι πολιτικοί χαίρονται γιατί έχουμε κοιτάσματα φυσικού αερίου. ‘Δεν μπορούμε’ να ζητήσουμε κυρώσεις κατά της Τουρκίας μας έλεγαν το 2006, γιατί κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, αφού απαιτείτο ομοφωνία από τους 27 Εταίρους μας. Κι’ όμως, στις 11 Δεκεμβρίου το 2006 πετύχαμε ομόφωνες κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Τις μόνες κυρώσεις που έχει υποστεί η Άγκυρα. Κυρώσεις που τώρα που οι Βρετανοί και σύμμαχοι τους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιχειρούν να παρακάμψουν με περίεργες και παράτυπες διαδικασίες μέσα από την λεγόμενη «Θετική Ατζέντα». Διαδικασίες που δυστυχώς αποδέχθηκε ή με την ανοχή της επέτρεψε και η Κυπριακή Κυβέρνηση.
Το ‘Δεν μπορούμε’ δεν αρμόζει στον Κυπριακό Ελληνισμό. Δεν συνάδει με την ιστορία και τους αγώνες μας. Σ’ εμάς αρμόζει μόνο το «μπορούμε»!
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι μια ιστορία γεμάτη από συνωμοσίες, ξένες παρεμβάσεις, συγκρούσεις και πολέμους. Ούτε το 1964, ούτε το 1974 η Τουρκία κατάφερε να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Ούτε και οι μηχανορραφίες που μας οδήγησαν στο Δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν πέτυχαν την κατάλυσή της. Ο πατριωτισμός και η αγωνιστικότητα του Κυπριακού Ελληνισμού, όπως και η εμπνευσμένη ηγεσία του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς της Τουρκίας και των Αγγλο-Αμερικάνων συμμάχων της.
Το παράδοξο είναι, πως αυτοί που το 2004 αποδέχθηκαν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτοί που είναι διατεθειμένοι ακόμη και σήμερα να διαπραγματευθούν λύση που να καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία, διεκδικούν την Προεδρία της. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία, πολιτικοί να θέλουν να ηγηθούν του κράτους τους, για να το καταλύσουν.
Απέναντι στα μοιρολατρικά «δεν μπορούμε», εμείς προτάσσουμε το αγωνιστικό «μπορούμε»!
Μπορούμε και οφείλουμε να βγάλουμε την Κύπρο από την οικονομική κρίση. Και θα βγούμε από την κρίση με πολιτικές ανάπτυξης και όχι συνταγές ύφεσης. Προσφέροντας κίνητρα στους Κύπριους και ξένους επιχειρηματίες για να επενδύσουν. Μόνον έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Να δώσουμε στους νέους τη δυνατότητα να αναπτύξουν τη δική τους επιχείρηση, μέσα από την αναβίωση του προγράμματος «Νεανική Επιχειρηματικότητα». Με την παροχή χορηγιών και τεχνοκρατικής στήριξης από το κράτος.
Να αξιοποιήσουμε ποικιλόμορφα τους υδρογονάνθρακές μας, όχι μόνο για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και εξαγωγή του σε υγρή μορφή. Να δημιουργήσουμε σύγχρονες μονάδες υψηλής τεχνολογίας, για μεταποίηση του Φυσικού Αερίου σε στερεά μορφή. Έτσι θα δημιουργήσουμε επιπλέον ευκαιρίες εργοδότησης στους νέους μας. Να δημιουργήσουμε κέντρα ερευνών εφαρμοσμένης τεχνολογίας στον τομέα της ωκεανολογίας. Μόνον έτσι θα μπορέσουν οι νέοι επιστήμονές μας να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους και να συμβάλουν στη δημιουργία μιας σύγχρονης βιομηχανίας.
Να εκσυγχρονίσουμε τις δομές του κράτους, αξιοποιώντας τη σύγχρονη τεχνολογία και σύγχρονες μεθόδους διοίκησης, για να καταστήσουμε τη δημόσια υπηρεσία και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα παραγωγικό και την οικονομία μας ανταγωνιστική. Για να εξυπηρετούνται γρήγορα και με απλές διαδικασίες οι πολίτες. Για να μην υπάρχει φοροδιαφυγή. Να στηρίξουμε τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μας, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας. Να εκσυγχρονίσουμε το νομοθετικό μας πλαίσιο στο χρηματοπιστωτικό τομέα, για να ανακτήσουμε τη χαμένη μας ελκυστικότητα και να καταστήσουμε την Κύπρο ξανά διεθνές κέντρο παροχής υπηρεσιών: χρηματοπιστωτικών, ιατρικών, εκπαιδευτικών.
Να αξιοποιήσουμε τις προοπτικές εσόδων από τους υδρογονάνθρακές μας, με τρόπο που να επωφεληθούν από αυτό το θείο δώρο και οι γενιές του μέλλοντος. Η Νορβηγία αποτελεί φωτεινό παράδειγμα που πρέπει να μιμηθούμε. Μου είναι ακατανόητη η απόφαση της Κυβέρνησης να εμπλέξει το ΔΝΤ στο ζήτημα διαχείρισης των υδρογονανθράκων μας. Θα μας κοστίσει εκατομμύρια ευρώ χωρίς οποιοδήποτε όφελος για τον τόπο. Εκτός κι αν κάποιοι αποφάσισαν να μας βάλουν στο Μηχανισμό Στήριξης από την πίσω πόρτα και στα κρυφά.
Μπορούμε, έχουμε υποχρέωση να καταστήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία οικονομικά ανεξάρτητη και ισχυρή. Η οικονομική εξάρτηση οδηγεί στην πολιτική εξάρτηση και στον περιορισμό της κρατικής μας κυριαρχίας.
Μπορούμε, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την αυτοπεποίθηση του λαού μας. Να ανατρέψουμε την κουλτούρα της ηττοπάθειας. Να εμπνεύσουμε την αγωνιστικότητα και τη διεκδικητικότητα στο λαό μας. Να δώσουμε ξανά ελπίδα και προοπτικές στους πολίτες μας. Να αποβάλουμε τα φοβικά σύνδρομα που μας οδηγούν στη διαπραγμάτευση των όρων παράδοσής μας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία ενισχύθηκε μετά το 2004. Η Κυπριακή Δημοκρατία, μπορεί να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο με τη σωστή αξιοποίηση του Φυσικού Αερίου μας. Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στοχεύσουμε μ’ ένα πολυεπίπεδο στρατηγικό σχεδιασμό.
Μπορούμε να διαμορφώσουμε καλύτερες συνθήκες και προϋποθέσεις για επίλυση του Κυπριακού. Για να έχει νόημα, όμως, η λύση πρέπει να ανατρέπει τα κατοχικά δεδομένα. Να οδηγεί σε μια Κύπρο ελεύθερη με Δημοκρατικό πολίτευμα. Μια Κύπρο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα και θα διασφαλίζει την ευημερία όλων των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι των ξένων. Δεν επιδιώκουμε περιορισμό των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων συμπατριωτών μας. Αλλά ούτε είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε περιορισμό των δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων.
Για να είναι βιώσιμη η λύση πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στα όνειρα των νέων ανθρώπων. Αυτών που θα τη βιώσουν και θα την εφαρμόσουν. Πρέπει, ακόμα, να ανταποκρίνεται στους κανόνες της Δημοκρατίας και τις σύγχρονες αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για να πετύχουμε αυτή τη λύση θα πρέπει να εξαναγκάσουμε την Τουρκία να εγκαταλείψει τους επεκτατικούς της στόχους έναντι της Κύπρου. Να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη πολιτική της υιοθετώντας μια συναινετική προσέγγιση. Κι’ αυτό δεν πρόκειται να το πετύχουμε με την πολιτική ‘του καλού παιδιού’. Ούτε με την ικανοποίηση των απαιτήσεων της Τουρκίας. Όσο εμείς υποχωρούμε, τόσο πιο αδιάλλακτη γίνεται η Άγκυρα. Δοκιμάσαμε αυτή την πλάνη για 35 χρόνια, και βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής.
Ενόσω η Τουρκία διατηρεί την υφιστάμενη πολιτική της, η δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού είναι ανέφικτη. Η μόνη εφικτή λύση υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και με την πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων από μέρους μας, είναι λύση Τουρκικών προδιαγραφών και δεν μπορώ να διανοηθώ Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας που θαναι διατεθειμένος να υπογράψει τέτοια λύση.
Τις τελευταίες ημέρες, ακούγοντας τις ομιλίες κάποιων πολιτικών, οπαδών του Σχεδίου Ανάν, έχω την εντύπωση πως διαβάζουν δικά μου κείμενα. Δεν με ενοχλεί η υιοθέτηση θέσεων και προτάσεων μου. Μάλλον θα με ικανοποιούσε, αν οι προθέσεις τους ήταν ειλικρινείς. Αν είχαν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αν ήταν αξιόπιστοι. Δυστυχώς, όμως πρόκειται απλά για μια προεκλογική μετάλλαξη που στόχο έχει την εξαπάτηση των πολιτών. Η Κύπρος δεν σηκώνει άλλους πειραματισμούς. Οι πολίτες απαιτούν αξιοπιστία, συνέπεια και ειλικρίνεια.
Αν θέλουμε να πετύχουμε λύση, που να διασφαλίζει την επιβίωση μας και την συνέχιση της παρουσίας μας στην Ιστορία πρέπει να αλλάξουμε στρατηγική.
Να υιοθετήσουμε μια διεκδικητική στρατηγική η οποία να δημιουργεί σοβαρό κόστος στην Τουρκία. Μια στρατηγική που θα ενισχύει και θα θωρακίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και θα καθιστά άλλους στρατηγικούς στόχους της Άγκυρας ανέφικτους. Μόνον έτσι η Τουρκία θα αλλάξει πολιτική. Όταν η συνέχιση της κατοχής θα της είναι ασύμφορη.
Η διεκδικητική στρατηγική που προτείνω είναι και ρεαλιστική και εφικτή. Βασίζεται πάνω στους πιο κάτω άξονες:
Πρώτο: Να αποσύρουμε όλες τις διαχρονικές μας υποχωρήσεις και να διαπραγματευτούμε το Κυπριακό από μηδενική βάση. Με τις διαχρονικές μας υποχωρήσεις έχουμε ξεπεράσει κάθε όριο ασφάλειας για το Κυπριακό ελληνισμό. Συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που σήμερα βρίσκονται οδηγεί σε εθνική αυτοκτονία.
Δεύτερο: Να απαιτήσουμε παράλληλη διαπραγμάτευση με την Τουρκοκυπριακή πλευρά αλλά και με την Τουρκία, για να επανεύρει το Κυπριακό τον πραγματικό του χαρακτήρα ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Οι διακοινοτικές συνομιλίες επιτρέπουν στην Τουρκία να απεκδιθεί των ευθυνών της. Μετέτρεψαν το Κυπριακό σε δικοινοτικό πρόβλημα κατανομής των εξουσιών. Πτυχές, όπως, η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων, η κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων είναι ζητήματα που μόνο η Τουρκία μπορεί να διαπραγματευθεί.
Τρίτο: Να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας προσφέρει η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Να ενισχύσουμε τον ρόλο της Κύπρου με την ενεργό συμμετοχή μας στις Ευρωπαϊκές πολιτικές.
Τέταρτο: Να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας παρέχει η επιδίωξη της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Πρέπει να καταστήσουμε σε όλους σαφές, πως η πορεία της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση θα αναχαιτιστεί αν δεν τερματιστεί η κατοχή. Πως ούτε η προνομιακή σχέση της με την Ένωση θα είναι εφικτή αν η Τουρκία δεν εγκαταλείψει τις επεκτατικές της βλέψεις έναντι της Κύπρου.
Πέμπτο: Να συγκλίνουμε τα ενεργειακά μας συμφέροντα με αυτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας, της Αμερικής και του Ισραήλ. Οι υδρογονάνθρακες μας να αξιοποιηθούν ως διπλωματικό εργαλείο για την σύναψη στρατηγικών συμμαχιών, έτσι ώστε να ενισχυθεί η διαπραγματευτική μας θέση.
Έκτο: Να αξιοποιήσουμε τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου για αναβάθμιση της αξίας μας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και για σύναψη συμμαχιών με μεγάλες φίλες χώρες που διαχρονικά στηρίζουν τον αγώνα μας.
Και έβδομο: Να δώσουμε κίνητρα στην Αγγλία για να αλλάξει την πολιτική της έναντι της Κύπρου. Να καταστήσουμε σαφές στους Βρετανούς ότι αν συνεχίσουν να υποσκάπτουν τα συμφέροντα μας, τότε και τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα θα θιγούν. Θα ανοίξουμε το κεφάλαιο των στρατιωτικών τους Βάσεων στην Κύπρο. Αν οι Βρετανοί θέλουν να συνεχίσουν, με κάποιο τρόπο, να εξυπηρετούνται τα στρατηγικά τους συμφέροντα στο νησί, θα πρέπει να μας στηρίξουν έμπρακτα, για να τερματιστεί η Τούρκικη κατοχή.
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
Η Κυπριακή Δημοκρατία, αντιμετωπίζει σήμερα πολλά προβλήματα και προκλήσεις. Η θέση που κατέχει στην κλίμακα προόδου και ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας τιμά και δεν της αξίζει.
Στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε τα προβλήματα και τα αδιέξοδα σε πρόκληση για μια νέα πορεία. Μια νέα αρχή με ελπίδα και αισιοδοξία. Με δυναμισμό και όραμα. Το αποδείξαμε στο παρελθόν, σε πιο αντίξοες συνθήκες, ότι μπορούμε.
Μπορούμε να ανοίξουμε νέους δρόμους ανάπτυξης και προόδου. Θέλουμε και μπορούμε να φτιάξουμε ξανά μια ισχυρή οικονομία. Μπορούμε να δώσουμε ξανά ελπίδα στα όνειρα των νέων μας. Να δώσουμε ρόλο και αξία στους πολίτες. Να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.
Θέλουμε και μπορούμε να έχουμε ένα σύγχρονο κράτος. Ένα κράτος που να λειτουργεί με διαφάνεια και αξιοκρατία. Ένα κράτος που θα υπηρετεί και θα νοιάζεται για τους πολίτες του.
Ένα κράτος αποτελεσματικό. Ένα κράτος για το οποίο να είμαστε περήφανοι.
Αυτή είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που οραματιζόμαστε. Ένα Σύγχρονο Κράτος Δημοκρατικό και Ελεύθερο.
Θέλουμε και μπορούμε να ανατρέψουμε την κατοχή. Μην ακούτε τις σειρήνες της αυτοεγκατάλειψης και της μοιρολατρίας. Μην σας απογοητεύουν οι Κασάντρες με τα φοβικά τους σύνδρομα και τα ‘Δεν μπορούμε’.
Πρέπει να πιστέψουμε στις δυνάμεις και τις δυνατότητες μας και σας διαβεβαιώνω, είναι πολλές.
Μπορούμε να αλλάξουμε το ρούν της Ιστορίας. Μπορούμε να φύγουμε μπροστά, για νέες κατακτήσεις. Το οφείλουμε στα παιδιά μας. Το χρωστούμε στην Ιστορία μας.
Μπορούμε να κάνουμε την ανατροπή. Και θα την κάνουμε».
